Pory roku Louise (2016)

Louise, starsza bohaterka filmu

Z 22 grudnia w kinie Miłośnicy poetyckich i filozoficznych filmów animowanych nie powinni przegapić tego pięknego arcydzieła francuskiego reżysera Jean-François Laguionie. Mimo, że film jest odpowiedni dla wszystkich grup wiekowych, skierowany jest głównie do widzów dorosłych, ponieważ jego tematy prowadzą do refleksji na temat samotności, starości i egzystencji. Wyprodukowany przez JPL Films, Unité centrale, Tchack, Arte France Cinéma, film jest wykonany przy użyciu technik animacji 3D, ale z renderowaniem w cieniowaniu, co sprawia, że ​​wygląda jak narysowany ręcznie. Kolorystyka jest również malarska, w pastelowych odcieniach przypominających obrazy Jean Francis Auburtin, co pomaga przekazać filmowi marzycielski, naiwny i poetycki klimat.

W opowieści występuje starsza pani Louise (mistrzowsko wyrażona przez aktorkę teatralną Piera degli Eposti), który spędza lato w letniskowej miejscowości Biligen. Niestety z powodu usterki jej zegara, który się zatrzymał, Louise spóźnia się na stację, aby złapać ostatni pociąg, który miał ją przywieźć z powrotem do kraju, więc pozostaje sama w tej małej nadmorskiej wiosce. Kobieta nie traci odwagi i przede wszystkim czeka, aż jakiś krewny zauważy jej nieobecność i przyjedzie po nią, ale niestety nikt się nie zjawia.

Louise buduje chatę

Louise musiała zmierzyć się z tak wieloma trudnościami w swoim życiu, więc zakasuje rękawy i rozpoczyna swoją małą codzienną walkę o przetrwanie. Z drewna domków i trochę śmieci buduje się małą chatkę, w której nie brakuje miękkiego łóżka i fotela, aby dać odpocząć zmęczonym kościom po zmęczeniu dnia. Z małą płytką o poranku poświęca się wędkowaniu na brzegu morza, dzięki czemu udaje mu się wyżywić. Pomimo dramatyzmu sytuacji Louise jest zawsze spokojna i optymistyczna i organizuje swoje dni zgodnie ze zwykłą rutyną, jakby należały do ​​codziennej rutyny jej życia, zaczynając od nieuniknionego sprzątania.

Louise poznaje psa Pepe

Louise ma dużo czasu na myślenie, zapamiętywanie i wyobrażanie sobie, więc kiedy spotyka starego psa, którego nazywa Pepe, zaczyna z nią rozmawiać i rozmawiać. Teraz Louise ma wreszcie przyjaciela, któremu może zwierzyć się ze swoich wizji, które pojawiają się znikąd jak wahadłowe zegary unoszące się na morzu, z których wyglądają i witają ją eleganccy ludzie. Wśród wielu jego wizji pojawia się również mała Luiza, a raczej jej młodzieńcza pamięć z pragnieniem wolności, jej pierwszymi emocjami i pierwszymi miłością, w crescendo surrealistycznych obrazów.

Louise i jej wizje

Film ma celowo powolne rytmy, które prowadzą widza do marzeń i refleksji nad sensem życia wraz z bohaterem filmu. Mimo, że dobiegła końca swego istnienia, w świecie bez ludzi, z czasem stojącym w bezruchu (obraz bezręcznego zegara stacji jest metaforyczny), Louise wciąż znajduje siłę, by nie poddawać się samotności i jego duchy przeszłości, które przywołują jego nostalgiczne wspomnienia. Może to doprowadzić ją do szaleństwa z powodu ich poczucia żalu, jednak udaje jej się przejrzeć je i przerobić nowymi oczami, z nową świadomością i dystansem, tak aby poczuć wdzięczność za to, czym było jej życie i za przyszłość wciąż pełną mam nadzieję, że to na Ciebie czeka. Pozostaje tylko poczekać kolejny rok, wraz z nadejściem lata.

Autor: Gianluigiego Piludu
www.cartonionline.com
Data: 21

Louise znajduje przypadek pogotowia, aby wyleczyć jej rany

Louise gotuje lunch

Louise rozmawia z psem Pepe

Oryginalny tytuł: Louise w hiver Naród: Francja Rok produkcji: 2016 Gatunek: ożywienie czas trwania: 75 " Reżyseria: Jean-Franoois Laguionie produkcja: JPL Films, jednostka centralna, Tchack, Arte France Cin ma Dystrybucja: Zastanawiam się Zdjęcia Wyjście : 22 grudnia 2016 r. (Kino)

Zwiastun wideo Pory roku Louise

Wszystkie nazwy, obrazy i zarejestrowane znaki towarowe są objęte prawami autorskimi JPL Films, Central Unit, Tchack, Arte France Cin ma oraz posiadaczy praw i są wykorzystywane tutaj wyłącznie w celach informacyjnych i upowszechniających.

<< inne filmy animowane