Το «BoxBallet» κερδίζει το πρώτο βραβείο στο GIRAF Indie Animation Fest

Η Quickdraw Animation Society ανακοίνωσε τους νικητές των βραβείων της κριτικής επιτροπής και του κοινού στο 17ο Γιγαντιαίο Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων Πυρακτώσεως Αντηχών (GIRAF | www.giraffest.ca). Το φεστιβάλ που εδρεύει στο Κάλγκαρι διεξήχθη από τις 19 έως τις 28 Νοεμβρίου, μέσω διαδικτύου σε ολόκληρο τον Καναδά.

«Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων GIRAF περιλαμβάνει όμορφα τα καλύτερα σύγχρονα ανεξάρτητα κινούμενα σχέδια, συγκεντρώνοντας τα καλύτερα Καναδά ταλέντα και καινοτόμους κινουμένων σχεδίων από όλο τον κόσμο. Το 2021, το είδος του Indie Mixtape πρόσφερε λίγο από όλα, το Canadian Showcase παρουσίασε μερικά από τα πιο όμορφα και δημιουργικά έργα που ετοίμασε αυτή η χώρα τα τελευταία δύο χρόνια και το Cosmic Trips μας πήγε σε άλλους κόσμους και πίσω», είπε ο Καναδός animator. Ο Greg Doble εκ μέρους της κριτικής επιτροπής. «Όλα αυτά για να πούμε ότι το GIRAF 2021 όχι μόνο είχε κάτι για όλους, αλλά ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει ο κόσμος, άψογα επιμελημένο στην διαδικτυακή τους πλατφόρμα, ώστε να μπορείτε να επιλέξετε την περιπέτειά σας! Εκστασιασμένος, σοκαρισμένος , ραγισμένος ή γελώντας, το GIRAF 2021 τα είχε όλα και προσωπικά ανυπομονώ να δω τι θα φέρει το επόμενο GIRAF 2022."

Μαζί με τον Doble στην κριτική επιτροπή ήταν ο επιμελητής, οικοδεσπότης και σκηνοθέτης του Halifax, Siloën Daley και η κολεκτίβα καλλιτεχνών και συγγραφέων από το Animation Obsessive.

Βραβεία κριτικής επιτροπής

Καλύτερη καναδική ταινία μικρού μήκους: Το κεφάλι μου πονάει όταν κοιτάζω πολύ (σκηνοθεσία Callahan Bracken, 2020)

«Ένας στοιχειωτικός διαλογισμός για την αυτοεκτίμηση, την αγάπη και τη μοναξιά στον κόσμο της απρόσωπης διαδικτυακής υποδομής. Με αυτήν την εικονογραφική ταινία, ο Μπράκεν εκφράζει μυστηριώδεις αλήθειες για έναν ψηφιακό τρόπο ζωής του οποίου τις επιπτώσεις μόλις αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε.» – Γκρεγκ Ντόμπλ

Τιμητική αναφορά: Μεταλλικό πέταλο (σκηνοθεσία Έμιλυ Πέλστρινγκ, 2020)

«Δεν είμαι μόνος που νιώθω ελκυσμένος σε κάτι απτικό και δείχνω τη ζωή. Τοποθετώντας κυριολεκτικά πέταλα και βρέθηκαν αντικείμενα κήπου σε μέταλλα στην αλχημεία που βρέθηκε σε ευαίσθητη στο φως φιλμ και στη συνέχεια επεξεργασία με το χέρι, Μεταλλικό πέταλο επιτρέπει στον καλλιτέχνη να δουλέψει απευθείας με την ταινία, παρακάμπτοντας τον φωτογραφικό φακό και δημιουργώντας μια όμορφη αλληλεπίδραση με τη φύση». – Siloën Daley

Καλύτερη διεθνής ταινία μικρού μήκους: Πλαίσιο (σκηνοθεσία Anton Dyakov, Ρωσία, 2020)

«Η απόφαση της κριτικής επιτροπής να επιλέξει αυτή την ταινία ήταν γρήγορη. Αστείο και συγκινητικό, με κινούμενα σχέδια και κινηματογράφο όπως αυτό, Πλαίσιο θυμάται τις γελοιογραφίες του Ρώσου μάστερ Έντουαρντ Ναζάροφ, ωθώντας με αυτοπεποίθηση αυτό το στυλ στο μέλλον». – Εμμονικό animation

Τιμητική αναφορά: Η πτώση του βασιλιά Ibis (σκην. Mikai Geronimo and Josh O'Caoimh, Ιρλανδία, 2021)

«Οι εντάσεις δημιουργούνται στην όπερα μετά την απίθανη επιστροφή του πρωταγωνιστή της. Το Fall of the Ibis King είναι μια ιστορία αγάπης και ζήλιας που σιγοβράζει από συγκίνηση και καταλήγει σε ένα δραματικό κρεσέντο. Οι σκηνοθέτες Mikai Geronimo και Josh O'Caoimh υφαίνουν με μαεστρία μια ιστορία που είναι οπτικά εκπληκτική και η κριτική επιτροπή επενδύει βαθιά σε κάθε απόφαση που παίρνουν οι χαρακτήρες της." - Greg Doble

Ειδικές αναφορές της κριτικής επιτροπής:

• Δάγκωμα κόκαλου (σκην. Honami Yano, Ιαπωνία, 2021) | «Υπάρχει κάτι για όλους Δάγκωμα κόκαλου. Από την εγκάρδια ιστορία, μέχρι το δημιουργικά σχεδιασμένο «έργο της κάμερας», μέχρι την εξαιρετική τεχνική, η ταινία απεικονίζει τα πάθη ενός ανθρώπου που θα μεταφερθούν στην επόμενη γενιά. «Αν δαγκώσεις το κόκαλο, μπορείς να είσαι για πάντα με τον πατέρα σου.» – Siloën Daley

• Ωστόσο, δεν είμαστε υπερήρωες (σκην. Lia Bertels, Βέλγιο/Πορτογαλία/Γαλλία, 2021) | «Στην αρχή στο σκοτάδι, με τράβηξε το μυστήριο. Έγινα μέρος της ιστορίας και μετά, όταν οι χαρακτήρες αποκαλύφθηκαν ως εικονογραφήσεις κόμικ υψηλής αντίθεσης, πίστεψα ότι ήταν αληθινοί. Ήδη με τράβηξε. Καθώς το κομμάτι ξετυλίγονταν, η ειλικρίνεια και η δημιουργικότητα έφεραν χαρά και με συνεπήραν. – Siloën Daley

• Camille (σκην. Nathanaël Sonn, Γαλλία, 2020) | «Με την ταινία μικρού μήκους Camille, ο Nathanaël Sonn δημιουργεί υπέροχα ένα κομμάτι που είναι εντυπωσιακό οπτικά και βαθιά προσωπικό. Με χρόνο εκτέλεσης λίγο περισσότερο από τρεισήμισι λεπτά, Camille καταφέρνει να φέρει συνοπτικά το κοινό σε μια ματιά στην εμπειρία μιας τρανς γυναίκας να αμφισβητεί τον εαυτό της και να παλεύει με το παρελθόν της. Είναι μια ιστορία που απεικονίζει μια εμπειρία που μπορεί να είναι ξένη σε μερικούς ανθρώπους, αλλά πολύ οικεία σε τόσους πολλούς στην κοινότητα LGBTQ2+. Ανεξάρτητα από το πού μπορεί να πέσετε ως μέλος του κοινού, η βαθιά παθιασμένη ιστορία της θα σας αιχμαλωτίσει και θα σας συνεπάρει συναισθηματικά. – Γκρεγκ Ντόμπλ

• Ανατρέφω (σκην. Hani Dombe και Tom Kouris, Ισραήλ/Γαλλία, 2021) | «Ένα εμπνευσμένο κομμάτι μαγικού ρεαλισμού. Το Fledge χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη και μοναδική του υπόθεση – μια ρωσική οικογένεια που προσπαθεί να ενταχθεί στο Ισραήλ τη δεκαετία του 90 – για να πει μια ιστορία για την κληρονομιά, την ταυτότητα και την ατομικότητα που έχει παγκόσμια απήχηση.” – Animation Obsessive

• Ιερό (συν. Eva Matejovičová, Τσεχική Δημοκρατία, 2021) | "Ιερό έφερε μια αχτίδα φωτός. Θυμήθηκα τη δύναμη που έχει ένα μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων να συνδέεται με το κοινό του, σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο μέσο. Ένιωσα τυχερός που πήρα αυτή την ταινία στο φεστιβάλ GIRAF. Ευχαριστώ, Ιερό, για την έμπνευση μου και τη διάδοση της αγάπης!» – Σιλόεν Ντέιλι

Βραβείο Επιλογής κοινού

Επιλέγεται από τις αξιολογήσεις των θεατών.

Καναδική ταινία μικρού μήκους: Meneath: το κρυμμένο νησί της ηθικής (σκηνοθεσία Terril Calder, 2021)

«Δεδομένης της βαρύνουσας θεματολογίας του, βουτηγμένη σε θρησκευτική κατήχηση, αποικιοκρατία και βαθιά εσωτερική αναταραχή, Meneath φαινόταν σαν μια μακρινή λήψη σε ένα βραβείο κοινού, αλλά ήταν μακράν η ταινία με την υψηλότερη βαθμολογία του φεστιβάλ. Μιμείται την ικανότητα του Terril Calder να εξισορροπεί τα πιο σκοτεινά στοιχεία της ταινίας με στιγμές δύναμης και θριάμβου. Η ταινία του Κάλντερ αντιμετωπίζει δύσκολα θέματα και περίπλοκες έννοιες με χάρη, καταλήγοντας σε μια ταινία που είναι ταυτόχρονα εμπνευσμένη και απολύτως ζωτική».

Τιμητική αναφορά: Τα κουρδιστά ξωτικά (σκηνοθεσία Nick Cross, 2020)

«Το φετινό κοινό του φεστιβάλ δεν φοβήθηκε να μαυρίσει. Ο Nick Cross περιγράφει την τελευταία του ταινία ως «μια ψυχοτρόπο εξερεύνηση της πνευματικότητας και του θανάτου» ή ως «την ιστορία ενός μικρού ανόητου που πήδηξε πάνω στους ανόητους». Είναι μακάβριο, αλλά σκοτεινά όμορφο, γεμάτο με διφορούμενες εικόνες και αδύνατο να το κοιτάξεις μακριά».

Διεθνής ταινία μικρού μήκους: Η αγάπη είναι μόνο ένας θάνατος μακριά (συν. Bára Anna Stejskalová, Τσεχική Δημοκρατία, 2020)

«Είναι εκπληκτικό, αλλά ταιριαστό το γεγονός ότι μια ταινία για ένα σκουλήκι που πιλοτάρει το σώμα ενός νεκρού σκύλου είναι τόσο καλή στο να τραβήξει τα κορδόνια του κοινού μας. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Bára Anna Stejskalová είναι γλυκό παρά τον υπερβολικό θάνατο και τη φθορά. Τελικά, μια ιστορία λαχτάρας για αγάπη και σύνδεση, βρίσκει χιούμορ και ζεστασιά στα πιο παράξενα μέρη, με έναν μοναδικό τόνο που αντηχούσε στο πλήθος των GIRAF17.

Τιμητική αναφορά: Notturno (σκην. Alexander Dupuis, ΗΠΑ, 2020)

«Το να αποκαλούμε το μουσικό βίντεο του Alexander Dupuis απασχολημένο θα ήταν δραματική υποτίμηση. Η ορμή των χρωμάτων, των σχεδίων και των υφών μέσα NotturnoΟ τρισδιάστατος κόσμος θα πρέπει να είναι εντελώς συντριπτικός, αλλά κατά κάποιο τρόπο όλα λειτουργούν, δημιουργώντας ένα υπερβατικό ταξίδι μέσα από κυματισμούς, στρεβλωμένους κόσμους και βρίσκοντας γαλήνη πέρα ​​από την υπερβολή.