چیلی ویلی - شخصیت کارتونی 1953

چیلی ویلی یک شخصیت کارتونی ، یک پنگوئن کوچک است. این فیلم توسط کارگردان پل اسمیت برای استودیوی والتر لانتز در سال 1953 اختراع شد و توسط تکس اوری در دو فیلم پس از اولین نمایش اسمیت توسعه یافت. این شخصیت به زودی پس از وودی دارکوب ، دومین شخصیت محبوب Lantz / Universal شد. کارتون های پنجاه چیلی ویلی بین سالهای 1953 تا 1972 تولید شدند.

بر اساس کتاب اسکات مک گیلیویرای Castle Films: A Hobbyist's Guide ، Chilly Willy از نویسنده اسرارآمیز استوارت پالمر الهام گرفته است. پالمر از استودیوی لانتز به عنوان پس زمینه ای برای رمان خود "سم سرد" استفاده کرد که در آن ستاره کارتونی شخصیت پنگوئن بود و لانتز ایده پنگوئن را برای صفحه پذیرفت. الهام برای چیلی ویلی از شخصیت پابلو پنگوئن از فیلم دیزنی در سال 1945 به نام سه کابالرو گرفته شد.

چیلی ویلی در 50 فیلم کوتاه تولید شده توسط لانتز از سال 1953 تا 1972 ظاهر شد ، که بیشتر آنها مربوط به تلاش او برای گرم ماندن است و اغلب با مخالفت سگی به نام اسمدلی (صداگذاری توسط داوس باتلر در صدای "هاکلبری هاند") روبرو می شود. اسمدلی دارای دهان بزرگ و دندانهای تیز است (که هنگام خمیازه کشیدن خود را نشان می دهد) ، اما هرگز به او نشان داده نمی شود و به شدت سعی می کند چیلی یا هر شخص دیگری را با آنها گاز بگیرد. با این وجود ، مواقعی وجود داشت که چیلی و اسمدلی با یکدیگر کنار می آمدند ، همانطور که در وایکینگ شرور و دوستی شکسته با یکدیگر برخورد کردند. با این حال ، چیلی هرگز اسمدلی را با نام اشاره نکرد. بیشتر مواقع که چیلی با اسمدلی بحث می کرد ، این دو در نهایت دوست می شدند. چیلی بیشتر برای اسمدلی مزاحم بود تا یک دشمن ، اغلب در محل کار اسمدلی ظاهر می شد ، معمولاً برای یک کارفرمای کوچک. در بسیاری از مواقع ، مفهوم طرح بسیار ضعیف بود ، به نظر می رسید که مجموعه ای تصادفی از خنده های مربوط به هم بوده و در مقابل یک داستان منسجم است.

دو تن از دوستان چیلی در کارتون های بعدی ماکسی خرس قطبی (صداگذاری داوس باتلر) و گونی آلباتروس "پرنده گونی" (صداگذاری داوس باتلر در نقش جو ای براون) بودند. ماکسی بیش از گوونی با چیلی ظاهر شد. فقط دو کاریکاتور وجود دارد که هر سه شخصیت در آن ظاهر شده اند: Goofy Landings (جایی که Chilly و Maxie سعی می کنند فرودهای Gooney را کامل کنند) و Airlift à la Carte (جایی که Chilly ، Maxie و Gooney به مغازه ای که متعلق به آنها است توسط اسمدلی می روند. )

در برخی از قسمت ها ، چیلی ویلی همچنین با یک شکارچی به نام Colonel Pot Shot (با صدای داوس باتلر) سرو می کند که در چند قسمت نشان داده شده است که اسمدلی برای او کار می کند. پات شات با صدایی آرام و کنترل شده دستور می داد و سپس وقتی به سیدملی می گفت که در صورت شکست در هدفش چه اتفاقی می افتد با عصبانیت منفجر می شود. همچنین ، در دو قسمت چیلی ویلی از والی والروس پیشی گرفت ، وقتی چیلی ویلی با پروژه های ماهیگیری خود برخورد می کند.

پل اسمیت اولین کارتون Chilly Willy را که به سادگی Chilly Willy نامیده می شود ، در سال 1953 کارگردانی کرد. نسخه اولیه Chilly Willy شبیه وودی وودپکر بود ، به غیر از تلنگرها و پرهای سیاه ، اما در کارتون های بعدی دوباره به شکل آشنا ترسیم شد.

تکس اوری این شخصیت را برای دو فیلم کوتاه خود ، من سرد هستم (1954) و نامزد اسکار The Legend of Rockabye Point (1955) احیا می کند. پس از خروج اوری از استودیو ، الکس لووی کار را با کارگردانی پنگوئن داغ و سرد شروع کرد.

در بیشتر کاریکاتورهای دهه 50 و اوایل 60 چیلی بی صدا بود ، اگرچه او توسط سارا برنر در صدای آغازین صدا می کرد. اولین باری که او صحبت کرد در Half-Baked Alaska در سال 1965 بود ، با داوس باتلر که صدای چیلی را تا انتهای سریال به سبکی شبیه به شخصیت الروی جتسون ارائه می داد. این شخصیت همیشه در داستان های کمیک مبتنی بر شخصیت صحبت می کند. همچنین در داستانهای کمیک ، چیلی دو برادرزاده به نام های پینگ و پونگ داشت ، شبیه به اینکه وودی دارکوبکر عموی Twins Knothead و Splinter است.

وقتی کارتون های لانتز در سال 1957 با عنوان نمایش دارکوب دار وودی برای تلویزیون ساخته شد ، چیلی ویلی از جذابیت های برجسته این نمایش بود و در تمام نسخه های بعدی بسته نمایش دارکوب دار وودی همچنان باقی مانده است.

داده های تکنیکی

اولین حضور چیلی ویلی (1953)
خلق شده توسط پل جی اسمیت (اصلی)
تکس اوری (طراحی مجدد)
اقتباس از تولیدات والتر لانتز
طراحی شده توسط تک اوری
صداگذاری شده توسط سارا برنر (1953)
بونی بیکر (1956–1961)
(آواز خواندن در دهانه ها)
گریس استافورد (1957–1964) [1]
گلوریا وود (1957) [1]
داوس باتلر (1965–1972)
براد نورمن (2018)
دی بردلی بیکر (2020-تاکنون)