Manga، Manhwa و Manhua: چه تفاوت هایی با هم دارند؟

مانگا، مانهوا و مانهوا از نظر هنر و چیدمان شبیه به هم هستند، اما تفاوت های مهمی بین آنها وجود دارد، از جمله کشور مبدأ آنها و سبک های هنری سازندگان. سازندگان مانگا، منهوا و مانهوا عناوین خاصی دارند، مانند «مانگاکا» برای سازندگان مانگا، «مانهواگا» برای سازندگان منهوا و «مانهواجیا» برای سازندگان مان‌هوا. کمیک های آسیای شرقی، از جمله مانگا، مانهوا و مانهوا، محتوای خاصی دارند و جمعیت شناسی متفاوتی را بر اساس سن و جنسیت هدف قرار می دهند. آنها همچنین تأثیرات فرهنگی و جهت خوانی متفاوتی دارند.

در سال‌های اخیر، محبوبیت بین‌المللی مانگا منجر به افزایش علاقه به manhwa و manhua شده است. صدای مانگا، مانهوا و مانهوا یکسان است و به طور کلی از نظر هنر و چیدمان شبیه به هم هستند، که می تواند منجر به دسته بندی تصادفی این کمیک ها به عنوان تمام ژاپنی ها شود. این سؤال که منهوا و مانهوا چیست سؤالی متداول است، به ویژه با توجه به اینکه یکی از اینها از نظر تاریخی خارج از غرب باقی مانده است.

با این حال، چندین تفاوت ظریف اما مهم بین این سه وجود دارد. این را می‌توان در سبک‌های هنری سازندگان درگیر، بدون ذکر نام‌های منحصربه‌فرد کشورها، متوجه شد. از آنجایی که امروزه انیمه‌های زیادی تولید می‌شود، به راحتی می‌توان منبع کمیک‌ها را با آثار دیگر کمیک‌های آسیایی مبهم یا گیج کرد. این امر تشخیص آنها را سخت تر می کند، به خصوص برای سریال های کمتر جریان اصلی.

محبوبیت جهانی مانگا و انیمه از اواسط دهه 2010 به شدت افزایش یافته است. این با محبوبیت روزافزون بین المللی K-pop و K-dramas همزمان شده است، نه اینکه به وبتون های کره جنوبی اشاره کنیم. نتیجه این است که رسانه های آسیای شرقی به طور کلی مخاطبان بسیار بیشتری را به دست آورده اند، به خصوص وقتی صحبت از کمیک می شود. البته، این واقعیت که منهوا اکنون فضای قفسه فروشگاه‌های خرده‌فروشی را با مانگا و حتی مان‌هوا به اشتراک می‌گذارد، باعث سردرگمی شده است که این رسانه‌ها از کدام کشور و از کدام کشور هستند.

تاریخچه مانگا در مقابل منهوا در مقابل مانهوا

مانگا محبوب، Manhua و Manhwa

اصطلاحات "مانگا" و "مانهوا" از اصطلاح چینی "مانهوا" به معنای "نقاشی های بداهه" گرفته شده است. در اصل، اینها به ترتیب در ژاپن، کره و چین به عنوان اصطلاحات کلی برای همه کمیک ها استفاده می شد. اما اکنون، خوانندگان بین المللی از این اصطلاحات برای اشاره به کمیک های منتشر شده در یک کشور خاص استفاده می کنند: مانگا کمیک های ژاپنی، manhwa کمیک های کره ای و manhua کمیک های چینی هستند. سازندگان این کمیک های شرق آسیا نیز عناوین خاصی دارند: فردی که مانگا می آفریند «مانگاکا» است، فردی که منهوا می آفریند «مانهواگا» و فردی که مانهوا می آفریند «مانهواجیا» است. علاوه بر ریشه شناسی، هر کشور از نظر تاریخی نیز بر کمیک های یکدیگر تأثیر گذاشته است.

در ژاپن، در اواسط قرن بیستم، محبوبیت مانگا با پدرخوانده مانگا، اوسامو تزوکا، خالق Astro Boy افزایش یافت. با این حال، محققان بر این باورند که منشاء مانگا زودتر، در حدود قرن های 1945 تا 1952 با انتشار Chōjū-giga (طومارهای حیوانات بازیگوش)، مجموعه ای از نقاشی های حیوانات توسط هنرمندان مختلف آغاز شد. در طول اشغال آمریکا (50-60)، سربازان آمریکایی با خود کتاب های کمیک اروپایی و آمریکایی آوردند که بر سبک هنری و خلاقیت سازندگان مانگا تأثیر گذاشت. تقاضای زیادی برای مانگا به دلیل افزایش مخاطبان از دهه 80 تا XNUMX وجود داشت. اندکی بعد، مانگا به یک پدیده جهانی تبدیل شد و خوانندگان خارج از کشور از اواخر دهه XNUMX شروع کردند.

منهوا: داستان خودش Manhwa نیز تاریخچه توسعه خاص خود را دارد، اگرچه هنوز با مانگای ژاپنی مرتبط است. در طول اشغال کره توسط ژاپن (1910-1945)، سربازان ژاپنی فرهنگ و زبان خود را به جامعه کره وارد کردند، از جمله واردات مانگا. از دهه 30 تا 50، منحوه به عنوان تبلیغاتی برای تلاش های جنگی و برای تحمیل یک ایدئولوژی سیاسی استفاده می شد. منهوا در دهه 50 رایج شد، اما پس از آن در اواسط دهه 60 به دلیل قوانین سختگیرانه سانسور کاهش یافت. با این حال، زمانی که کره جنوبی وب‌سایت‌هایی را راه‌اندازی کرد که منهوا دیجیتالی را منتشر کردند، مانند Daum Webtoon در سال 2003 و Naver Webtoon در سال 2004، manhwa دوباره محبوب شد. سپس در سال 2014، Naver Webtoon در سطح جهانی با نام LINE Webtoon راه‌اندازی شد.

Manhua: متمایز در مبدا و محتوا وقتی صحبت از manhua در مقابل می شود. manhwa، تفاوت اصلی این است که اولی از چین، تایوان و هنگ کنگ می آید. گفته می شود که Manhua در اوایل قرن بیستم و با معرفی فرآیند چاپ لیتوگرافی آغاز شد. برخی از مانهواها دارای انگیزه سیاسی بودند و داستان هایی در مورد جنگ دوم چین و ژاپن و اشغال ژاپن در هنگ کنگ وجود داشت. با این حال، پس از انقلاب چین در سال 1949، قوانین سختگیرانه‌ای برای سانسور وجود داشت که در نتیجه انتشار قانونی مانهوا در خارج از کشور با مشکل مواجه شد. در نتیجه، بسیاری از برجسته ترین عناوین این رسانه هرگز در جای دیگری منتشر نشده اند. با این حال، manhuajia شروع به انتشار آثار خود در رسانه های اجتماعی و پلتفرم های وب کمیک مانند QQ Comic و Vcomic کرده است.

مانگا، مانهوا و مانهوا: خوانندگان ایده آل کمیک های آسیای شرقی دارای محتوای خاصی هستند که هدف آن جلب توجه جمعیت شناسی های مختلف، معمولا بر اساس سن و جنسیت است. در ژاپن، مانگا شونن برای کودکان پر از داستان‌های اکشن ماجراجویی مانند My Hero Academia و Naruto است. دومی متعلق به رده "نبرد شونن" است که به خاطر مسابقاتی مانند مسابقات و سایر عناصر تکرار شونده شناخته شده است. مانگای شوجو عمدتاً داستان‌های فانتزی یا جادویی هستند که دختران جوان را به عنوان قهرمان‌های داستان، مانند Precure، Sailor Moon یا Cardcaptor Sakura، و رمان‌های پیچیده‌ای مانند سبد میوه‌ها نشان می‌دهند.

مانگا نیز وجود دارد که با نام‌های seinen و josei شناخته می‌شوند، که مخاطبان بالغ‌تری را هدف قرار می‌دهند و محتوای بالغ‌تری دارند. اینها می توانند برداشت های تیره تر از داستان های ماجراجویی یا داستان های واقعی تر و انسانی باشند. به طور مشابه، manhwa و manhua نیز کمیک هایی با هدف جمعیتی خاص دارند. در ژاپن، فصل‌های مانگا در مجلات هفتگی یا دو هفته‌ای مانند Shonen Jump منتشر می‌شوند. اگر یک مانگا محبوب شود، سپس در مجلدهای جمع آوری شده منتشر می شود که به عنوان تانکوبون شناخته می شود. در مورد manhwa و manhua دیجیتال، فصل‌ها به صورت هفتگی در پلتفرم‌های webtoon آپلود می‌شوند، با این قالب انتشار مشابه اما متمایز از ماهیت مانگای اصلی است.

محتوای فرهنگی و جهت خواندن در Manga، Manhwa و Manhua محتوای یک کمیک آسیای شرقی نشان دهنده فرهنگ و ارزش های اصلی آن است. در مانگا، داستان‌های فانتزی و فراطبیعی متعددی در مورد شینیگامی ("خدایان مرگ") وجود دارد، مانند سریال شنی بلیچ Tite Kubo و Death Note بسیار محبوب. Manhwa اغلب طرح‌هایی مرتبط با فرهنگ زیبایی کره‌ای، مانند زیبایی واقعی دارد، با این داستان‌های بیشتر زنانه‌گرایانه و واقعی. در مورد سری Solo Leveling، این یک فانتزی کاملاً شبیه به ژانر isekai ژاپنی است. به طور مشابه، manhua دارای بسیاری از کمیک‌های با مضمون wuxia (جوانمردی هنرهای رزمی) است، و ژانر پرورش (xianxia) در نوع خود شبیه به قهرمانان قادر مطلق برخی از مانگای isekai و فانتزی است.

مانگا و مانهوا از راست به چپ و از بالا به پایین خوانده می شوند. با این حال، منهوا شبیه کمیک های آمریکایی و اروپایی است که از چپ به راست و از بالا به پایین خوانده می شود. وقتی صحبت از کمیک های دیجیتالی به میان می آید، طرح بندی ها از بالا به پایین خوانده می شوند و امکان اسکرول بی نهایت را فراهم می کنند. مانگا چاپی محدودیت هایی در به تصویر کشیدن حرکت در هنر دارد. با این حال، طرح بندی عمودی و پیمایش بی نهایت در manhwa و manhua دیجیتال به صورت استراتژیک برای نشان دادن حرکت رو به پایین اجسام یا گذر زمان استفاده می شود.

هنر و متن در Manga، Manhwa و Manhua

در چاپ و دیجیتال، مانگا معمولا به صورت سیاه و سفید منتشر می شود، مگر اینکه نسخه های ویژه چاپ رنگی یا با صفحات رنگی وجود داشته باشد. منهوای دیجیتال به صورت رنگی منتشر می شود، اما منهوای چاپی به طور سنتی به صورت سیاه و سفید و مشابه مانگا منتشر می شود. مانند manhwa، manhua دیجیتال نیز به صورت رنگی منتشر می شود. اسامو تزوکا با الهام از هنر والت دیزنی، شخصیت های خود را با چشمان بزرگ و دهان های کوچک ترسیم کرد.

کول و عبارات اغراق آمیز برای تأکید بر برخی احساسات. سبک هنری تزوکا بر سبک هنری دیگر هنرمندان ژاپن و جاهای دیگر تأثیر گذاشت. با این حال، شخصیت‌های manhwa و manhua معمولاً برای تمرکز بر نسبت‌های انسانی و ظاهر واقعی‌تر طراحی می‌شوند.