باران خاطرات

در دهه های اخیر، صنعت سینما شاهد پیشرفت چشمگیری در تولید فیلم های انیمیشنی بوده است که فراتر از تعریف ساده «سرگرمی کودکان» است. یک شاهکار نمونه از این نظر «باران خاطرات» (おもひでぽろぽろ Omohide poro poro) به کارگردانی ایسائو تاکاهاتا و اکران در سال 1991 است. این فیلم داستانی نقطه عطفی قابل توجه در انیمیشن پانوراما با شکستن قالب سنتی خود است. داستان عمیق انسانی و مضامین بزرگسالان.

توسعه: بر اساس مانگایی به همین نام توسط هوتارو اوکاموتو و یوکو تون، "باران خاطرات" به عنوان یک اثر متمایز در مجموعه استودیو گیبلی ظاهر می شود. از زمان اولین نمایشش در سینماهای ژاپن در 20 ژوئیه 1991، این فیلم با توانایی خود در پرداختن به زندگی عاشقانه یک زن بالغ شگفت زده شد، موضوعی غیرعادی و جسورانه برای حوزه انیمیشن آن زمان.

فیلم Taeko، یک خانم اداری در اواخر سی سالگی را دنبال می کند که در مورد انتخاب های گذشته و زندگی خود فکر می کند. ظرافتی که با مضامینی مانند عشق، رشد شخصی و کشمکش‌های درونی پرداخته می‌شود، به «باران خاطرات» اجازه داده است تا بر موانع نسلی غلبه کند، قلب مخاطب بزرگسال را به هجوم آورد و جایگاهی افتخاری در تاریخ سینمای ژاپن به دست آورد.

موفقیت «باران خاطره» فقط یک پدیده ملی نبود. منتقدان بین المللی توانایی فیلم در کشف احساسات عمیق را با روایتی که از اصول معمول فیلم های انیمیشن منحرف می شود ستایش کردند. این فیلم با امتیاز عالی در سایت محبوب Rotten Tomatoes، شهرت خود را در سطح جهانی تثبیت کرده است.

جشن ها و میراث: در سال 2016، به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد ساخت این فیلم، شرکت پخش GKIDS "خاطرات" را در قالبی به زبان انگلیسی منتشر کرد و صداپیشگان را با استعدادهای شناخته شده ای مانند دیزی ریدلی و دو پاتل غنی کرد. این حرکت نه تنها علاقه به انیمیشن کلاسیک را تقویت کرد، بلکه این اثر را به نسل جدیدی از طرفداران فیلم معرفی کرد.

اخیراً، جذابیت ماندگار «خاطرات باران شده» با اعلام پخش اقتباسی لایو اکشن از NHK که برای سال 2021 برنامه‌ریزی شده است، تأیید شد. .

"باران خاطرات" به عنوان جواهری در ژانر انیمیشن خودنمایی می کند و به ما یادآور قدرت سینمای انیمیشن در انعکاس پیچیدگی شرایط انسانی می شود. این اثر همچنان بر سازندگان و بینندگان تأثیر می گذارد و ثابت می کند که فیلم های انیمیشن می توانند یک شکل هنری عمیق و متفکرانه باشند و قادر به کاوش در داستان ها و مضامین جهانی باشند.

تاریخ

در سال 1982، Taeko، یک زن 27 ساله مجرد که تمام زندگی خود را در هرج و مرج توکیو گذرانده است، احساس می کند که نیاز به استراحت از روزمرگی دارد. او که به عنوان یک منشی کار می کند، تصمیم می گیرد نفسی بکشد و سفری را به حومه شهر یاماگاتا آغاز می کند و قصد دارد با خانواده برادر شوهرش دیدار کند و در برداشت گلرنگ مشارکت کند.

قطار سواری به تجربه‌ای تقریباً عرفانی تبدیل می‌شود که تاکو شروع به تأمل در دوران کودکی خود می‌کند. خاطرات سال 1966، زمانی که او یک دختر مدرسه ای بود که مشتاق کشف جهان فراتر از کلان شهر بود، در ذهن او ظاهر می شود. او با شدت میل به تعطیلات روستایی را به یاد می آورد، تجملی که به نظر می رسید فقط متعلق به همکلاسی هایش است.

به محض ورود به یاماگاتا، غافلگیری در انتظار تائکو است: توشیو، یکی از بستگان دور که تقریباً برای او ناشناخته است، در ایستگاه از او استقبال می کند. اقامت او در یاماگاتا تبدیل به مسیری برای کشف مجدد می شود زیرا او خود را در حال پیمایش نوستالژی برای گذشته و فشارهای حال، به ویژه مسائل مربوط به شغل و روابط عاشقانه می بیند.

با گذشت روزها، تائکو مملو از خاطرات فراموش شده می شود: هیاهوی شیرین عشق اول کودکی، دشواری های نوجوانی، مبارزه با ریاضیات و رقص پیچیده روابط با همسالانش. این غوطه ور شدن در گذشته، تائکو را به این سوال سوق می دهد که آیا زنی که تبدیل شده است واقعاً به رویاهای دختری که قبلا بوده وفادار است یا خیر.

توشیو به یک چهره کلیدی در این سفر درونی تبدیل می شود. با ساده زیستی و ریشه عمیقی که در بافت روستایی دارد، راهی برای خروج از سطحی نگری شهری است. حضور او به تائکو کمک می کند تا درباره خود و انتخاب هایش فکر کند و به او بفهماند که شاید کلید شادی واقعی بازگشت به سادگی باشد.

داستان زمانی به اوج خود می رسد که تائکو تصمیم می گیرد یک انتخاب شجاعانه داشته باشد. پس از تأمل زیاد، او تصمیم می‌گیرد به زندگی پرتنش توکیو برنگردد، بلکه در حومه شهر بماند و به وجودی معتبرتر در هماهنگی با خواسته‌های درونی‌اش نزدیک‌تر شود. این فیلم نشان می‌دهد که در انجام این انتخاب، تائکو تنها نخواهد بود، زیرا به نظر می‌رسد چیزی عمیق‌تر بین او و توشیو شکوفا می‌شود و آغاز فصل جدیدی در زندگی اوست.

تولید

"باران خاطرات" که در نسخه بین المللی خود با نام "فقط دیروز" نیز شناخته می شود، یکی از شاهکارهای کمتر شناخته شده اما بسیار مهم تولید شده توسط استودیو گیبلی است. این فیلم انیمیشن به کارگردانی ایسائو تاکاهاتا و بر اساس مانگای "Omohide poro poro" توسط هوتارو اوکاموتو و یوکو تون، به لطف رویکرد تولیدی که سنت شکنی کرد، یک تجربه بصری و روایی متمایز را به مخاطبان ارائه کرد.

یک انطباق غیر متعارف

برخلاف کلاسیک‌های گیبلی، «باران خاطرات» از میل به کاوش در زندگی روزمره و نوستالژی به شیوه‌ای درون‌گراتر متولد شد. منبع اصلی، مانگا، مجموعه‌ای از قسمت‌های زندگی روزمره تائکو بود که در سال 1966 اتفاق می‌افتد. تاکاهاتا، که با چالش تبدیل این داستان‌های اپیزودیک به یک فیلم بلند داستانی منسجم روبرو بود، سطح روایت جدیدی را معرفی کرد: تائکو بزرگسال، با فلاش‌بک‌هایی از خود. دوران کودکی به عنوان نقطه مقابل تاریخ فعلی او عمل کند.

رئالیسم سبکی: جهشی به جلو در انیمیشن

این فیلم به دلیل استفاده از سبک های هنری در تضاد کامل بین گذشته و حال قابل توجه است. صحنه‌های کودکی Taeko از رنگ‌های پاستلی و پس‌زمینه‌های سبک استفاده می‌کنند و ارتباط بصری را با مانگای اصلی حفظ می‌کنند. در مقابل، سکانس‌هایی که در حال حاضر تنظیم می‌شوند، واقع‌گرایی دقیق را در بر می‌گیرند، انتخابی که با تصمیم تاکاهاتا برای ضبط دیالوگ‌های قبل از انیمیشن امکان‌پذیر شد و امکان تصویری معتبرتر از عبارات و حرکات را فراهم می‌کند.

مدیر رنگ، میچیو یاسودا و تیمش توجه دقیقی به انتخاب رنگ داشتند، به طوری که برخی از صحنه ها نیاز به تجزیه و تحلیل بیش از 450 سایه مختلف قبل از یافتن رنگ مناسب دارند. این سطح از فداکاری در اصالت بصری فیلم منعکس می‌شود و رئالیسمی را ارائه می‌دهد که به ندرت در انیمیشن‌های دیگر دیده می‌شود.

موسیقی متن: پلی بین فرهنگ ها

موسیقی "Pioggia di memoria" شایسته ذکر ویژه است، زیرا فراتر از موسیقی متن ساده است. تاکاهاتا تصمیم گرفت که فیلم را با ملودی های محلی اروپای شرقی تزیین کند و پلی فرهنگی با زندگی روستایی ژاپنی ایجاد کند. آهنگ‌هایی مانند آهنگ رومانیایی «Frunzuliță Lemn Adus Cântec De Nuntă» اثر Gheorghe Zamfir و آثار کلاسیک موسیقی محلی مجارستان و بلغارستان تنها همراهی نیستند، بلکه بر مضامین روایی کلیدی مانند کار کشاورزی و ازدواج تأکید دارند.

نتیجه

"باران خاطرات" جواهری در دنیای انیمیشن است که به دلیل ظرافت در بیان یک داستان شخصی و به دلیل سبک نوآورانه اش به یاد می آید. اگرچه ممکن است مانند دیگر عناوین استودیو گیبلی از شهرت برخوردار نباشد، اما میراث آن ماندگار است و اهمیت آزمایش و فراتر رفتن از مرزهای بیان هنری در سینمای انیمیشن را نشان می‌دهد.

داده های تکنیکی

• عنوان اصلی: おもひでぽろぽろ
• عنوان بین المللی: "تنها دیروز"
• کشور تولید کننده: ژاپن
• بعد از میلاد: 1991
• مدت: 118 دقیقه
• ارتباط: 1,85: 1
• جنسیت: انیمیشن ، درام
• کارگردان: ایسائو تاکاهاتا

تولید:

• موضوع: بر اساس مانگای هوتارو اوکاموتو و یوکو تون
• فیلمنامه: ایسائو تاکاهاتا
• تولید کننده: توشیو سوزوکی، یاسویوشی توکوما
• تهیه کننده اجرایی: هایایو میازاکی
• خانه تولید: استودیو گیبلی

کارکنان فنی:

• عکاسی: هیسائو شیرایشی
• مونتاژ: تاکشی سیاما
• موسیقی: کاتسو هوشی
• صفحه داستانی: یوشیوکی موموس
• مدیر هنری: کازوئو اوگا

صداپیشگان اصلی:

• میکی ایمای: تکو
• توشیرو یاناگیبا: توشیو
• یوکو هونا: تائکو جوان
• ماساکو واتانابه: نائوکو
• میچی ترادا: مادر تائکو
• ماساهیرو ایتو: پدر تائکو
• یوری یاماشیتا: ناناکو
• مایومی ایزوکا: سونکو تانی
• چی کیتاگاوا: مادربزرگ تائکو
• یوکی ماسودا: هیروتا

صداپیشگان ایتالیایی:

• Domitilla D'Amico: تائکو
• جانفرانکو میراندا: توشیو
• کیارا فابیانو: تائکو در جوانی
• امانولا ایونیکا: نائوکو
• روبرتا پلینی: مادر تائکو
• آنتونیو پالمبو: پدر تائکو
• باربارا دی بورتولی: ناناکو
• یانسانته مون: سونکو تانی
• Graziella Polesinanti: مادربزرگ تائکو
• ریکاردو سوارز: هیروتا