De blauwe pijl

Het is de magische nacht van de Driekoningen. Nacht waarin de Befana schrijlings op een bezem over de daken van Italiaanse huizen vliegt om cadeautjes uit te delen aan alle kinderen, zonder onderscheid, zolang ze het hele jaar braaf zijn geweest. Maar op deze noodlottige dag zal een onverwachte verkoudheid - veroorzaakt door het toedienen van een gif door de geïnteresseerde assistent Mr. Scarafoni - haar naar bed dwingen en haar beletten de genereuze missie persoonlijk uit te voeren. Hij zal er dan voor zorgen, maar zal alleen geschenken brengen aan rijke kinderen (goed vertegenwoordigd door de pompeuze Carlo Alberto en Filippo Maria), degenen die voor het speelgoed hebben betaald, vroegen om goed geld. Ondertussen ademen de straten van het stadje een sfeer vol schroom: mensen dwalen tussen de winkels om hun laatste aankopen te doen en in korte tijd staat een groot aantal kopers, bestaande uit kinderen en ouders, samen voor de Befana-winkel. , inclusief de kleine Francesco. De laatste, die een prachtige trein in het raam ziet - de Blauwe Pijl, die hem doet denken aan zijn onlangs overleden vader - besluit om erom te vragen in de brief voor de Befana. Maar als hij de winkel is binnengegaan om de boodschap over te brengen, zal hij de onwelkome kennis maken met de cynische assistent; die, na te hebben vernomen over de economische situatie van het kind - dat wil zeggen dat hij het zich niet kan veroorloven - hem abrupt weg te jagen (en met hem een ​​gehavende speelgoedeend, die niettemin de gelegenheid zal hebben om zichzelf te redden). Ondertussen betreuren het speelgoed, begiftigd met een grote ziel, een genereus hart en een eigen wil, dat geen enkel arm kind geschenken zou hebben ontvangen en, omdat ze niet achtergelaten wilden worden in een hoek van de kamer van een of ander rijk en verwend kind, ze besluiten een ontsnapping te organiseren; om Francesco te vinden onder begeleiding van het dappere hondje Spicciola en zichzelf - ieder volgens zijn eigen kenmerken - te trakteren op het juiste kind. Dit is hoe Spicciola, het wijze Indiase opperhoofd Piuma D'Argento, de poppen Carlotta en Roberta, de tedere teddybeer, de norse maar gevoelige kapitein Mezzabarba, de houten soldaten, de harteloze tovenaar, de onverschrokken vlieger en eindelijk, de trein met zijn uitrusting, de buitenwereld bereikt, zal de hoofdrolspelers worden van een fantastisch avontuur. Een avontuur vol gevaren en valkuilen, maar ook zoete momenten en onvergetelijke ontmoetingen. De meest risicovolle momenten worden gekenmerkt door de achtervolging van de sinistere assistent, die op het punt staat de groep twee keer te vangen. De eerste zal zijn wanneer de goochelaar, die niet wil eindigen in de "stinkende naar schimmel en gebakken saus" huizen van arme kinderen, zijn metgezellen zal verraden door Scarafoni de weg te wijzen om hen te vinden: gelukkig zullen onze vrienden ontsnappen aan het dreigende gevaar en de van ongevoelige tovenaar zal hij goed worden, omdat kleurpotloden hem het hart zullen trekken dat hij niet had. De tweede keer dat onze vrienden worden gered dankzij Spicciola, die de aanvaller in de arm zal aanvallen, waardoor ze kunnen ontsnappen: Helaas zal hij uiteindelijk in een vuilnisbak worden gegooid. Ondertussen zal de Befana, als gevolg van een protesttelefoongesprek, het bedrog van Scarafoni ontdekken; vervolgens zal hij, uitgerust met een reservebezem, de ambachtslieden van de stad mobiliseren om zijn zak met nieuw speelgoed te vullen en de geschenken uit te delen. Op hetzelfde moment proberen twee sinistere individuen, gebruikmakend van de afwezigheid van de goedaardige oude dame, door een nauwe doorgang de winkel binnen te dringen om het geld te stelen dat in de kluis is opgeslagen. Als ze dat niet doen, zullen ze Francesco ontvoeren, net uit de bioscoop waar hij snoep verkocht, en ze zullen hem dwingen het gebouw binnen te gaan. Hier zal het kind onmiddellijk de politie bellen, maar ook hij zal als medeplichtige worden beschouwd en naar het politiebureau worden gebracht. Gelukkig voor hem zal een portier, zijn vriend, die naar huis terugkeert de scène bijwonen en informeren de heks. Deze laatste zal, hoewel geanimeerd door de urgentie om haar plicht te vervullen, Francis vrijlaten, dankzij zijn bewezen ervaring op het gebied van kinderen. Hij zal hem ook een geschenk beloven voor het aanbreken van de dageraad. Op dit punt gaat Francesco naar huis; een passerende koetsier, die hem bedroefd en vermoeid ziet, biedt aan hem in een koets naar huis te brengen. Terwijl de paarden over de weg rijden, valt het kind in slaap en droomt ervan om op de Blauwe Pijl te zijn, in het gezelschap van speelgoed, de Befana en haar geliefde vader. Zijn slaap wordt echter onderbroken door een plotseling gebrul: de passage van een puppyhond maakt de paarden wild. Het is Spicciola, die een hondje van vlees en bloed is geworden "want in de magische nacht van Driekoningen kan van alles gebeuren". Francesco ziet hem verloren en bang, voelt een sterk medeleven met hem en besluit hem mee te nemen. De vreugde van het kind zal zodanig zijn dat hij geen andere gaven wil. In plaats daarvan zal de Befana veel meer voor hem doen! Hij zal aanbieden om zijn vertrouwde assistent te worden. Terwijl Scarafoni zal proberen te ontsnappen door het geld mee te nemen; maar zijn ontsnappingspoging zal worden geblokkeerd door de bedrogen ouders en rijke kinderen en zal in verval eindigen.

De Freccia Azzurra is een uiterst succesvol Italiaans animatieproduct, waardoor E. D'Al met buitengewone wijsheid de frisheid en poëzie van het verhaal van Gianni Rodari, waaruit het is getrokken, heeft weten te bewaren. De ronde en dynamische tekeningen, gemaakt door de bekwame Paolo Cardoni, dragen bij om op een directe en dynamische manier de narratieve structuur van het sprookje uit te drukken, zonder het ooit te forceren of de diepte van de behandelde kwesties te bagatelliseren.
Bijzonder suggestief zijn de beelden waarin Spicciola ervan droomt om samen met Francesco te worden verslonden door de hebzucht van Scarafoni; de droom van Francesco zelf, waarin fantasiewensen en werkelijkheid met elkaar verweven zijn: nog een geschenk van de Befana, omdat ze zich bewust is van het diepste verlangen van het kind.
Het moet ook worden benadrukt de sequenties waarin de grillige potloden werken om een ​​heel lief kind van ongeveer 5 jaar te vermaken: opnieuw breiden de realiteit en de verbeelding zich uit, om ons de buitengewone wereld van de kindertijd en het spel dat ermee verbonden is terug te geven. Dit brengt ons ertoe om na te denken over hoe het kind, in tegenstelling tot de volwassene, een dialoog met het levenloze kan creëren, bezielen, naar het wezenlijke van dingen kan kijken. De Freccia Azzurra was in staat om op een eenvoudige en lineaire manier ook de belangrijke reflecties naar voren te brengen die het originele verhaal kenmerken; als kritiek op het consumentisme; de noodzaak om de didactische functie van het spel te herontdekken; de delicatesse van gevoelens, solidariteit, fooi en vrijgevigheid. Er zijn ook elementen van de typisch Italiaanse traditie (inclusief dramatische zoals sociale armoede, indeling in klassen, kinderarbeid), of een dwarsdoorsnede van Italië tussen de jaren 30 en 50.
Ik raad iedereen aan om naar deze eerste speelfilm van Enzo D'Alo te kijken, omlijst door de muziek van Paolo Conte, wiens aangrijpende en melancholische tonen de zoetheid en tederheid die inherent zijn aan het verhaal volledig overbrengen.
De Freccia Azzurra werd in 1996 gepresenteerd in Venetië, sectie Speciale Initiatieven, en won de David di Donatello en 2 zilveren linten.

door Helga Corpino

	Originele titel:	De blauwe pijl
	Natie:	Italië Luxemburg Zwitserland
	Jaar:	1996
	Geslacht:	animatie
	duur:	92 '
	Geregisseerd door:	Enzo D'Alò
	Onderwerpen:	Gianni Rodari
	Productie:	Toverlantaarn, Fama Film AG, Monipoly Productions
	Distributie:	Je weet wel
	Muziek:	Paolo Conte

Andere films van Enzo D'Alò

PINOCCHIO

OPOPOMOZ

MOMO OM TIJD TE VEROVEREN