online tekenfilms
Cartoons en strips > Animatie film >

De rode schildpad - De animatiefilm

De rode schildpad - De poster voor de animatiefilm

Door middel van het verhaal van een schipbreukeling op een verlaten tropisch eiland bevolkt door schildpadden, krabben en vogels, vertelt The Red Turtle de grote stadia in het leven van een mens.
Een schipbreukeling op een onbewoond eiland probeert wanhopig te ontsnappen, totdat hij op een dag een vreemde schildpad ontmoet die zijn leven zal veranderen.

INTERVIEW MET REGISSEUR MICHAEL DUDOK DE WIT

De regisseur Michael Dudok de Wit
Regisseur Michael Dudok de Wit

Van uw korte animatiefilms zijn er minstens twee "cultus" geworden. In 1996 ontving The Monk and the Fish, gemaakt in de Folimage studio in Valenza, een Ce´sar en een Oscar-nominatie. Daarna waren vader en dochter aan de beurt die in 2001 werden verwelkomd door een lawine aan belangrijke prijzen (Annecy, Hiroshima enz.) En een Oscar. Een klein meisje ziet haar vader verdwijnen en de herinnering aan de ouder zal haar haar hele leven vergezellen. In dit thema druk je een gevoel uit dat moeilijk te omschrijven is: het "verlangen" ...
Ja, het is een moeilijk te definiëren gevoel omdat het subtiel is, maar ik denk dat veel mensen het weten. Het is een streven naar iets dat ontoegankelijk lijkt, een groot stil en diep verlangen. Voor een kunstenaar kan het een verlangen naar perfectie betekenen, naar een ideaal in muziek, in tekenen, in poëzie ... Het is een pijnlijk maar erg mooi gebrek. U kunt zich niet voorstellen hoeveel ontroerende getuigenissen ik heb gekregen van vrienden en zelfs vreemden. Ze zeiden dat de film hen vertelt over gebeurtenissen die ze zelf hebben meegemaakt. Ik had veel geluk, het werd een klassieker.

In 2004 zat u in de jury van het Hiroshima Festival. Was het bij die gelegenheid dat je Isao Takahata ontmoette?
We hadden zelfs een korte gedachtewisseling, hij sprak zelfs een paar woorden in het Frans tegen me. Hij houdt van de Franse cultuur. En korte tijd later, toen ik op het Seoul Festival was, waar ik een lezing gaf over mijn werk voor een publiek van studenten, was ik verrast hem te zien arriveren met een vertaler. Ik dacht dat hij net was gekomen om hallo te zeggen, maar nee, hij woonde de hele conferentie bij! Misschien dacht hij al aan een professionele samenwerking?

Dan, in november 2006, krijg je onverwacht een e-mail uit Tokio.
Met twee vragen. In de eerste vroeg het Ghibli-museum me of ik ermee instemde dat vader en dochter in Japan zouden worden verspreid. In de tweede, als ik geïnteresseerd was om met hun studio te werken aan een speelfilm van mijn eigen conceptie ... Tot dat moment had ik nooit echt nagedacht over de speelfilm. Enkele vrienden van mij, aan wie prachtige beloften waren gedaan, waren naar Californië vertrokken en keerden teleurgesteld terug nadat ze hadden gezien dat hun projecten door de producenten werden herwerkt.
Maar met de Studio Ghibli is het anders. Ze vertelden me dat we volgens de Franse wet zouden werken, dus met respect voor het auteursrecht. Ze gaven me een aantal maanden de tijd om het script te schrijven. Ik groeide de kiem van het thema van een man op een onbewoond eiland, dat ondertussen alomtegenwoordig was op televisie, maar het was een archetypisch concept dat ik nog steeds leuk vond. Maar ik wilde niet vertellen hoe een schipbreukeling erin slaagt te overleven, een aspect dat al tientallen keren is behandeld. Ik had meer nodig. Om deze reden verbleef ik op een klein eiland in de Seychellen-archipel, een naam die synoniem staat voor luxe vakanties, een eenvoudigere keuze maken, tien dagen bij een lokale inwoner blijven. Ik ging alleen wandelen, keek rond en nam duizenden foto's. Ik wilde absoluut de look van "vakantiedorpbrochure" vermijden. Mijn schipbreukeling hoeft niet verliefd te worden op de plaats, hij wil koste wat het kost naar zijn huis terugkeren, omdat het eiland niet erg gastvrij is, het gevaren met zich meebrengt, het een toestand van extreme eenzaamheid oplegt, het regent, er zijn insecten ...
Ik maakte de klassieke fout: mijn script was te gedetailleerd en de film zou te lang zijn geweest. Maar de basis van het verhaal was goed. In de volgende fase, die van de animatic, dat is de zeer vereenvoudigde versie van de film getekend met stilstaande beelden, zonder bewegingen, ontdekte ik dat het op sommige plaatsen niet gemakkelijk zou zijn om het verhaal in een cinematografische taal te vertalen. Er waren nog knopen over die ik niet kon losmaken. Toen bood Pascal Caucheteux, de producer van Why Not Productions, me aan om Pascale Ferran te ontmoeten. In de loop van een aantal maanden hebben we elkaar regelmatig gezien en de film als geheel grondig besproken, omdat het onmogelijk was om geïsoleerde elementen te veranderen zonder al het andere te beïnvloeden. Pascale hielp me de kritieke problemen te identificeren en het verhaal duidelijker en indringender te maken. Verder houdt hij van het idee dat bij animatiefilms de montage goed doordacht is voordat de frames worden gemaakt en heeft hij talrijke en geldige bijdragen geleverd aan de montagefase.

Een van de thema's is wederom het "verlangen", dit wachten op de held voor de zee ... Maar ook degene die jij die tijdloos bent, de "tijdloos". Het is aanwezig in al je films, we nemen het waar in de sequenties op de bomen, de lucht, de wolken, de vogels die cirkelen ...
Ja, het zijn momenten van grote zuiverheid en eenvoud, die we allemaal kennen. Er is noch het verleden, noch de toekomst, de tijd bestaat niet meer.

Maar tijd is ook circulair. Generaties volgen elkaar op. Het kind voert dezelfde gebaren uit als zijn vader, overwint dezelfde rotsen, ondergaat dezelfde gevaren. Bij dieren is de cyclus anders: de dode vis voedt de vliegen die door de spin worden opgegeten, de krab wordt door de vogel meegesleept en ga zo maar door ...
Precies. De film vertelt het verhaal op een lineaire en circulaire manier en gebruikt tijd om te praten over de afwezigheid van tijd, een beetje zoals muziek stilte kan benadrukken. Het is een film die ook vertelt dat de dood een realiteit is. De mens heeft de neiging de dood te bevechten, er bang voor te zijn, te vechten om hem op te ruimen en dit is een heel gezonde en natuurlijke houding. Toch kun je tegelijkertijd een prachtig intuïtief begrip hebben dat we puur leven zijn en niet tegen de dood hoeven te zijn. Ik hoop dat de film dit gevoel een beetje overbrengt.

Een ander essentieel element is het uiterlijk van de schildpad, zijn mysterieuze kant ...
Het idee om een ​​verhaal te maken met een grote schildpad kwam vrij snel. We hadden een indrukwekkend en gerespecteerd oceaanwezen nodig. De zeeschildpad is eenzaam en vredig en verdwijnt lange tijd in de onmetelijkheid van de oceaan. Het geeft het gevoel dichtbij onsterfelijkheid te zijn. De dieprode kleur past erbij en valt visueel op. We hebben er lang over nagedacht om een ​​bepaald niveau van mysterie in het verhaal te behouden. In Studio Ghibli-films bijvoorbeeld wordt de aanwezigheid van het mysterieuze element naar mijn mening zeer goed benut. Het is duidelijk dat het mysterie magnifiek kan zijn, maar het hoeft niet zover te zijn dat de kijker zich van het verhaal losmaakt. Het is belangrijk om het op een subtiele manier te genereren ... En zonder woorden te gebruiken, aangezien de film geen dialoog bevat. Het is heel gemakkelijk om iets met een grap uit te leggen, maar er zijn natuurlijk ook andere middelen. Ik denk met name aan het gedrag van de personages, de muziek en de montage. En als er geen dialoog is, wordt het geluid van de ademhaling van de personages op natuurlijke wijze expressiever.

Laten we het hebben over het technische gedeelte. Als ik het goed begrijp, heb je digitaal ontdekt bij Prima Linea Productions.
Dat is het. Prima Linea is de studio - in Parijs en Angoule ^ mij - waar de hoofdploeg en ik de film hebben gemaakt. Tijdens de eerste animatietests voltooide een ander team de film Loulou, het Incroyable Secret met de Cintiq, een digitale grafische pen waarmee je kunt tekenen op een tablet die een computerscherm is. Met deze tool kunt u direct het animatieresultaat zien zonder elke tekening afzonderlijk te hoeven scannen. Het is goedkoper en zorgt voor meer creativiteit en meer controle over retoucheren. We hebben twee versies van dezelfde opname geanimeerd, een met potlood op papier en een met deze digitale pen. De grafische pennenstreek was mooier en overtuigde ons.
Voor de omgevingen was het proces anders. De tekeningen zijn op een zeer spontane manier gemaakt op houtskoolpapier, met grote gebaren en wrijven met de palm van de hand. Deze handgemaakte look was belangrijk en gaf een mooie korrelige textuur aan de afbeelding. Het vlot en de schildpadden werden afzonderlijk digitaal geanimeerd. Het zou een hel zijn geweest om ze in 2D te animeren. En aangezien alles in dezelfde grafische stijl wordt afgerond, is het niet duidelijk dat het digitaal is. Tijdens de productie concentreerde ik me niet op animatie of decorontwerp, ik heb alleen wat kleine aanpassingen gedaan.

Hoe is de muziek bedacht?
Het is erg belangrijk omdat er geen dialogen zijn. Ik had geen precies idee gericht op een specifieke muziekstijl. Laurent Perez del Mar deed talloze voorstellen, waaronder een met een heel mooie melodie die perfect was als het muzikale hoofdthema en ik was er blij mee. In zeer korte tijd stelde hij muziekstukken voor op momenten waarop ik er niet aan had gedacht ze te plaatsen, maar hij had gelijk. Ja, het verraste me heel vaak.

Hoe verliepen de ontmoetingen met Isao Takahata?
Er zijn vanaf het begin eigenlijk drie producers geweest: Isao Takahata en Toshio Suzuki, de twee producers van Studio Ghibli, en Vincent Maraval van Wild Bunch. We ontmoetten elkaar verschillende keren bij Studio Ghibli en toen kwamen de twee Japanners naar Frankrijk. In de loop van de gesprekken waren mijn uitwisselingen voornamelijk met Takahata. Soms hadden we het over de details, zoals de kostuums van de personages, maar bovenal bespraken we het verhaal, de symbolen en de filosofische aspecten, wat de film echt wil vertellen. In sommige omstandigheden voelde ik onze culturele verschillen. Om je een voorbeeld te geven, op een precies moment in de geschiedenis is er een vreugdevuur en voor hem had het vuur een symbolische waarde die een beetje verschilt van de waarde die ik eraan toeschrijf. Over het algemeen zaten we gelukkig op dezelfde pagina en ik vond onze gesprekken subtiel en gepassioneerd. Hij was erg betrokken en heeft de officiële eer als "kunstproducent".

Hoe lang duurde het om te bouwen?
In 2007 ben ik begonnen met het schrijven van het scenario en het ontwerpen van de animatic, wat lang duurde omdat ik me realiseerde dat het verhaal niet vloeide. Ik heb jarenlang onafgebroken gewerkt, soms alleen, soms met medewerkers, maar ik voelde dat het werk lang duurde. En daarvoor moet ik mijn producers bedanken: ze hebben me altijd gerustgesteld en waren niet verbaasd dat het zo lang duurde, en gaven aan dat de duurste fase later zou komen en dat het beter was om de productie te starten vanuit een echt solide verhaal. Andere producenten zouden hebben besloten om het verhaal tijdens de animatiefase op te lossen om niet te veel tijd te verspillen. Ik begrijp deze keuze, maar bij mij zou het te riskant zijn geweest. De productie begon in juli 2013 bij Prima Linea, in Angoule ^ me. Het hele artistieke aspect werd verzekerd door Studio Ghibli, door Why Not en door Prima Linea, waar ik kon rekenen op een uitstekende hoofdanimator, Jean Christophe Lie, de regisseur van The Adventures of Zarafa. Hij had ook een echte filmmakergevoeligheid en was een van de pijlers van de film.

persbureau: Federica de Sanctis

.

Afbeeldingen uit de film The Red Turtle








Datum: 20-03-2017

Originele titel: De tortue rouge
Natie: Frankrijk, België
Jaar: 2017
Geslacht: animatie
duur: 80 '
Geregisseerd door: Michael Dudok de Wit
Productie: Prima Linea Productions, Why Not Productions, Wild Bunch, Studio Ghibli, CN4 Productions, Arte France Cinma, Belvision
Distributie: Bim-distributie
Output: 27-28-29 maart 2017 (bioscoop)

Origineel script: Michael Dudok de Wit
Aanpassing: Pascale Ferran en Michael Dudok de Wit
Grafische creatie: Michaël Dudok de Wit
Originele muziek: Laurent Pérez del Mar
Artistieke producent: Isao Takahata

Animatiestudio en uitvoerende productie First Line Productions
Vale´rie Schermann en Christophe Jankovic
Productiedirecteur: Tanguy Olivier
Eerste adjunct-directeur: Jean-Pierre Bouchet
storyboard: Michael Dudok de Wit
Hoofdanimator: Jean-Christophe Lie
Eerste assistent-animator : Marie Bouchet
Layout supervisor : Eric Briche
Productie ontwerper : Julien De Man
Animatiekleur supervisor : Emma McCann
Schaduwen animatie : Pascal Herreteau
Samenstellen van toezichthouders : Jean-Pierre Bouchet & Arnaud Bois
Special Effects Manager : Mouloud Oussid

Editor: Ce´line Ke´le´pikis
Digitale kleurgradatie : Peter Bernaers
Goed toezicht: Bruno Seznec
mengen: Fabien Devillers
Geluidseditor : Matthieu Michaux
Geluidsontwerp : Alexandre Fleurant & Se´bastien Marquilly
Geluidseffecten : Florian Fabre

Een coproductie Why Not Productions - Wild Bunch - Studio Ghibli -
CN4 Productions - Art France Cine´ma - Belvision
Met medewerking van: Canal + - Cine´ + - Art France
Met steun van: Eurimages - de regio Poitou-Charentes -
het De´partement de la Charente - de Ré´gion Wallonne -
De Fondation Gan pour le Cine´ma
In samenwerking met: Cine´mage 9 - Palatine Etoile 11 en 12 -
BNP Paribas Fortis Filmfinanciering

Video De rode schildpad

 

Alle namen, afbeeldingen en geregistreerde handelsmerken zijn copyright Prima Linea Productions, Why Not Productions, Wild Bunch, Studio Ghibli, CN4 Productions, Arte France Cin ma, Belvision en van de rechthebbenden en worden hier uitsluitend gebruikt voor cognitieve en informatieve doeleinden .

<< andere animatiefilms

ingleseArabischVereenvoudigd Chinees)KroatischDaneseOlandesefinlandeseFransTedescoGrieksHindiitalianogiapponesecoreanoNoorsPolaccoPortugeesRoemeensRussoSpaansZweedsFilippinaJewishIndonesischSlowaaksucrainovietnamitaunghereseThaisTurksPerzisch