De kat met de laarzen

Na letterlijk alle liefhebbers van "Shrek" verliefd te hebben gemaakt, dankzij de diepe stem en het fascinerende Spaanse accent (zelfs dat van Antonio Banderas, in de originele taalversie zoals in de vorige films, maar voor het eerst ook in de taalversie Italiaans) en het klassieke gedrag van een kat met lieve ogen, heeft Puss in Boots eindelijk een eigen film, die vanaf 16 december 2011 in de bioscopen te zien is.

Geschiedenis
Spin-off van de geliefde sage van de boeman, Donkey, en de verrukkelijke en gammele bende van sprookjesfiguren, in 'Puss in Boots' schittert de katachtige D'Artagnan van de eerste vier films, maar gaat terug in de tijd , voor de ontmoeting van de elegante katachtige met Shrek, zich verdiept in zijn verleden, wanneer onze held, eeuwig jong op jacht naar romantische avonturen en altijd midden in de problemen, een saloon binnengaat om melk te vragen en naar buiten komt met de nieuw besef dat magische bonen een realiteit zijn en dat ze, om precies te zijn, in handen zijn van twee beruchte criminelen in het gebied.
Gatto zal natuurlijk onmiddellijk besluiten om het spoor van de twee criminelen te volgen om hun kostbare schat van hen af ​​te pakken, maar het avontuur zal niet zo eenvoudig blijken te zijn als het leek. Plots zal Gatto in feite te maken krijgen met Uovo, een oude vriend die in het verleden zijn vertrouwen al had geschonden en die samen met de charmante en knipogende kat Kitty Velvet Paws voorstelt om hem te helpen de buit. Maar kun je hem echt vertrouwen? En zal Gatto zichzelf uiteindelijk vinden met zijn kostbare schat en een herontdekte vriend, of zal hij voor de tweede keer teleurgesteld zijn?
De film is echt grappig, en de negentig minuten vliegen voorbij in een flits, vooral voor de kleintjes, op wie de film echt gericht is: in tegenstelling tot de saga van Shrekin feite is "Puss in Boots" openlijk gericht tot een kinderachtig publiek, en om deze reden volledig verstoken van regels met een dubbele lezing, waarmee de eerste films werden gestippeld. Tegelijkertijd is er zelfs deze keer geen gebrek aan cinematografische citaten, die de grootste veroveren, of in ieder geval al diegenen die de klassieke 'Zorro' of 'The Three Musketeers' kunnen herkennen, voor een resultaat dat de hele familie instemt met een leuke filmische middag.
Juist omdat het op een kinderpubliek is gericht, mist de film een ​​beetje inzicht in de personages, die vrij tweedimensionaal blijven in plaats van in de ronde te worden beschreven, een verdiepende studie die eigenlijk meer past bij een film gericht op een volwassen publiek.
Desalniettemin slaagt Chris Miller, regisseur van de film, er al met al niet in om de hoofdrolspelers verve en levendigheid te laten verliezen: de kat is precies wat we ons herinneren uit de eerste films, charmant en onhandig, romantisch en opschepperig, uitstekende zwaardvechter en ongeneeslijke casanova, loyaal aan vrienden en altijd bereid om in de strijd te springen ... maar tegelijkertijd proberen zo min mogelijk risico's te nemen.
Kortom, Gatto, hoewel voor het eerst de hoofdrolspeler, is altijd dezelfde, net als zijn ogen, die hem vaak en gewillig uit de problemen halen.

De Kitty Velvet Paws-kat
Maar dit keer is er een zeer waardig kitten als schouder.
Kitty Zampe di Velluto, bochtig en fascinerend, in de originele taal heeft de sensuele en hete stem van Salma Hayek, die iets zegt: het betoverende kitten heeft alle vaardigheden om onze held letterlijk zijn hoofd te laten verliezen, maar tegelijkertijd tot je vraagt ​​je uiteindelijk af of en hoe hij zich zal gedragen tegenover Gatto, een zwaaiende vraagteken die het publiek naar de aftiteling begeleidt. Aan de andere kant is het geen toeval dat Kitty Zampe di Velluto in de film verschijnt met Humpty Dumpty, the Egg, een voormalige vriend van Gatto, ingesproken door Zach Galifianakis, die op zijn beurt niet een beetje dubbelzinnig is: vooral na de verklarende flashback die rondkomt de helft van de film en wat verklaart waarom onze hoofdrolspeler het moeilijk vindt zijn vriend zo erg te vertrouwen, we twijfelen erg aan wat dit vreemde en heel bijzondere personage uiteindelijk zal doen, inderdaad, op sommige punten zijn we er bijna zeker van dat hij Gatto zal verraden wanneer dat niet gebeurt hij verwacht dat het verdwijnt met de felbegeerde magische bonen. Maar het is ook waar dat in een kinderfilm de boodschap van vriendschap en loyaliteit niet mag ontbreken, dus het einde wordt eigenlijk al snel vrij voorspelbaar.
Aan de andere kant zijn de twee criminelen hilarisch: denk maar eens aan dat in de originele taal Jack's stem zelfs die van Billy Bob Thornton is, en als je naar hem luistert, zelfs in dit deel, kan men niet anders dan denken aan het personage van "Santa Bastard".

De 3D-techniek
Ondertussen wordt de slechte Jill ingesproken door actrice Amy Sedaris.
Echt een uitzonderlijke cast, kortom, zeker als je denkt dat Moustache Man zelfs gespeeld wordt door de Mexicaanse regisseur Guillermo Del Toro, die hem onverwachts zijn Latijnse stem leent.
La DreamWorksdaarom heeft hij zeker veel ingezet op deze spin-off (misschien ook om de filmwereld de megaflop van de vierde, ongelukkige aflevering van Shrek te laten vergeten), zoals niet alleen blijkt uit het bedrag dat aan de cast van de film is besteed, maar ook uit de erg dure, evenals nieuwe, gebruikte technieken: "Puss in Boots" is in feite in 3D, wat het vooral leuk maakt in de achtervolgingen en op de snelste momenten van de film.
De toeschouwers kunnen dankzij de bril zelfs genieten van de meest gewaagde avonturen van Gatto, en vooral de kleintjes zullen het leuk vinden om zich onder te dompelen in de film en in het Spaanse land waarin de kat beweegt, dankzij de techniek waarmee ze experimenteren. een voor een alle groten van de cinema. Bovendien maken met name de centrale scènes van de film, zoals de achtervolging, een echte actiefilm waardig, het veel meer dankzij 3D, waarbij de toeschouwers, groot en klein, volledig worden betrokken. Net zoals 3D er nog meer in slaagt om aan te geven hoe perfect de graphics zijn, iets waar DreamWorks altijd een meester in is geweest: de landschappen van de film lijken, net als in de vorige avonturen van Shrek, heel vaak op echte ansichtkaarten. in plaats van tekeningen.

Het oordeel over de film
Ondanks de tekortkomingen, kortom, staat de film echt als een uitstekende pre-kerstfilm, in een vroege winter die je uitnodigt om de middagen door te brengen in de hitte van een bioscoop, en je moet de regisseur Chris Miller erkennen dat hij erin geslaagd is samengevat niet eenvoudig: een personage naar het midden van de scène hebben gebracht die zich tot nu toe altijd als een pure en eenvoudige schouder had gedragen, zonder het te veel af te vlakken in het beeld dat van de Puss in Boots te zien is in de vorige films.
Een personage-acteur kan de hoofdrol nauwelijks volhouden, tenzij de regie van de film uitstekend is: en Miller slaagt perfect in zijn bedoeling, door een personage te transformeren dat altijd weinig bekend is, en alleen als puur en simpel stipje in de loop van de avonturen van de Ogre Shrek, in een hoofdrolspeler met een verleden, met herinneringen en met een grote vitale lading, ondanks het feit dat hij gericht is op een publiek van kinderen en daarom oppervlakkig moet blijven. Wat Miller echter faalt, is het creëren van een entourage voor de kat die net zo uitstekend is als die van de hoofdrolspeler van de vorige films: als het fortuin van alle films van Shrek deels te danken is aan de perfecte en hilarische combinatie van de verschillende personages en de relaties tussen hen. zij (allereerst ezel), de kat geniet niet van metgezellen op zijn lengte.
The Egg zelf en Kitty Paws of Velvet zijn te tweedimensionaal, zelfs voor een tekenfilm voor kinderen, en ze kunnen op geen enkele manier de vergelijking met de grappige hoofdrolspeler doorstaan: aan het einde van de film, hoe geamuseerd ook, we zullen er nooit dol op zijn als voor een Pan di Zucchero, Ciuchino en Fiona uit de eerste films. Wat de eerste aflevering van Shrek vooral uniek maakt, is de groep bewoners van de sprookjeswereld, die op een hilarische manier wordt herlezen: de biggetjes, perfect nagesynchroniseerd met een Duits accent, of de wolf vermomd als een grootmoeder, maar met een onmiskenbare stem. Dit alles in "Puss in Boots" is volledig verloren.
Maar, verrast, ondanks wat men zou denken, slaagt de kat erin om het grootste deel van de film alleen te staan ​​en de toeschouwers naar zijn avonturen te slepen, in een soort Spaans westen waarin hij onzorgvuldig en vol vertrouwen beweegt, als ook altijd met de onhandige noot die je altijd verliefd maakt op dit zachte en harige karakter.
Wat verrassend is, is hoeveel kinderen door de film worden ontvoerd: zoals eerder vermeld, is de film gericht op een voornamelijk, zo niet uitsluitend kinderachtig publiek, dat van de eerste tot de laatste scène geniet van de film, lachend en lol heeft, met de veiligheid van kinderen. ouders voor een film waarin er geen risico is op grappen die door de kleintjes verkeerd kunnen worden begrepen, of op scènes die niet volledig kunnen worden begrepen.
En dit is zeker een grote verdienste voor "Puss in Boots": het feit dat het eindelijk een film voor kinderen is, waarmee je je kinderen op je gemak meeneemt naar de bioscoop, wat niet altijd mogelijk is, maakt het zeker verdienstelijk.
Er zijn zelfs veel animatiefilms voor kinderen die scènes bevatten die hen gemakkelijk kunnen laten schrikken. Denk gewoon aan echt Meesterwerken van Disney, die echter, wanneer ze op ongeschikte tijden aan kinderen worden aangeboden, hen bijna bang kunnen maken. In dit opzicht is de scène van de transformatie van de stiefmoeder in een heks in "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen": hoewel de film vanaf de leeftijd van drie jaar als zichtbaar wordt beschouwd, schrikt de scène in kwestie regelmatig zelfs oudere kinderen af, die na de eerste vertoning lange tijd weigeren de film terug te zien. Of de vreselijke stem van de fee in de veel recenter "Rapunzel".
In 'Puss in Boots' daarentegen is dit risico er gewoon niet, integendeel: zelfs de kleintjes hebben plezier en kunnen de film, eenmaal uitgebracht op dvd, zelfs alleen zien, zonder het risico te lopen bang te worden of raak in de war, en dit is geen kleinigheid. www.cartononline.com