Shirab de jongen uit Bagdad

Shirab de jongen uit Bagdad ï ¿½ Nippon Animation

Originele titel: Arabische Nachten Sinbad no Boken Karakters: Shirab, Yasmina, Ali Baba, Ara, Hassan Auteur: Shin'ichi Yukimuro Regia: Fumio Kurokawa Productie: Nippon-animatie

Natie: Japan Jaar: 1 oktober 1975 Uitzending in Italië: 1981 soort: Avontuur / fantasie Afleveringen: 42 Duur: 24 minuut Aanbevolen leeftijd: Kinderen van 6 tot 12 jaar

Onder de vele tekenfilms uit onze kindertijd is er een die de ouderen met genegenheid zullen onthouden, maar die, om onverklaarbare redenen, sinds de jaren tachtig, de datum van de eerste en laatste uitzending, op de televisieprogramma's ontbreekt.

Het is "Shirab, de jongen uit Bagdad" (oorspronkelijke titel Arabian Nights Sinbad no Boken), een tekenfilmserie (in dit geval anime) vrijelijk geïnspireerd op het beroemde Arabische sprookjesboek "The Thousand and One Nights" en geproduceerd door Nippon Animatie in 1975. Het werd in 1981 in Italië uitgezonden op Rai Uno dankzij een nauwkeurige nasynchronisatie, gemaakt door Emi.

In de tweeënvijftig afleveringen van de serie worden de avonturen verteld van Shirab, de rusteloze tienerzoon van een belangrijke koopman in Bagdad, een rebelse ziel die altijd op zoek is naar nieuwe emoties. Shirab brengt haar dagen door met het maken van problemen en droomt ervan weg te rennen, maar ze luistert ook graag naar de fantastische verhalen van haar oom Ali Hassan die, als kapitein van een koopvaardijschip, er altijd in slaagt om vele avonturen te vertellen die hij persoonlijk over de hele wereld heeft meegemaakt. Het is precies de oom die de jongen, die terugkeert van een van zijn reizen, een pratende vogel geeft die de naam Yasmine zal krijgen en die in alle volgende afleveringen Shirabs trouwe metgezel zal worden. Een soort wijze reisgenoot, een beetje een moeder en een beetje een speelkameraad, die altijd weet hoe hij op het juiste moment het juiste moet zeggen, waardoor de roekeloze jongeman vaak nadenkt voordat hij handelt.

Shirab en Yasmine de pratende merel ï ¿½ Nippon Animation

Vastbesloten om de prachtige avonturen te beleven die hij tot nu toe alleen in talloze verhalen heeft gehoord - stukjes van een leven dat hij zou willen maar dat anderen leven - besluit Shirab, tegen het advies van zijn vader in, om samen met zijn oom te beginnen aan de tour van de wereld. Maar het onverwachte is net om de hoek en niet een van de problemen die gemakkelijk kunnen worden opgelost. Het schip waarop ze reizen wordt aangevallen door een gigantische walvis en de jongen en zijn oom lijden schipbreuk op een onbewoond eiland. Hier, nadat hij zijn oom op een gewaagde manier heeft verloren, zal hij moeten leren het alleen te redden, met de enige hulp van Yasmine en haar twee nieuwe vrienden, Aladdin alias Ara en Ali Babà. Een reeks ongelooflijke avonturen zal beginnen, vaak bezaaid met gevaren en moeilijkheden, waarin hij vreemde karakters zal ontmoeten, sommige rechtstreeks uit Arabische sprookjes, zoals de veertig dieven of Sherazade, de mooie en mysterieuze prinses. Maar er zal ook ruimte zijn voor zeemonsters, zeemeerminnen, tovenaars maar ook Lilliputters en draken. En zoals in elk zichzelf respecterend Arabisch verhaal, zal Shirab ook te maken krijgen met de geest van de lamp en vele vliegende tapijten.

Maar om het verhaal en de plot beter te begrijpen, is er niets beters dan het bekijken van de eerste afleveringen die onmiddellijk het idee van de hele serie effectief overbrengen.

Wat vooral opvalt zijn de kleuren van de animaties. Allemaal gefocust op tinten geel, oranje en oker, ze brengen onmiddellijk terug naar de Arabische wereld en overschaduwen zelfs de vrij eenvoudige tekeningen, met een kinderlijke trek, die zich met schokken bewegen op een scène die niet erg gedefinieerd is en bijna verstoken van details. Allemaal features die absoluut niet bedoeld zijn om de bestemming van deze serie te verbergen, gericht op een heel jong publiek.

Shirab de jongen uit Bagdad ï ¿½ Nippon Animation

De eerste afleveringen gaan allemaal over Shirabs relatie met zijn familie, bijna geheel verstoken van vrouwelijke figuren. De vader, een eendelige man die droomt van een comfortabele en vredige toekomst voor zijn zoon, vergelijkbaar met de zijne, kan het idee niet accepteren dat de zoon niet in de voetsporen van zijn vader wil treden en het bedrijf wil voortzetten dat, onder andere, , maakt hen een van de meest vooraanstaande families in Bagdad. En dan is er oom Ali die, in tegenstelling tot zijn vader, alles is wat Shirab zou willen zijn in het leven: vrij, avontuurlijk, met dat verlangen om te reizen en te ontdekken wat de wereld te bieden heeft, ziet die kleine Shirab in zijn ogen. zelfs in zijn eigen ogen elke keer dat hij in de spiegel kijkt. Dit contrast levert veel moeilijkheden op voor de jongen die in wezen zowel van zijn vader als zijn oom houdt en wil voorkomen dat een van hen lijdt. Maar het leven stelt hem voor een keuze en tussen de genegenheid en het verlangen naar vrijheid wint de laatste. En dus, ondanks de duidelijke pijn van zijn vader, ontsnapt Shirab en gaat met zijn oom aan boord van een koopvaardijschip, ervan overtuigd dat hij duizend avonturen najaagt die hij zijn vader en vrienden bij zijn terugkeer zal kunnen vertellen. Een nieuwe Odysseus van Joice die, hongerig naar kennis, niet anders kan dan zijn lot tegemoet treden.

Op de lange termijn blijkt het leven op het schip minder eenvoudig dan verwacht. Desondanks houdt de kleine zeeman stand omdat de wil om te leven en te experimenteren sterker is dan welk lijden dan ook. En er is zijn oom om hem te steunen en te troosten en deze nabijheid voorkomt dat Shirab zich echt alleen voelt.

Op dit punt in het verhaal is er een eerste kleine stilistische verandering in het verhaal, omdat elke aflevering een verhaal op zich wordt dat een bepaald avontuur vertelt, met een begin en een einde. En hier is het allemaal een samenvatting van oude legendes en Arabische en niet-Arabische legendes, tot in detail aangepast en herzien om begrepen te worden door kinderen die de specifieke doelgroep zijn waarop de cartoon is gericht. Er is de aflevering gewijd aan de Lilliputters waarin Shirab opnieuw maakt wat de rol van Gulliver was geweest. Maar in de avonturen van de zeeman, en van de bemanning van zijn schip, zijn er ook botsingen met zeemonsters en droomontmoetingen met betoverende sirenes (met opnieuw enkele verwijzingen naar de klassieke mythologie met de gebeurtenissen van Ulysses) tot de komst van die gebeurtenis dat in alle kinderverhalen de eentonigheid van het verhaal komt doorbreken en de kaarten op tafel schudt en dan misschien alles weer op zijn plaats legt. Een witte walvis (wie herinnert zich Pinocchio niet?) Dat zal een reeks gebeurtenissen ontketenen die een verdere breuk in het verhaal zullen markeren: je verandert van tempo en de gebeurtenissen volgen elkaar op, met een andere stijl, met meer snelheid.

Shirab, Ara en Ali Babà ï ¿½ Nippon Animation

Het meest veranderen is de hoofdrolspeler. In feite ondergaat de figuur van Shirab een soort groei. Het schipbreuk veroorzaakt door de aanval van de walvis 'werpt' de schipbreukelingen daarom op een schijnbaar verlaten eiland, maar dat in werkelijkheid duizend valkuilen verbergt. Hier wordt Shirab met geweld gescheiden van zijn oom en het zal een soort catharsis zijn. In feite zal hij na deze traan moeten leren rond te komen, niet zonder moeite. Maar het zal een pijnlijke groei zijn, want zelfs in het echte leven is het ontwikkelingsproces altijd zo

De figuur van Yasmine doet dus enigszins denken aan wat in Europese sprookjes - en in het bijzonder Italiaans - de pratende krekel is. Shirab groeit daarom, rijpt, wordt een man (maar respecteert altijd wat de canons van kinderverhalen zijn) maar blijft fantastische avonturen beleven die zich in feite aanpassen aan zijn nieuwe toestand als een kind dat voor zichzelf moet zorgen. . Het is in dit tweede deel van de serie dat de avonturen meer 'volwassen' worden, zelfs als de kenmerken van de tekeningen die kindertijd blijven behouden die typerend is voor de tekenfilm. En zo ontmoet Shirab de veertig dieven en Sherazade, maar vaak hebben historische personages alleen de naam en niets dat doet denken aan het originele Arabische verhaal. Zijn we niet begonnen met te zeggen dat de tekenfilm erg losjes gebaseerd is op "Duizend-en-een-nacht"?

Shirab de jongen uit Bagdad ï ¿½ Nippon Animation

Van de verschillende personages die van tijd tot tijd op het toneel verschijnen, zijn er in het bijzonder twee belangrijk in de plot van het verhaal en, toevallig, verschijnen ze op dit tweede moment van het verhaal. Zij zijn de twee kleine vrienden die Shirab op het eiland ontmoet en die hem gezelschap zullen houden op moeilijke en vreugdevolle momenten. Ook in dit geval respecteren de twee personages een beetje het spel van de onderdelen en zijn ze een concentraat van stereotypen en goed gedefinieerde personages zonder nuances die gemakkelijk te herkennen en te begrijpen zijn door het publiek van de kleintjes. In de bedoelingen van de scenarioschrijvers is er altijd behoefte aan iets geruststellends en in dit geval wordt het deel van veiligheid gedekt door Ari en Ali die ook tradities in hun namen respecteren.

Maar laten we doorgaan met ons verhaal. Ondanks de vele avonturen die Shirab beleefde, waarvan Shirab droomde voordat hij vertrok, gaan zijn gedachten altijd uit naar zijn vader en oom. Wat gaat zijn oude ouder doen in Bagdad? En wat is er met de oom gebeurd? Zal ze het kunnen vinden?

Uiteindelijk is het happy end een must. Alle evenementen zullen hun happy end hebben, wat we echter niet onthullen om de verrassing niet te bederven voor degenen die de cartoon nog nooit hebben gevolgd.

"Shirab, de jongen uit Bagdad", ondanks de eenvoud van het vertelde verhaal, heeft echter zijn eigen charme en bevat enkele verrassingen. Onder de curiositeiten om te vermelden, is er de naam van de hoofdrolspeler die een mooie transformatie heeft ondergaan. In de originele versie was de naam van de jongen in feite Sinbad, maar voor problemen met copyright in de Italiaanse versie werd deze op het moment van vertaling gewijzigd in Shirab. Naam die ook behouden blijft in de initialen.

De serie, die zoals we al zeiden vooral gericht is op een publiek van zeer jonge toeschouwers, wordt in detail iets ondermaats behandeld in vergelijking met de normen van die tijd (de serie werd voor het eerst in Italië uitgezonden. Jaren XNUMX). Over het geheel genomen lijkt het onderwerp bovendien niet bijzonder origineel en zijn de verhalen grotendeels ontleend aan oude historische verhalen en sprookjes, zij het met een zekere bewerking. Er is heel weinig echt nieuw en ad hoc gecreëerd.

Uit de serie werd vervolgens een grote merchandising getrokken die bestond uit boeken, strips, stickers en nog veel meer. Hoewel de serie destijds veel belangstelling kreeg, zijn de afleveringen van de tekenfilm de laatste jaren op onverklaarbare wijze nooit nieuw leven ingeblazen, misschien omdat het - in tegenstelling tot andere tekenfilms - voor jonge moderne kijkers als te naïef in de geschiedenis wordt beschouwd en genoeg eenvoudig, zelfs in de tekeningen die niet op hetzelfde niveau zijn als een andere beroemde Nippon Animation-cartoon, L 'aap Maia.

Shirab de jongen uit Bagdad vertegenwoordigt een ideale manier die zelfs in moderne tekenfilms niet meer bestaat, een wereld waarin de goeden echt goed zijn - en uiteindelijk winnaars - en de slechteriken helemaal door en zonder mogelijkheid tot verlossing. Een vintage product dat de waarden van dat tijdperk en die samenleving uitdrukt en het waard is om gevolgd te worden, al was het maar omdat de kijker niet bang zal zijn voor onaangename verrassingen. De plot is al gezien en beleefd, maar wie zegt dat de twist altijd nodig is om ten volle te kunnen genieten van een tekenfilm van andere tijden?

Shirab the Boy uit Bagdad copyright Nippon Animation en rechthebbenden. ze worden hier gebruikt voor cognitieve en informatieve doeleinden.