Heidi ("Alps no Shojo Heidi" in het originele Japans) is een tekenfilmserie die in 1978 op RAIUNO werd uitgezonden en gezien zijn enorme succes praktisch plaats maakte voor de grote golf van Japanse tekenfilms die in ons land werden uitgezonden, in de daaropvolgende jaren. Het is de eerste Shojo die ooit in Italië is uitgezonden, dat wil zeggen, die Japanse tekenfilms bedoeld voor meisjes en jongens, nadat Heidi arriveerde Snoep snoep, Remì , de Magà-bij en vele anderen. Heidi vertegenwoordigde in die jaren een echt fenomeen, dankzij de kwaliteit van de animaties, landschappen, achtergronden, maar vooral aan Heidi zelf waaruit goede gevoelens en positiviteit voortkwamen: openhartigheid, tederheid, vriendschap, vrijheid, liefde voor de natuur, echtheid , enz ... zozeer zelfs dat het zelfs vandaag de dag wordt beschouwd als een referentiepunt als een embleem van degenen die een gezond leven leiden in contact met de natuur midden in de bergen. Het was geen toeval dat Heidi werd afgeschilderd als een meisje met rode wangen dat eruitzag als het portret van gezondheid. Om dit personage nog beroemder te maken, was het beroemde themalied gezongen door Elisabetta Viviani, die verrassend in de Top 10 van de best verkochte 45-toeren in Italië sprong. De tekenfilm is gemaakt door Taurus Film en Toei-animatie vanaf 1974 en onder de cast van animators vinden we ook prominente namen zoals de grote Hayao Miyazaki (zie Conan de jongen van de toekomst, Lupine III, De betoverde stad ) en Isao Takata (zie Roodharige Anna en een graf voor vuurvliegjes).

De cartoon van Heidi, gebaseerd op de roman van de Zwitserse schrijfster Johanna Spyri, is onderverdeeld in 52 afleveringen. Ze is een Zwitsers meisje uit het dorp Mayenfeld, die wees is geweest van zowel haar vader als haar moeder, en daarom besloot haar tante Dete, nadat het kleine meisje bij haar woonde tot de leeftijd van vijf jaar, haar in een pleeggezin te geven aan haar grootvader. die alleen woonden in een berghut. Tante Date kon niet langer voor Heidi zorgen omdat ze een baan in Frankfurt had gevonden en haar grootvader vertegenwoordigde het naaste familielid dat de kleine wees had. Tijdens de reis die haar naar de hut van haar grootvader zal leiden, ontmoet Heidi de herdersjongen Peter en maakt vriendschap met zijn geiten, samen zullen ze strijden in een snelheidsrace tussen de groene weiden. Aangekomen bij de hut is Heidi aanvankelijk verrast en geïntrigeerd door de houding van haar grootvader, heel zwijgzaam en nors, een man die ervoor heeft gekozen weg te leven van mensen en die zich nu verantwoordelijk voelt voor dat kleine meisje. Maar al snel raakte de grootvader dol op zijn kleindochter Heidi, dankzij haar sympathie en onschuld, en beetje bij beetje liet hij haar kennismaken met de charme van het bergleven dat bestaat uit bergbeklimmen, rennen over weilanden, smakelijke kaas, melken van geiten, vriendschap met bosdieren, enz ... Heidi's grootvader bezat ook een enorme St. Bernard die even zwijgzaam was als zijn meester, die Nebbia heette en waar Heidi aanvankelijk een zekere angst voor had. Heidi sliep ook mooie nachten op zolder, in haar comfortabele strooien bed en vanuit het raam van de hut kon ze ook een prachtige sterrenhemel observeren. Het leven in de bergen herstelde Heidi het geluk dat haar op jonge leeftijd was ontzegd en hoewel haar grootvader de genegenheid van een vader en moeder niet kon vervangen, werd Heidi van het ongelukkige kind dat ze was, al snel een kind vol verlangen naar leven en speelsheid. Heidi en Peter werden onafscheidelijke vrienden die zich vermaakten met alle geschenken die de natuur hen bood, zoals sneeuw, lente, rennen op de weilanden enz ... Maar tante Dete denkt erover om dit idyllische leven te verpesten, die haar meeneemt naar haar grootvader en stuurt haar om te studeren in Frankfurt om als metgezel te werken voor Clara, een rijk en invalide kind dat bij haar vader woont en een zeer strenge gouvernante: mevrouw Rottenmeier. Hoewel Heidi bevriend raakte met Clara, werd ze met het verstrijken van de dagen steeds verdrietiger, omdat ze zich opgesloten voelde in een kooi, ze had een groot heimwee naar haar grootvader, Peter, de geiten, de hut en de berg.

Bovendien maakte de grimmige strengheid van madame Rottenmeier, die haar als een beetje woest beschouwde, haar vernederd en verward. Heidi het brengt echter enthousiasme en verlangen om te leven over op Clara, die gefascineerd is door zijn verhalen en beschrijvingen van het leven in de hut. Een scène die het thema van het verhaal samenvat, is die waarin Heidi, heel naïef, de kooi voor Clara's vogel opent en hem vrij laat vliegen. Dat gebaar helpt Clara een groot verlangen om te leven over te brengen en ook om op haar ziekte te reageren om de wereld te leren kennen. Ondertussen draagt ​​mevrouw Rottenmeier steeds minder Heidi en de druppel die de kameel breekt, is wanneer ze ontdekt dat Heidi 's nachts door het huis dwaalt omdat ze lijdt aan slaapwandelen. Clara's vader beseft dat de bergen een geschikte plek zijn voor Heidi, dus brengt hij haar terug naar haar grootvader. De vriendschap met Clara houdt daar echter niet op en de twee meisjes blijven elkaar schrijven. Clara voelt zich erg verdrietig door het vertrek van Heidi, dus de zomer zelf besluit haar te bezoeken in de hut. Dankzij de berglucht, het zorgeloze leven en de vriendschap van Heidi en Peter, reageert Clara positief op haar ziekte en op een dag, doodsbang door een koe die op haar af komt, stond ze op eigen kracht op en won daarmee de zijn verlamming. Toen haar vader en mevrouw Rottenmeier zich bij haar voegden, waren ze verbaasd over de vorderingen van het kind.

Alle namen, afbeeldingen en handelsmerken zijn copyright Taurus / Toei en de rechthebbenden en worden hier gebruikt voor informatie- en verspreidingsdoeleinden.