Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen

Sneeuwwitje
ï ¿½ Walt Disney-afbeelding

Originele titel: Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen Karakters: Sneeuwwitje, The Evil Queen, The Prince, Learned, Chagrijnig, Gongolo, Sleepy, Bashful, Aeolus, Pup, The Magic Mirror, The Hunter Productie: Walt Disney Studios Regia: David Hand, Perce Pearce, William Cottrell, Larry Morey, Wilfred Jackson, Ben Sharpsteen

Natie: VS Jaar: 1937 soort: Verhaal Afleveringen: 1 Duur: 83 minuten Aanbevolen leeftijd: Films voor alle leeftijden

Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen ("Sneeuwwitje en de zeven dwergen" in het Amerikaanse origineel) is de eerste speelfilm in de geschiedenis van de animatiefilm van Walt Disney; de productie begon in 1934 en werd voltooid in 1937. De film ging in première op 21 december in het Carthay Cicle Theatre in Los Angeles en was een buitengewoon succes. In feite vertegenwoordigt Sneeuwwitje en de zeven dwergen een echt cinematografisch keerpunt, niet alleen omdat het wordt bevestigd als een meesterwerk van onovertroffen omvang, maar ook omdat het een norm heeft gesteld waaraan alle cartoons worden beoordeeld. Disney - al bekend en gewaardeerd omdat het het mythische personage heeft uitgevonden Mickey Mouse - zijn project rijpte bij zijn terugkeer van een vakantie in Parijs, waar zijn korte films in bepaalde bioscopen zonder onderbreking achter elkaar werden vertoond. Zo had de producent een briljante intuïtie: hij begreep dat speelfilms de toekomst van de cinema konden vertegenwoordigen; daarom mobiliseerde hij, eenmaal in Amerika, zijn menselijke, professionele en economische energie om deze nieuwe grote weddenschap te realiseren (destijds beschouwd als "Walt's waanzin"). De keuze om Sneeuwwitje en de zeven dwergen te animeren werd beïnvloed door de visie van de stomme film "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen', gespeeld door de actrice Marguerite Clark. Door de werken recht te zetten, kwam meteen het probleem naar voren hoe je een publiek kon vermaken dat niet gewend is aan anderhalf uur felgekleurde cartoon. Daarom leek het noodzakelijk dat Sneeuwwitje werd uitgerust met een realistisch profiel - niet karikaturaal - in staat om een ​​sterke identificatiekracht over te brengen en deel te nemen aan de vertelde gebeurtenissen en volgens Walt had het verhaal van de gebroeders Grimm alle vereisten om dit met succes te realiseren: de boze heks, het lieve meisje, de prins charmant, het liefdesverhaal, de sympathie van de dwergen enzovoort.

Sneeuwwitje is een prachtig en delicaat meisje (zegt de Magische Spiegel: "ze heeft een roze mond, haar haar is ebbenhout, zoals sneeuw wit is"), die de koningin, haar stiefmoeder, jaloers, dwingt een bijkeukenmeid te zijn. Op een dag onthult de spiegel, ondervraagd, aan de vrouw die, zij het in lompen gekleed Sneeuwwitje ze wordt nog steeds veel mooier: "Mooi, jij bent mooi, mijn koningin. Maar in de wereld is er een meisje dat alleen in lompen gekleed is, arm ding! Maar helaas, veel mooier is". Verblind door woede en jaloezie plant de koude stiefmoeder de dood van de jonge vrouw en, de jager roept een trouwe dienaar op, en beveelt hem Sneeuwwitje het bos in te leiden om haar te doden. Als bewijs van zijn dood vraagt ​​ze hem het hart van het meisje in een kist aan haar te bezorgen. De jager, die het meisje zo lief en onschuldig ziet, slaagt er niet in de ondankbare taak te volbrengen, dus zet hij het meisje op de vlucht en om de wraak van de koningin niet op te wekken doodt hij een zwijn en brengt haar het dierenhart , het doorgeven als de prinses. Ondertussen betreedt Sneeuwwitje, wanhopig en vol van angst, het bos dat, vanwege de duisternis en de projectie van haar gevoelens van angst en angst, tot leven komt met monsters en vijandige wezens. Aan het einde van haar kracht valt het meisje in slaap, maar als ze wakker wordt, zal ze troost en bescherming vinden in de dieren van het bos, waarmee ze onmiddellijk op de hoogte zal zijn dankzij haar rustige, bijna mystieke temperament, die haar naar een klein huis zullen leiden. het lijkt onbewoond, het is zo vies en onverzorgd. Dan, met de steun van haar nieuwe vrienden, stroopt ze de handen uit de mouwen en ruimt het mooie huis op (waarvan ze gelooft dat het bewoond wordt door kinderen die door hun ouders zijn achtergelaten) en kookt een heerlijke soep. Als de zon onder gaat Sneeuwwitje hij valt in slaap in drie van de zeven bedden, waarop grappige namen zijn gegraveerd.

In de tussentijd komen de dwergen terug uit de mijnen en zien ze de huislichten aan en geloven dat de dieven zijn binnengekomen; daarom wapenen ze zich met moed en stokken: maar wat een verrassing om in plaats daarvan een prachtig meisje te ontdekken! Ondertussen ontwaken het lawaai en de verwarring Sneeuwwitje, die onmiddellijk de welwillendheid en gastvrijheid overwon met haar zoetheid, maar ook de naam van elk ervan raadde: Dotto is een beetje verwarde expert, evenals leider van de groep, Mammolo is verlegen en stiekem verliefd op Sneeuwwitje, Aeolus is een grappige kerel die aan hooikoorts lijdt, Pisolo in plaats daarvan is een slaper die heel nuttig heeft gevonden, Gongolo heeft een stralende glimlach die iedereen overwint, eindelijk zijn er Grumbler, chagrijnig en vrouwenhater en Cucciolo, heel aardig, ook al hij communiceert alleen met gebaren als dom. Nadat ze het door Sneeuwwitje bereide diner hebben genuttigd, vermaken de schattige kleine mannen de jonge vrouw met liedjes, dansen en vrolijke muziek en ontroerd door het verhaal van het meisje, besluiten ze voor haar te zorgen en haar te behoeden voor de klauwen van de boze stiefmoeder.

In ruil daarvoor zou het meisje voor het huis zorgen en het met zijn betovering vullen. Helaas ontdekt de koningin al snel dat Sneeuwwitje niet dood is, integendeel, ze leeft sereen in het bos, een gast van de dwergen. Dan, ten prooi aan een diepgewortelde haat, gaat hij naar de kerkers van het kasteel, waar hij zijn krachten als alchemist uitoefent om een ​​vrucht te maken: een appel met zo'n mooie en uitnodigende uitstraling dat hij onweerstaanbaar is. Maar een appel zo giftig dat een enkele hap de gracieuze prinses zou hebben veroordeeld tot de eeuwige slaap, waaruit ze alleen kon ontwaken dankzij de kus van ware liefde. Dan gaat de koningin in de gedaante van een oude dame het bos in; aangekomen op haar bestemming doet ze net alsof ze dorst heeft en vraagt ​​ze het meisje om een ​​slok water die haar ondanks de aanbevelingen van de dwergen binnen laat.

De oude vrouw, die haar dankbaarheid veinst, biedt Sneeuwwitje de vrucht aan en beweert dat de appel de kracht heeft om wensen te vervullen, overtuigt haar om een ​​hapje te nemen. De komst van de dwergen heeft geen zin, gewaarschuwd voor het dreigende gevaar van de bosdieren, werpen ze zich achter de heks aan. Als ze in het nauw gedreven wordt, zal ze proberen de dwergen te verpletteren met een grote steen; in plaats daarvan deed de woede van een bliksemschicht haar in een afgrond vallen. De verdrietige dwergen proberen het meisje weer tot leven te wekken, maar tevergeefs. Dus zonder de moed om haar te begraven, bouwden ze een kist van kristal en diamanten, waar ze de mooie met bloemen bedekte legden. De dagen gaan voorbij en terwijl dwergen en dieren waken over de mooie huilende Sneeuwwitje, gaat de prins, die van het lieve meisje heeft gehoord, het bos in en ziet haar zo mooi dat hij de drang om haar te kussen niet kan weerstaan. Ze ontwaakt, bij het aanraken van zijn lippen, nog mooier en zoeter uit de slaap. Zo zal de gracieuze prinses op de rug van een prachtig wit ros, na het laatste afscheid van de dwergen en het bos te hebben gegeven, samen met Prins Charming naar het kasteel gaan, waar ze lang en gelukkig zullen leven.

Het animeren van het verhaal van de gebroeders Grimm bracht op technisch-verhalend niveau niet een paar moeilijkheden met zich mee. Een van de grootste problemen was om menselijke bewegingen zo vloeiend en realistisch mogelijk te maken. Daarbij experimenteerden ze met de Multiplane-techniek (d.w.z. multi-planes, om het effect van driedimensionaliteit te geven) en de Rotoscope-techniek (die bestaat uit het fotograferen van bewegingen die live worden uitgevoerd door acteurs en actrices, op de manier van pantomime, die dan worden opgespoord door de ontwerpers). Hetzelfde werd ontwikkeld in enkele korte films gemaakt in '34 door Walt Disney, in de stijl van "Silly Sinphony"(humoristische en amusementscartoons, voornamelijk met dieren, maar ook karikaturen van menselijke figuren); onder deze wil ik noemen" De oude molen "(waarin de Multiplane-techniek wordt gebruikt) en" De godin van de lente "(in waar menselijke beweging nauwkeurig is afgestemd met de Roboscope). Maar Sneeuwwitje, terwijl hij de "Silly Sinphony" (de dieren van het bos en de dwergen zelf zijn een voorbeeld) integreert, overtreft ze, omdat we een animatie krijgen die absoluut verfijnd is en gerealiseerd met maximale expressie en schoonheid. In eerdere cartoons waren de afbeeldingen zelfs langwerpig, platgedrukt en mechanisch, terwijl bij Sneeuwwitje de bewegingen van de figuren dynamisch en ongelooflijk realistisch zijn. De personages leven, alsof ze een eigen en onafhankelijk leven leiden, ze brengen pathos, gevoelens over, ze zijn in staat om ons in beweging te brengen. Het verhaal wordt verteld door middel van vloeiende scènes en sequenties, die van begin tot eind op een steeds boeiender ritme lijken te dansen. Zelfs het beeld van Sneeuwwitje onderstreept de progressieve onthechting van de vrouwelijke karikaturen die toen in zwang waren, in het kielzog van Betty Boop, hoewel het enkele zeer belangrijke kenmerken behoudt (zoetheid, spontane vrouwelijkheid, het onbewuste evenzeer als onschuldige sensualiteit; deze factoren, die bijdragen om het zo onweerstaanbaar te maken). Zelfs de koningin ondergaat een grondige transformatie: ze is mooi, ook al is ze koud en ondoordringbaar; het vertegenwoordigt een concentratie van hebzucht en slechtheid, benadrukt door het afschuwelijke aspect. Nog steeds in termen van animatie, Disney maakte gebruik van de kostbare samenwerking van enkele van de beste Europese illustratoren, wat blijkt uit de voortreffelijke Europese snit die de speelfilm verrijkt (dit blijkt uit de manier waarop het bos, de bomen, het huisje worden getekend. van de dwergen etc.). De magere, lieve, bijna onaardse stem van Biancaneve is van Adriana Caselotti (toen achttien en afkomstig uit een familie van operazangers); terwijl de gratie van Sneeuwwitje werd gereproduceerd op de bewegingen van het model Marjore Belcher (balletdanseres). De aardige dwergen vormden daarentegen technisch geen probleem, aangezien het al karikaturen waren, waaraan men zich kon uitleven. Dit zijn in feite de humoristische dimensie, het plezier, de grappen en veel tederheid. Ze wekken een groot gevoel van identificatie op, zowel individueel beschouwd (wie van ons voelt zich niet een beetje Mammolo, of Cucciolo, of Grumbler?), Wat met betrekking tot het diepe goed dat ze voeden voor het mooie Sneeuwwitje of voor hun pijn in de geloof het dood, evenals in de vreugde die ze tonen als ze wakker worden.

Aanvankelijk werd geschat dat Sneeuwwitje en de zeven dwergen een kostprijs van $ 600.000 nodig zouden hebben gehad, maar de kosten stegen tot $ 1.700.000. Bovendien moesten de medewerkers die aan het project werkten specialisatie- en verdiepingscursussen over beweging volgen. Met de winst van de Walt Disney-film kon hij zijn studio's uitbreiden.

Zoals ik al zei, kijkend naar Sneeuwwitje en de zeven dwergen, samen met de voortreffelijkheid van de tekeningen en animaties, is het mogelijk om de gelukkige combinatie van realisme en sentiment te bewonderen, doordrenkt in de omgevingen en in de dieren, evenals in de menselijke karakters. In feite stemmen de dieren zich onmiddellijk af op de jonge vrouw en proberen ze haar op verschillende manieren te helpen, en wanneer deze in gevaar is, rennen ze als een gek naar de mijn om de dwergen te waarschuwen. Sneeuwwitje zelf en haar Prince Charming drukken hun intense liefde uit door middel van een lied geïnspireerd door het hart. Tot slot zou ik u eraan willen herinneren dat Sneeuwwitje en de zeven dwergen, zoals verteld door Walt Disney, vrij is van de didactisch-pedagogische bedoelingen die aanwezig zijn in de originele versie, maar de moralistisch-sprookjesachtige leringen begeleiden ons tijdens deze fascinerende en opwindende fantastische reis. verhaal.

door Helga Corpino

Alle namen, afbeeldingen en geregistreerde handelsmerken zijn copyright © Disney, en worden hier gebruikt voor informatie en informatiedoeleinden.