Tokio Magnitude 8.0

Mirai Onosawa - Tokio Magnitude 8.0
� Natsuko Takahashi / Bones-studio / Kinema Citrus.

Originele titel: Tokio Magunichudo 8.0
Karakters: Mirai Onosawa, Yuki Onosawa, Mari Kusanabe, Seiji Onosawa, Masami Onosawa, Christel Takigawa
auteur: Natsuko Takahashi
Productie: Botten, Kinema Citrus
Regia: Masaki Tachibana

Natie: Japan
Jaar: 9 juli 2009
Uitzending in Italië: 22 augustus 2011
soort: Dramatisch
Afleveringen: 11
Duur: 24 minuut
Aanbevolen leeftijd: Tieners van 13 tot 19 jaar

De animatieserie Tokyo Magnitude 8.0 is een prachtige anime geschreven door Natsuko Takahashi en gemaakt door de studio's Bones en Kinema Citrus, achter de bekwame regie van Masaki Tachibana voor in totaal 11 afleveringen. De anime Tokyo Magnitude 2009, die voor het eerst werd uitgezonden in 8.0 op Fuji TV, anticipeert op indrukwekkende wijze op de catastrofale aardbeving die Japan twee jaar later op 11 maart trof. Paradoxaal genoeg waren de bedoelingen van de auteurs juist om te laten zien wat er had kunnen gebeuren in het geval van een aardbeving op de meest waarschijnlijke manier, gebaseerd op een statistische voorspelling volgens welke het land in 2009 een kans van 70% zou hebben gehad om binnen dertig jaar een soortgelijke catastrofe te ondergaan. De serie was zo realistisch dat ze na de aardbeving moest worden stopgezet om de gevoeligheid van de families van de slachtoffers niet te kwetsen. Het kwam in Italië aan dankzij Yamato Video en werd vanaf 22 augustus 2011 uitgezonden op Rai 4 en later op de kanalen Manga e Rai slikt. De anime werd in 2009 bekroond met de Excellence Prize op het Japanse Media Art Festival.

Tokio, 15.46 uur: een aardbeving van 8.0 op de schaal van Richter, met het epicentrum in het noordelijke deel van de Baai van Tokio, ongeveer 25 km diep onder de zeespiegel, trof het centrum van de Kanto-regio, waarbij historische gebouwen instortten en verschillende slachtoffers vielen.
Onosawa Mirai is een 13-jarige studente, ontevreden over haar eentonige bestaan en verveeld met het leven. Zij is het die ons kennis laat maken met de gebeurtenissen en verklaart dat ze daarvoor gemakkelijk dacht dat het goed voor haar zou zijn geweest als haar hele leven "naar de hel" was gegaan. Laten we teruggaan in de tijd.
Het is de dag van het verzamelen van rapporten op de meisjesschool van Rikka en Mirai's cijfers zijn gedaald, bovendien heeft het meisje twee ouders die continu werken en ruzie maken en een jongere broer, Yuuki, die een ongeneeslijke optimist is. De dag na de verjaardag van zijn moeder, na weer een ruzie tussen zijn ouders, vraagt Yuuki zijn moeder toestemming om naar een robottentoonstelling te gaan die wordt gehouden in Odaiba, een kunstmatig eiland in de baai van Tokio, en aangezien zijn moeder moet werken, is het aan Mirai om hem te vergezellen. Het meisje is niet blij bij het idee om weer op haar kleine broertje te moeten passen, maar ze heeft geen andere keuze, ook omdat Yuuki ervan overtuigd is dat hij daarheen wil, omdat de plek hem doet denken aan de laatste keer dat het gezin echt gelukkig was op reis. Na een bezoek aan de tentoonstelling en het kopen van een verjaardagscadeau voor zijn moeder, moet Yuuki naar het toilet en wacht zijn zus buiten op hem, nog steeds aan het krabbelen op haar mobiele telefoon.

Maar net als ze haar vrienden een bericht stuurt waarin ze schrijft dat het goed zou komen als de wereld uit elkaar zou vallen, barst de woede van een zeer sterke aardbeving los. Zodra de schok voorbij is, gaat Mirai, die erin slaagde zichzelf te redden door zich vast te klampen aan een reling, het afbrokkelende gebouw binnen om Yuuki te zoeken, maar vindt hem niet. Plots zorgt een nieuwe beving ervoor dat een plafond instort en Mirai wordt gered door een vrouw, Kusakabe Mari, die besluit haar te helpen Yuuki te vinden. Herinnerend dat ze haar kleine broertje had gevraagd om een drankje voor haar te kopen, gaat Mirai naar een kruidenierswinkel en vindt hem uiteindelijk. Eenmaal uit het gebouw vinden de drie onderdak op een trap met vele andere mensen, die net als zij vastzitten op het eiland, en ontdekken dat hun respectieve huizen niet al te ver weg zijn, dus biedt Mari aan om hen te vergezellen. Ook zij moet zo snel mogelijk naar huis, want haar moeder en haar vierjarige dochtertje Hina wachten op haar. De transporten worden onderbroken, maar de Japanse kustwacht zorgt voor een veerboot, de enige manier om de overkant te bereiken, dus stroomt een menigte mensen naar de haven in de hoop een plaats aan boord te vinden. Ze slagen erin om aan boord te gaan, maar een brand die uitbrak op de Rainbow Bridge zorgt ervoor dat de brug instort en in het water valt, waardoor een reeks golven ontstaat die de passagiers van de boot die onmiddellijk na die van hen vertrok, overweldigt. Ook in dit geval weten ze zich op een haar na te redden en, eenmaal in Shiba Park aangekomen, kunnen ze zich eindelijk opfrissen met de eerste levensbehoeften die door de politie worden uitgedeeld. Verontrust door de vragen van haar kleine broertje, vertelt Mirai hem dat het haar schuld is dat ze zich in die situatie bevinden, dus rent de kleine jongen huilend weg en gaat naar de Tokyo Tower om te zien of hun huis nog overeind staat. Mirai vindt hem en ze maken het goed. Kort daarna stort de Tokyo Tower echter in en om zijn kleine zusje te redden, gooit Yuuki zich op haar en wordt op het hoofd geslagen, maar staat op en lijkt niets te hebben gedaan. Nadat ze Mari hebben gevonden, gaan de drie op weg naar Mirai's middelbare school waar Furuichi, een oudere vrijwilliger, hen een koele plek laat zien waar ze kunnen uitrusten, maar de nacht is onrustig vanwege de constante naschokken. De volgende dag vertrekken de drie weer naar de volgende halte, de plek waar Mari werkt, maar via een radioaankondiging vernemen ze dat er brand is uitgebroken in de buurt waar Mari's huis staat en voor de eerste keer dat de vrouw, niet in staat om in contact te komen met haar moeder, zelfs niet vanuit kantoor, verliest de moed en valt flauw door bloedarmoede.

Gelukkig arriveert Aya, Mari's collega, en herstelt de vrouw, maar Mirai en Yuuki zijn weggelopen zonder iets te zeggen over waar ze heen gaan. Aya stelt voor om de kinderen te vergezellen, zodat Mari naar haar dochter kan rennen, maar ze besluit ze toch te vergezellen en rent de straat op om ze te zoeken. Ze merkt dat ze van plan zijn een bromfiets te voet voort te duwen die ze hebben geleend om haar sneller thuis te laten komen, maar ze heeft nu een besluit genomen, dus de reis wordt hervat. Als ze verder gaan, krijgen ze de kans om enkele reddingsrobots aan het werk te zien, die al op de tentoonstelling te zien waren, en ze ontmoeten een jongen, Kento, een groot robotliefhebber, die Yuuki enkele van zijn aantekeningen en tekeningen geeft. Kort daarna weet Mirai Kento in levensgevaar te redden. Nadat hij afscheid van hem heeft genomen, valt Yuuki plotseling flauw en Mari, die meteen beseft hoe ernstig de situatie is, besluit hem naar het ziekenhuis te brengen. Mirai stelt zich al voor hem weer dood te zien, maar dan schudt Mari haar en maakt haar wakker: haar broertje ligt nog onder het mes en na heel lang wachten komt de dokter de operatiekamer uit en kondigt aan dat het kind dood is. Na enkele ogenblikken hoort Mirai haar telefoontje, wordt wakker en ziet dat Yuuki in de tuin van het ziekenhuis aan het voetballen is met andere kinderen, dus belt ze hem en samen gaan ze op zoek naar Mari. Ondertussen ontdekt de vrouw, nadat ze een certificaat heeft opgehaald, terwijl ze naar televisie luistert, dat veel inwoners van haar buurt hun toevlucht hebben gezocht in een school om aan het vuur te ontsnappen, dus rent ze om Mirai te bellen en ze vertrekken samen. Eindelijk komt Mari thuis, maar vindt het vernietigd en begint te denken dat de moeder en dochter allebei zijn omgekomen in de brand, zo erg zelfs dat ze, zodra ze aankomt op de basisschool, waar ook een mortuarium is opgezet, denkt ze te herkennen. in twee lijken, maar Yuuki is ervan overtuigd dat ze nog leven en smeekt Mirai om hem te helpen zoeken naar hen. De twee vinden Hina in een ander asiel en brengen haar terug naar Mari, en ontdekken dan dat haar moeder in het ziekenhuis is opgenomen maar niet ernstig gewond is. Om Mari in staat te stellen voor haar moeder te zorgen, besluit Mirai dat het tijd is dat zij en haar broer hun eigen weg naar huis vinden, dus profiteren ze van een doorgang van een vrachtwagen die naar hun gebied gaat, maar eerst laten ze een briefje achter voor Mari waarin ze bedanken haar en beloven haar weer te bezoeken. Mari grijpt Yuuki's rugzak, achtergelaten op de grond, en rent het ziekenhuis uit om de vrachtwagen te bereiken, maar komt laat aan en blijft aan de kant van de weg en vraagt zich af waarom Mirai haar heeft geschreven dat zij en Yuuki haar "samen" zullen bezoeken. In de vrachtwagen vraagt Yuuki aan Mirai wat ze zou doen als hij stierf, maar haar zus scheldt hem uit omdat als hij sterft, zij en haar ouders veel zouden lijden, dan vraagt ze hem om dit soort praatjes niet meer te maken.

Eenmaal daar ontmoet Mirai een vriendin en ontdekt dat haar ouders hun toevlucht hebben gezocht op een basisschool. Yuuki rent vooruit en Mirai verliest hem uit het oog. Na een tijdje ontmoet ze Itsuki, de beste vriend van haar broer, die haar vergezelt naar het asiel, maar haar ouders zijn er niet omdat haar moeder naar huis is teruggekeerd om wat reservekleding te halen voor haar vader die met lichte verwondingen in het ziekenhuis ligt. Voordat Mirai haar bereikt, gaat ze op zoek naar Yuuki met Itsuki, maar de jongen is nergens te vinden totdat Mirai hem door het raam ziet en de twee blijven hem achtervolgen terwijl het lijkt alsof hij opzettelijk probeert om Itsuki hem niet te laten zien. In Yuuki's klas, voor een van haar tekeningen waarop het hele gezin bij de Regenboogbrug is afgebeeld, barst Mirai in tranen uit zonder te kunnen uitleggen waarom en Itsuki laat haar met rust, maar Yuuki verschijnt plotseling weer en troost haar. Wanneer Itsuki echter arriveert, verdwijnt Yuuki weer, dus gaan de twee naar Itsuki's huis om het dagboek te halen waarin de twee vrienden hadden besloten alle vorderingen op te schrijven van de paardenkastanjeboom die ze de dag voor de aardbeving hadden geplant, zodat Mirai kan geef het aan Yuuki zodra ze het vindt. Itsuki komt het huis binnen ondanks het bericht voor instortingsgevaar dat buiten is geplaatst, Yuuki voegt zich bij hem en Mirai wordt ook gedwongen naar binnen te gaan. Plots is er een schok en Mirai gebruikt haar lichaam om Itsuki en Yuuki te beschermen tegen het vallende puin van het plafond, maar als het allemaal voorbij is, is Yuuki weer weg. Na een tijdje verschijnt hij uit het raam: het is eigenlijk zijn geest, want het kind stierf echt in het ziekenhuis en sindsdien kan Mirai zich alleen maar voorstellen hem nog steeds aan haar zijde te hebben.

Op dit punt wil Mirai niet naar huis, maar Yuuki's geest spoort haar aan om weer op pad te gaan. Pas als hij eindelijk samen met zijn zusje thuis is gekomen, zoals hij wenste, kan Yuuki deze wereld verlaten. Kort daarna wordt MIrai herenigd met zijn moeder en vader, zodat hij eindelijk met hen kan rouwen om de dood van zijn broer.

Er is een maand verstreken sinds de aardbeving en Mirai worstelt nog steeds om te herstellen van Yuuki's dood, wanneer op een dag, verrassend genoeg, Mari aan haar deur verschijnt om Yuuki's rugzak en haar mobiele telefoon terug te geven. Onder de ontvangen e-mails vindt hij er een die door Yuuki met Mari's mobiele telefoon is verzonden, waarin zijn kleine broertje zei dat hij hoopte dat hij ook snel een mobiele telefoon zou hebben, zodat hij haar veel e-mails kon sturen en ze plezier konden hebben, zelfs als ze niet konden praten. Na Mari's bezoek besluit Mirai haar moeder het geschenk te geven dat Yuuki voor haar had uitgekozen en de tekening die het kind de avond voor de aardbeving had gemaakt. Net als de stad Tokio bouwt Mirai ook langzaamaan haar leven weer op, zich bewust van het feit dat Yuuki altijd over haar zal waken.