EEN VOOR ALLEN, ALLEN VOOR EEN
Originele titel: Ai geen Wakakusa Monogatari Karakters: Margaret March (Meg), Josephine March (Jo), Elizabeth March (Beth), Amy March, Mary March, George March, Hannah, tante Martha, Theodore Lawrence (Laurie), meneer James Lawrence, Anthony Boone, David March, John Productie:
Nippon-animatie Auteur: Louisa May Alcott Regia: Nobushiki Yamazaki | Natie: Japan Jaar: 1 januari 1987 Uitzending in Italië: 1989 soort: Komedie drama Afleveringen: 48 Duur: 26 minuut Aanbevolen leeftijd: Tieners van 13 tot 19 jaar | Beginnend vanaf Maandag 3 augustus 2009, om 8,40 uur op Italia 1 De serie "One for all, all for one" keert terug (oorspronkelijke titel Ai no Wakakusa Monogatari) een Japanse tekenfilm gebaseerd op de beroemde roman "Little Women" van de Amerikaanse schrijfster Louisa May Alcott. Anime behoort tot het genre World Masterpiece Theatre en werd in 1987 geproduceerd door Nippon Animation voor in totaal 48 afleveringen van elk 26 minuten. In Italië werd het in 1989 voor het eerst uitgezonden op Italia 1. In 1993 werd het vervolg op de serie geproduceerd met "A class of urchins for Jo", eveneens gebaseerd op de roman van Alcott "Jo's boys". De serie "One for all, all for one" is niet te verwarren met de Toei Animation tekenfilm "Little Women" uit 1981. Het verhaal speelt zich af tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog en gaat over de vier zussen van de familie March. Meg is zestien jaar oud en de oudste; haar schoonheid en wijsheid worden verfraaid door haar aangeboren vriendelijkheid, maar soms zondigt ze een beetje ijdelheid en verlangen om zichzelf in het openbaar te laten zien, maar wat haar uiteindelijk het meest interesseert, is liefde voor haar familie. Jo is een 15-jarig meisje, zeer ondernemend en met een rebelse ziel, die, in tegenstelling tot Meg, opvalt door haar recht door zee en pragmatisch te zijn. Zij is de ware hoofdrolspeler van het verhaal en haar grootste ambitie is om schrijfster te worden. Beth is 13 jaar oud en heeft een gevoelig en introvert karakter. Haar grootste passie is piano spelen en het helpen van mensen en dieren in nood (zoals het witte katje Milky Anne), aangezien haar precaire gezondheidstoestand ervoor zorgt dat ze zich dichter bij mensen voelt die lijden. Eindelijk vinden we kleine Amy (de verteller van het verhaal), een 11-jarig meisje dat heel goed kan tekenen en schilderen, maar ook erg ijdel is en dit leidt tot verhitte discussies met Jo. De meisjes worden gevolgd door hun moeder Mary March, een wijze vrouw die haar dochters zo goed mogelijk wil opvoeden. Op een dag keert George March, de vader van de meisjes, terug van het oorlogsfront, na het behalen van een vergunning vanwege een armwond. Blij met zijn terugkeer naar huis, besluit hij een picknick met zijn gezin te organiseren. De meisjes vinden het leuk om bloemen te plukken en in bomen te klimmen, maar hier ontdekt Jo op voorhand zuidelijke soldaten. Na deze aflevering besluit George terug te keren om met de noorderlingen te vechten, om zijn familie en zijn land te verdedigen. Tijdens de oorlog worden de vrouwen van de familie March gedwongen hun toevlucht te zoeken op de berg van hun stad, omdat deze wordt aangevallen door soldaten uit het zuiden. Bij terugkeer naar hun huis vinden ze het geplunderd en verwoest door de soldaten. De vrouwen zullen daarom gedwongen worden te verhuizen naar Plumfield, naar het huis van de bejaarde tante van George. Mary en haar dochters zullen te maken krijgen met de sobere tante March, een aristocratische vrouw die het huwelijk van haar neef met Mary niet kon verdragen, omdat ze werd beschouwd als een lagere sociale klasse. Tante March kan zelfs haar nichtjes en vooral Jo niet uitstaan, vanwege haar temperament dat niet geneigd is tot regels en formaliteiten. Hiervoor verspilt Mary March geen tijd aan het zoeken naar een ander huis en een baan voor haar dochters, om economische onafhankelijkheid te verzekeren. Meg krijgt een baan bij de familie King om voor hun kinderen te zorgen. Jo, gedreven door haar dromen als schrijfster, dringt aan op de publicatie van haar romans in de krant Newcord, helaas zonder resultaat. Eindelijk slaagt Mary erin een huis te vinden waar ze zelfstandig kan wonen, maar na verloop van tijd raakt tante March steeds meer gesteld op haar nichtjes en in het bijzonder op Jo, de enige die tegen haar op kan komen, en ze zal hun afwezigheid enorm betreuren. Vermeldenswaard is het prachtige acroniem, gezongen door Cristina D'Avena op muziek van Carmelo Carucci en tekst van Alessandra Valeri Manera. Vier zusjes die Ik ben hier bij mij en bij jou Vier vrienden altijd bij ons
Vier vrienden vier stijlen Vier vriendelijke zielen Slimme meiden ja zoals jij. Soms ontstaat er ruzie Maar in een mum van tijd was het alweer voorbij.
Vreugde zal terugkeren Niets zal ons ooit scheiden. Alles voor één, één voor allen Kom ook en we zullen er nog één zijn. Een voor allen, allen voor een Wie welkom is, zal welkom zijn.... Eén voor allen, allen voor één is copyright �
Nippon Animation en rechthebbenden en worden hier gebruikt voor cognitieve en informatieve doeleinden. |