Carl the Collector: Deze animatieserie voor kleuters introduceert Paulo, een personage met autisme.

Oktober 2 2025

Wie had gedacht dat een kleine wasbeerverzamelaar de wereld van kinderanimatie zou revolutioneren? Toch doet Carl, de hoofdpersoon van "Carl the Collector", precies dat. En nu, met de introductie van Paulo in de aflevering "A New Friend" van 13 oktober, legt de serie de lat nog hoger voor authentieke weergave.

Paulo: veel meer dan een simpele bijrolspeler

Paulo is niet zomaar een nieuwe vriend die even opduikt voor een aflevering en dan in de vergetelheid verdwijnt. Dit personage is dol op de ruimte en verzamelt net als Carl voorwerpen, maar er is iets bijzonders aan hem: Paulo is autistisch en voornamelijk non-verbaal. Hij communiceert via een AAC-apparaat (Augmentative and Alternative Communication).

Het werkelijk opmerkelijke? Paulo wordt ingesproken door Odin Frost, een non-verbale autistische jongen die in het echte leven daadwerkelijk een AAC-apparaat gebruikt. Als ik zeg dat dit authentiek is, overdrijf ik niet: we hebben het over een niveau van nauwkeurigheid dat tot voor kort ondenkbaar leek in mainstream animatie.

Een stille revolutie

*Carl de Verzamelaar [PBS KIDS / Fuzzytown Prod., Spiffy PIctures]*

Dit is niet de eerste keer dat PBS KIDS het onderwerp autisme aansnijdt – herinner je je Julia uit Sesamstraat nog? – maar "Carl the Collector" doet iets anders. In plaats van een autistisch personage als "speciale gastster", draait de hele serie hier om personages met autisme. Carl is de hoofdpersoon, Lotta de vos is ook autistisch en nu mengt Paulo zich in de strijd. We hebben het niet over symbolisme, maar over daadwerkelijke normalisatie.

Wat me het meest opvalt, is hoe de serie deze personages nooit negatief het gevoel geeft dat ze 'anders' zijn. Carl heeft zijn eigen verzamelingen, zijn eigen routines, zijn eigen unieke manieren om de wereld te zien, en dit alles wordt gepresenteerd als een natuurlijk onderdeel van zijn persoonlijkheid. Er is geen medelijden, geen zware morele lessen – alleen oprechte verhalen over vriendschap en groei.

De magische aanraking van Zacharias O'Hora

Achter dit alles staat Zachariah O'Hora, een auteur en illustrator die weet wat hij doet. Hij kwam niet toevallig bij dit project terecht: zijn ervaring met de inclusieve school van zijn kinderen gaf hem de creatieve vonk die leidde tot de geboorte van Carl.

Ohora had dit "Collector"-personage al in de pijplijn, gebaseerd op zijn eigen verzamelgewoonten. Maar toen PBS KIDS hem rond 2015 benaderde en zijn artistieke stijl waardeerde, kon hij het idee omzetten in iets veel betekenisvollers. Het resultaat? Een serie die er handgetekend uitziet (en dat is het ook, perfect in lijn met de stijl van zijn illustraties), maar met een modern technologisch hart dankzij Toon Boom Harmony.

Een productie die het verschil maakt

Wat "Carl the Collector" echt bijzonder maakt, is niet alleen het verhaal, maar ook de manier waarop het gemaakt is. Het productieteam bestaat uit neurodivergente mensen in sleutelrollen: schrijvers, animators en consultants. De kinderpersonages worden ingesproken door echte kinderen, en de autistische personages door autistische kinderen. Kai Barham (Carl) en Maddy McIlwain (Lotta) lenen niet alleen hun stem, ze brengen ook hun eigen ervaringen mee naar het project.

De animators werkten nauw samen met consultants om gedragingen zoals stimming accuraat weer te geven. Ze maakten specifieke animatiecycli, stuurden deze naar PBS KIDS en de consultants voor feedback en verfijnden alles tot ze iets authentieks hadden bereikt. Deze aandacht voor detail is zichtbaar en voelbaar.

Het juiste ritme voor de juiste verhalen

Een van de slimste keuzes in de serie is het bewust trage tempo, geïnspireerd door de tekenfilms van Charlie Brown. Er is geen haast, geen snelle grappen, geen hectische actie. Gesprekken krijgen de ruimte om te ademen en personages krijgen de tijd om situaties te verwerken. Deze aanpak geeft niet alleen de autistische ervaring beter weer, maar maakt de hele serie ook ontspannender en leuker voor iedereen.

Zelfs de stempartijen worden vaak ongemonteerd gelaten, waardoor de natuurlijkheid die zo moeilijk te vangen is in animatie, behouden blijft. Het is alsof de animators hebben begrepen dat technische perfectie niet altijd gelijk staat aan emotionele waarheid.

Beyond Carl: Een uitdijende wereld

De week met nieuwe afleveringen die begint met "Een Nieuwe Vriend" belooft een drukke te worden. Er is een Halloween-special van een halfuur waarin Carl langs de deuren wil om snoeppapiertjes aan zijn verzameling toe te voegen (typisch!), afleveringen over aardappelverzamelingen, clubs voor notenliefhebbers en zelfs een poging om de recordboeken te breken met een pizzapiramide van papier.

Elke aflevering lijkt ontworpen om verschillende aspecten van het leven van kinderen te belichten, steeds gefilterd door de unieke lens van de personages in de serie. Dit zijn niet zomaar verhalen over autisme, het zijn verhalen over kinderen die toevallig autistisch zijn – een subtiel maar cruciaal onderscheid.

Een impact die verder gaat dan het scherm

"Carl the Collector" is niet zomaar entertainment; het is sociale educatie in actie. In een land waar autismecijfers stijgen, maar de media-aandacht nog steeds laag is, vult deze serie een belangrijke leemte. Sara DeWitt van PBS KIDS verwoordde het duidelijk: ze proberen "een gat te vullen".

Maar het mooiste is dat ze het doen zonder te preken. Neurotypische kinderen die de serie kijken, leren op natuurlijke wijze dat er verschillende manieren zijn om in de wereld te staan, terwijl kinderen met autisme zichzelf eindelijk zien als hoofdrolspelers in hun eigen verhalen, niet als problemen die opgelost moeten worden of lessen die geleerd moeten worden.

Fuzzytown, geïnspireerd door Narberth, Pennsylvania, waar OHora woont, wordt zo een plek waar iedereen zich thuis voelt. En misschien is dat uiteindelijk wel de ware kracht van animatie: het creëren van werelden waarin iedereen zichzelf herkent en waarin verschillen gewoon onderdeel van het landschap worden.

Nu Paulo zich bij de groep heeft aangesloten, bewijst “Carl the Collector” opnieuw dat inclusiviteit niet alleen het juiste is om te doen, maar ook de beste manier om echt boeiende verhalen te vertellen.