Hongaarse animatielegende Marcell Jankovics sterft op 79-jarige leeftijd

De veelgeprezen animatieregisseur / schrijver / ontwerper en illustrator Marcell Jankovics stierf vroeg op zaterdag 29 mei in zijn geboorteplaats Boedapest, volgens Dagelijks nieuws Hongarije. Het nieuws werd gedeeld door de Hongaarse Academie van Beeldende Kunsten / Magyar Művészeti Akadémia (MMA), waarvan hij erevoorzitter was. De 79-jarige werd door de MMA beschreven als een "beeldend kunstenaar en publieke figuur, een geleerde van sprookjes ... met een uitzonderlijk groot en gevarieerd oeuvre."

Jankovics, geboren in de Hongaarse hoofdstad op 21 oktober 1941, toonde een vroege passie voor visuele verhalen vertellen: als jonge man tekende hij strips geïnspireerd door het werk van opmerkelijke auteurs zoals Oscar Wilde, Ray Bradbury en Stanislaw Lem. Kort na de middelbare school vond hij een baan bij de plaatselijke Pannonia Film Studio, de grootste animatiestudio van het land. In 1964 werd hij uitgeroepen tot een van de drie succesvolle regisseurs Gustavus serie korte animatiefilms (met Attila Dargay en József Nepp). In 1965 was hij directeur van de studio, later werd hij in 1995 benoemd tot artistiek directeur van Pannonia en vervolgens van 1996-2007 tot algemeen directeur.

Gedurende zijn lange carrière heeft Jankovics enkele honderden korte films en speelfilms gemaakt die gebruik hebben gemaakt van stilistische invloeden van vroege volkskunst tot psychedelica uit de 1974e eeuw, waarin een breed scala aan gedurfde kleuren en stilistische keuzes te zien is. Hij werd genomineerd voor een Academy Award voor zijn korte animatiefilm uit XNUMX Sisyfus (later gebruikt in een GMC Yukon Hybrid-commercial voor de Super Bowl van 2008) de penseelstreek monochrome weergave van de Griekse mythe bevat worstelende stemmen die zijn opgenomen door Jankovics terwijl hij zichzelf tegen een muur duwde. In 1977 won hij een Palme d'Or in Cannes voor zijn korte film Strijd.

Jankovics won verschillende prijzen van het Kecskemét Animation Film Festival, gehouden in de oude stad ongeveer 100 km (60 mph) buiten Boedapest. Deze onderscheidingen omvatten de eerste KAFF Award voor Beste Serie voor De Transsylvanische vrouw en de duivel (1985), nog twee prijzen voor de beste serie voor Hongaarse volksverhalen (1988/1996), Beste animatie voor Tangram (1988), de cultuurhistorische prijs voor Jankula (1993), de door het KAFF gesponsorde National Radio & Television Commission Award voor Lied van de wonderbaarlijke Hind (2002) en Beste Beeldtaal, evenals een speciale vermelding van de jury voor De tragiek van de mens – deze vierde speelfilm van de visionaire animator was in productie van 1988 tot 2011 en werd in afleveringen verspreid.

Zijn opmerkelijke werken omvatten ook Johnny Maïskolf (1973) en de speelfilm Zoon van de witte merrie (1981), dat vorig jaar zijn Amerikaanse debuut maakte in een virtuele theatrale uitvoering van de nieuwe 4K-restauratie; de film (Feherlófia in het Hongaars) ontvangt op 8 juni een Noord-Amerikaanse Blu-ray van Arbelos Films. Naast zijn werk met Pannonia, is Jankovics betrokken geweest bij verschillende creatieve capaciteiten bij externe projecten, waaronder een grafisch ontwerper die het pre-productieteam voor Disney bijstaat. Het nieuwe ritme van de keizer.

Jankovics ontving in 2009 de Leonardo da Vinci World Award of Arts, die hem werd toegekend door de World Cultural Council voor zijn bijdragen aan de kunstfilosofie. Naast zijn animatiewerk dat grotendeels zijn interesse in folklore weerspiegelt, was Jankovics een gerenommeerde autoriteit op het gebied van sprookjes, mythologie, symboliek en andere aspecten van de culturele geschiedenis. Hij heeft talloze boeken en meer dan honderd artikelen over dit onderwerp gepubliceerd en heeft zijn tijd besteed aan het geven van lezingen op conferenties, culturele verenigingen en scholen, en nam deel aan de planning van nationale programma's. Naast het dienen van de MMA, werd Jankovics in 1998 voorzitter van de Hongaarse Culturele Vereniging en in 2006 voorzitter van de op onderwijs gerichte St. Stephen Foundation.

De tragiek van de mens