Wild Summon: De betekenis van een scène

Gianluigi Piludu

1 jaar geleden

De magische wereld van filmische animatie bezorgt ons altijd emoties en verbazing, en dit jaar is daarop geen uitzondering. Met de publicatie van de lijst met korte animatiefilms die in aanmerking kwamen voor de Oscars, hadden we de kans om ons te verdiepen in de creaties van getalenteerde regisseurs van over de hele wereld. Elke regisseur deelde zijn favoriete shot uit zijn film en legde uit waarom dat moment zo speciaal voor hen is.

Vandaag concentreren we ons op ‘Wild Summon’ van regisseurs Karni Arieli en Saul Freed. Deze fantasy-/natuurkortfilm debuteerde in Cannes en deed mee aan Annecy voordat hij de prijs voor beste korte animatiefilm won bij Raindance en een speciale juryprijs op het Animation is Film-festival in Los Angeles.

“Wild Summon” volgt de levenscyclus van zalm, met de twist dat de vissen in deze film een menselijke vorm aannemen. Het surrealistische karakter van ‘Wild Summon’ wordt verankerd door ultrarealistische visuele effecten en animatie die de film geloofwaardigheid verlenen, die pas oplost nadat de film is afgelopen en de kijker op aangename wijze wordt herinnerd aan de absurditeit van wat hij zojuist heeft gezien.

Arieli en Freed delen hun favoriete opname en leggen het belang ervan uit:

“Deze scène van onze wilde salmonella in zijn ei vat het concept van de film in één moment samen. Kijkers worden blootgesteld aan het surrealistische en innovatieve idee achter de film: er zit een menselijke foetus in wat onder water lijkt op een vissenei. En hij draagt een duikmasker! Het is een tijd waarin onze kijkers zich misschien afvragen waar ze naar kijken. Een science fiction film? Een natuurhistorische documentaire? We horen de stem van onze geweldige verteller, Marianne Faithful, die ons vertelt dat dit een zalm is, een vis, en dat we de volgende generatie zien en hopen voor de hele soort. De ongelooflijke reis van de wilde zalm vindt plaats tijdens de eerste momenten.

Het idee achter het pasgeboren stadium van onze vis was om een emotionele band met onze kijkers te creëren, om ons menselijke instinct van reflexmatige reactie op jonge baby’s te gebruiken, iets wat weinigen van ons kunnen weerstaan, en om de reis van de vis op een menselijke reis om empathie en verbinding te creëren.

Het is ook een van de weinige shots die in de film worden herhaald. Door dit te doen, wordt een perfecte cirkel gesloten als onze held terugkeert naar zijn geboortewater en geboorte geeft aan de volgende generatie.

Wat dit ten slotte tot een van onze favoriete shots maakt, is het verborgen eerbetoon aan de meester van de cinema, Stanley Kubrick, en zijn film “2001: A Space Odyssey”. We dwingen kijkers om in zichzelf te kijken. De foetus is een universeel en archetypisch beeld van onschuld en een symbool van onze menselijke toekomst."

Met deze woorden nemen de regisseurs ons mee in hun creatieve proces en laten we de schoonheid en diepgang van hun werk nog meer waarderen. We blijven met ingehouden adem wachten om te ontdekken welke andere wonderen de andere regisseurs op de lijst voor ons in petto hebben.

Bron: www.cartoonbrew.com

Gerelateerde artikelen: