Borgman Lovers Rain - de sciencefiction-animefilm uit 1990

April 22 2024

0 Aandelen

Borgman (超音戦士ボーグマン, Chōon Senshi Bōguman) is een sciencefiction-anime-televisieserie die werd uitgezonden op Nippon Television van 13 april tot 21 december 1988. Het verhaal gaat over een superspeciaal team van drie leden dat vecht tegen een organisatie die bekend staat als GIL Crime Organization, die afkomstig is uit de Demon World. De drie hoofdpersonen zijn: Chuck, Ryo en Anice. Ryo is de leider, terwijl Chuck en Anice leraren zijn van een openbare school. Soms hebben studenten de neiging om de Borgmen op de een of andere manier te helpen of problemen te veroorzaken en sommigen kennen zelfs hun geheime identiteit. Ryo heeft een sprekende "moderne" blauwe motorfiets die zichzelf kan upgraden. De transformatiecode van het team is "Borg, Get On". Elk lid heeft een persoonlijk kanon dat overeenkomt met de kleur van hun harnas, dat alleen lijkt om het vechtende monster af te maken. Er werden ook twee films uitgebracht, een OVA-miniserie en een videogame, respectievelijk in 1989, 1990 en 1993.

De animatiefilm Borgan Love Rain

De animatiefilm Borgan Love Rain, werd in december 1990 uitgebracht als een OAV van ongeveer 30' en als een verhalende tijd ontstaat tussen het einde van de tv-serie en de gebeurtenissen die worden verteld in de animatiefilms Madnight Gigs en in Last Battle. Het is geen toeval dat Yamato Video destijds besloot om Lovers Rain als 36e aflevering te plaatsen in de laatste VHS van de serie, die er anders maar drie zouden hebben.

Deze OAV ziet de terugkeer van Michitaka Kikuchi als personageontwerper: bijna twee jaar zijn verstreken sinds de tv-serie en haar stijl evolueert en nadert die van vandaag, die vooral beroemd is geworden onder de naam van haar alter ego Kia Asamiya. Dit komt ook tot uiting in het karakterontwerp van deze OAV. Hoewel het moet worden opgemerkt dat het in wezen geen vervorming is, maar een evolutie van zijn tekenstijl, is het verschil in het uiterlijk van de personages nog steeds duidelijk.

geschiedenis

Het verhaal speelt zich af kort na het einde van de oorlog: enkele maanden, zo niet weken. Er valt al dagen een zware en aanhoudende regen op een Megalocity die worstelt om alles weer normaal te krijgen. Dat zou de scène in de periode tussen half juni en eind juli kunnen plaatsen, die samenvalt met het regenseizoen in Japan.

Van de drie Borgmans is Ryo degene die het meest beproefd lijkt te zijn tegen het einde van de vijandelijkheden, vooral vanuit emotioneel en psychologisch oogpunt. Het diepe schuldgevoel voor de dood van Memory houdt hem in zijn greep, kwelt zijn nachtmerries en voorkomt dat hij zijn rust herwint. De lange nachtritten in de regen op Thunder dienen alleen om zijn melancholische toestand en gevoel van leegte aan te scherpen.

Chuck en vooral Anice proberen dicht bij hem te zijn en hem te helpen. Maar Ryo weigert koppig elke poging daartoe van zijn kameraden en vrienden. Inderdaad, deze pogingen hebben alleen maar tot gevolg dat hij nog meer in zichzelf en in zijn schuldgevoelens komt te zitten, ook al is nu duidelijk dat de degeneratie van zijn psychisch evenwicht zijn cybernetische en vitale functies ernstig in gevaar brengt, te beginnen met zijn arm. , die niet meer werkt zoals het hoort.

Terwijl de regen op de stad blijft neerdalen, onverschillig voor de gebeurtenissen die daar plaatsvinden, gaat Ryo, bewogen door melancholie en zijn malaise, naar de Psysonic School, die wordt herbouwd na de enorme schade die is geleden in de dagen van de laatste slag tegen de Yoma. Hier ontmoet hij Anice, die opnieuw probeert een confrontatie met hem aan te gaan en hem haar hulp aan te bieden, erop wijzend dat ze zich bewust is van de problemen die zijn arm heeft en hem eraan herinnert dat de verantwoordelijkheid voor de dood van Memory niet alleen van hem is, maar zelfs van hem. om te delen tussen alle drie. Maar hoezeer Ryo ook begint te begrijpen wat het meisje voor hem voelt en wat haar drijft, hij doet haar pijn door haar hulp opnieuw te weigeren en haar te vragen hem wat meer met rust te laten.

Als Ryo 's avonds thuiskomt, wordt Ryo's aandacht getrokken door een kat die al dagen in zijn garage schuilt voor de regen. Bewogen door tederheid pakt de jongen het op en neemt het mee naar huis met de belofte om het wat melk te geven. Helaas voor Ryo blijkt het uiterlijk van de kat slechts een dekmantel te zijn voor een Yoma, die zich al die tijd heeft gevoed met Ryo's levensenergie, wat de primaire oorzaak is van de nachtmerries die de nachten en de geest van de jongen achtervolgen. Nadat hij in fysiek contact was gekomen met Ryo, deed hij niets anders dan de Yoma nog meer energie te laten absorberen uit het reeds beproefde lichaam van de jongen.

De Yoma verdwijnt in het niets en Ryo besluit hem met Thunder te gaan zoeken om met hem de strijd aan te gaan en, wie weet, eindelijk in staat te zijn zijn demonen kwijt te raken. De jongen bereikt een deel van de stad dat nog in wederopbouw is. De Yoma die hem in zijn appartement had verrast, onthulde zich al snel en veroorzaakte een wond aan zijn toch al verzwakte rechterarm. Met een afleiding weet Ryo hem af te leiden en zijn toevlucht te zoeken op een veilige plek. Hier krijgt hij echter weer gezelschap van zijn nachtmerries en zijn schuldgevoelens. Met zijn geest nu gevaarlijk op de rand van waanzin, ziet hij Dust Jead weer. Ervan overtuigd dat de laatste zich heeft aangeboden om hun duel zonder winnaars af te sluiten, begint hij hem aan te vallen. Maar hij stopt net op tijd om te ontdekken dat degene die hij probeert te raken niet Dust Jead is, maar Anise, die hem te hulp is geschoten. Uitgeput laat de jongen zich op de grond vallen en hier wordt hij opnieuw gegrepen door zijn hallucinaties, die hem beletten te merken dat Anijs door het monster is gevangen en van het feit dat ze desondanks erin slaagt hem de sonische ontvanger te werpen die nodig is om zijn baltector te teleporteren.

Maar het zoveelste visioen van Memory, en het daaruit voortvloeiende schuldgevoel voor zijn dood, weerhoudt Ryo ervan te merken wat er om hem heen gebeurt en te reageren. De zoveelste roep van Anijs, steeds dichter in de greep van het monster, slaagt er eindelijk in hem terug te brengen naar de realiteit, waardoor hij de kans krijgt om de situatie van extreem gevaar waarin zijn vriend zich bevindt te beseffen.

Ryo pakt zijn sonische ontvanger en doet zijn baltector aan, waardoor hij Anijs uit de greep van de Yoma weet te bevrijden. Het meisje weigert Ryo's uitnodiging om te vluchten, uitdrukkend haar bereidheid om naast haar te vechten en herinnert zich zo haar eigen psychopantser. Maar Ryo's lichaam, ondanks de baltector, is nog steeds diep gevoeld vanwege zijn emotionele toestand. En dit maakt hem tot een gemakkelijke prooi van de Yoma, waardoor hij in een kloof valt waarin Ryo zou verdwijnen als het niet voor de tussenkomst van Anise was, die hem behoedt te zinken door net op tijd zijn hand vast te pakken.

Terwijl Anice zich wanhopig aan hem vastklampt, raakt Ryo opnieuw in trance, ten prooi aan zijn nachtmerries en hallucinaties, die dit keer echter een positief effect hebben: Ryo ziet Memory weer en zijn broer Reminis (wiens hersenen in het lichaam waren getransplanteerd) van de cyborg die later Dust Jead zou worden). Maar het is de vrouw zelf die Ryo verlost van haar eigen dood en die van haar broer, en hem uitnodigt zich geen zorgen over haar te maken, maar te reageren en vooruit te kijken, waarbij ze duidelijk verwijst naar zijn relatie met Anice.

Alleen de wanhopige kreet van laatstgenoemde, waarmee Anice definitief haar gevoelens aan Ryo uitspreekt, wekt hem definitief, waardoor hij de kracht vindt om uit de afgrond te komen. Samen zullen ze de Yoma verslaan en samen gaan ze op weg naar een nieuw leven, terwijl de zon eindelijk schijnt op Megalocity.

Technische gegevens

Geregisseerd door Kiyoshi Murayama
Prodotto da Koji Yoritsune
geschreven door Hideki Sonoda
Muziek door Hiromoto Tobisawa
studio Ashi-producties
Geplaatst December 1 1990
Duur 35 minuten

Bron: https://it.wikipedia.org/