De beste animatieserie over katten aller tijden
Van de steegjes van New York tot de betoverende sferen van Studio Ghibli: de kat is altijd een van de meest fascinerende hoofdpersonen in animatie geweest.
Ironisch, ongrijpbaar, teder of raadselachtig: de kat heeft over de hele wereld de schermen en harten veroverd en is een waar visueel en verhalend icoon geworden. In dit artikel onderzoeken we de beste tekenfilms over katten, decennia en continenten overspannend: van Amerikaanse animatieserie beroemder als Tom & Jerry e Garfield, ai Japanse anime waardoor de kat tot een mythisch wezen verheven wordt.
Een reis naar de geanimeerde wereld van katten, waar elk personage een fantastisch en grappig verhaal vertelt.
De beste animatieserie over katten
Tom & Jerry (1940-heden)
Laten we beginnen met wat we onmogelijk kunnen negeren: Tom & Jerry Het is niet zomaar een slapstickanimatieserie. Het is een les in regie, tempo en komische opbouw. Tom, die voortdurend gefrustreerd raakt door zijn poging om Jerry te vangen, belichaamt de tragedie van herhaaldelijk falen. Maar het genie schuilt in zijn expressieve elasticiteit: met elke aflevering transformeert Tom zichzelf – soms zielig, dan weer bedreigend, dan weer romantisch of ridderlijk. Hij is een veranderend personage, altijd nieuw. En achter hem staat het stille orkest van Hanna en Barbera, meesters van een animatie die wisten te dansen op muziek… verder lezen>>
Garfield en vrienden (1988–1994)
Garfield en vrienden neemt de ironie van Jim Davis' strip en vertaalt deze naar een televisieserie die zich kan meten met sitcoms voor volwassenen. Garfield beweegt niet veel, maar elk woord dat hij zegt is een pijl. De kracht van de serie schuilt in het ritme van de dialogen, het nooit banale sarcasme en de verrassend bewuste schrijfstijl. In een tijdperk waarin tekenfilms aandrongen op actie, Garfield hij concentreerde zich volledig op het woord. En hij won… lees verder >>
Isidoro - Heathcliff en de Catillac Cats (1984–1985)
Heathcliff (Isidoro voor de liefhebbers in Italië) is minder bekend dan Garfield, maar net zo scherp. Hij is de straatkat bij uitstek. Arrogantie, stoere charme, een gevoel van verbondenheid met de buurt: Heathcliff is in de beste zin van het woord een product van de jaren 80. De serie bestaat eigenlijk uit twee delen: aan de ene kant de avonturen van Heathcliff en aan de andere kant de groep Catillac Cats, een bende stedelijke katten met een zeldzame visuele originaliteit. Het ontwerp, de visuele ideeën, de slapstickgrappen met een metropolitisch tintje: alles klopt. Een klein pareltje uit die tijd… blijf lezen >>
Fleek Extravagance - Hoi! De Kat (1992–1997)
Een vaak vergeten titel, maar essentieel om de overgang van animatie uit de jaren 90 naar een meer meta- en postmoderne ironie te begrijpen. Eek! Hij is een optimistische kat die zichzelf pijn doet en altijd bereid is anderen te helpen, zelfs als dat ten koste gaat van zijn eigen leven. De serie is snel, zit vol onzin en is tegelijkertijd kinderachtig en verfijnd. Zijn zwarte humor, vermomd als gekleurde cartoon, voorspelt veel van de dynamiek die zal exploderen met Ren & Stimpy e SpongeBob.... Lees verder >>
Topkat (1961–1962)
Weinig mensen herinneren zich hoeveel Top Cat – in Italië bekend als Topo Gigio en zijn vrienden, een volkomen misleidende titel – hij was zijn tijd ver vooruit. Top Cat, bedacht door Hanna-Barbera, is een oplichter die in een steegje in New York woont en leiding geeft aan een bende marginale katten. De serie is een parodie op burgerlijke sitcoms, met een hoofdpersoon die lijkt op de katachtige Groucho Marx, die probeert te overleven door middel van sluwheid en retoriek. De animatie is beperkt, maar de tekst is schitterend. Het is een sociale komedie in tekenfilmformaat... Lees verder >>
Sylvester cat
Oké, CatDog is niet echt een kat. Maar Cat, de katachtige helft van de tweekoppige hoofdpersoon, is zo'n goed geschreven personage dat ze hier een plekje verdient. Snobistisch, neurotisch, beschaafd, obsessief. Cat is het tegenovergestelde van haar hondbroertje: impulsief en naïef. De serie draait om deze dichotomie, en Cat is de perfecte belichaming van de ‘cartoonkat’ in de meest psychoanalytische zin van het woord: altijd op het punt van ontploffen, altijd overtuigd van haar eigen gelijk, altijd verslagen door de realiteit. Hij is een personage dat anticipeert BoJack Horseman, maar op een groteske manier… blijf lezen >>
Sagwa, de Chinese Siamese kat (2001-2003)
Geproduceerd door PBS en gesitueerd in een geïdealiseerd keizerlijk China, Saga Het is een leerzame, delicate en verrassend verfijnde serie. De lijn is zacht en geïnspireerd op oosterse kunst, maar gefilterd door een westerse gevoeligheid. Sagwa is een nieuwsgierig en opstandig jong katje dat geconfronteerd wordt met de regels van de traditie, het gezag van haar ouders en de ontdekking van autonomie. Een van de weinige “educatieve” reeksen die er dankzij een zorgvuldige en visueel zeer verfijnde schrijfstijl in slaagt niet paternalistisch te zijn…. blijf lezen >>
Felix de Kat – De Verdraaide Verhalen van Felix de Kat (1995–1997)
Felix is een monument van animatie: geboren in 1919, was hij het eerste echt herkenbare animatiepersonage op wereldschaal. Maar het is met De Verdraaide Verhalen dat de zwarte kat weer relevant wordt voor een nieuw publiek. Deze psychedelische, gestileerde jaren 90-serie is een radicale heruitvinding. Felix wordt bijna een dadaïstisch symbool, ondergedompeld in surrealistische werelden, met een regie die verwijst naar Tex Avery, Terrytoons en muziekvideo's. Het is een van de meest gedurfde – en succesvolste – pogingen om een icoon te vernieuwen zonder het te verraden… lees verder >>
De Roze Panter – De Roze Panter Show (1969–1979)
Hoewel de Pink Panther geen huiskat is, is hij in alle opzichten een katachtig wezen: stil, ironisch en uiterst elegant. Geboren uit een animatiesequentie van Blake Edwards, vond het zijn inwijding op tv met De Pink Panther Show, waarin de hoofdpersoon niet sprak, maar elke scène uitsluitend met zijn bewegingen domineerde. Het is een les in verhalende economie en mime-animatie. De grappen werden gemaakt in de vorm van korte films, vaak begeleid door jazzmuziek. Puur visuele synthese…. Lees verder >>
Gemaakt door Regenboog (het Italiaanse productiebedrijf opgericht door Iginio Straffi, bedenker van de Winx), 44 katten een 3D animatieserie bedoeld voor kleuters, die in 2004 debuteerde 2018. Sinds de eerste uitzending op Rai Yoyo heeft de serie een grote populariteit verworven een enorme respons zelfs internationaal, via kanalen als Nickelodeon en platforms als Netflix. De serie draait om vier muzikantenkittens – Lampo, Milady, Pilou en Polpetta – die in de garage van de lieve oma Pina wonen. Samen vormen ze een band, de Buffycats, en in elke aflevering zijn ze bezig met het helpen van andere dieren, het oplossen van kleine dagelijkse problemen of het ontdekken van de waarde van vriendschap, empathie en samenwerking…. blijf lezen >>
Beste Japanse animeserie over katten
Wie, thuis, zoet thuis (Who's Sweet Home) – De wereld door de ogen van een puppy (2008–2010)
Het is moeilijk om een leukere en ontwapenendere serie te bedenken. Chi's zoete huis het is een huiselijke, alledaagse animatie, die in staat is banaliteit om te zetten in poëzie.
Elke aflevering duurt een paar minuten en vertelt het verhaal van een verdwaalde kitten die door een gezin in huis wordt genomen. Maar de kracht van de serie ligt niet in de plot, maar in de enscenering van elementaire emoties: honger, angst, spel, genegenheid.
De grafische stijl is minimaal, bijna kinderlijk, maar toch is elk gebaar van de kat perfect weergegeven. Die niet spreekt, maar alles over zichzelf communiceert: een meesterlijk voorbeeld van stille animatie, waarbij het meer om ritme en blik gaat dan om woorden.
Nyan Koi! – De vloek van de kat (2009)
Het idee lijkt surrealistisch, maar het werkt: een jongen breekt een heilig beeld in de vorm van een kat kapot en krijgt vanaf dat moment het vermogen om te begrijpen wat katten zeggen.
Hieruit ontstaat een schoolkomedie vol misverstanden, romantiek, maar ook onverwachte reflecties op mens-dierrelatie.
Katten praten veel. Ze zijn ijdel, manipulatief, teder en wraakzuchtig. Kortom, het zijn versterkte weergaven van onze eigen instincten.
Nyan Koi! Het is geen revolutionaire serie, maar het is er wel een die erin slaagt een bizar idee om te zetten in een constellatie van kleine authentieke momenten.
format(webp))
Bananya – De kat in de banaan (2016–2020)
Een absurde serie, die misschien op een kawaii-gimmick lijkt, maar die een ongewone hypnotische kracht verbergt.
bananya vertelt het dagelijkse leven van kittens die in bananen leven.
Er is geen echt plot, er zijn geen gestructureerde dialogen: alleen minimale bewegingen, delicate interacties, kinderlijke stemmen.
En toch is het vertelritme precies en gekalibreerd. Elke aflevering is een gedragsminiatuur, een les over hoe je het (bijna) kunt weten zonder het te vertellen.
Ideaal voor wie van animatie houdt als oefening in stijl en synthese.
De beloning van de kat (De kat keert terug) – De mythologie van de koningskat (2002)
Ja, technisch gezien is het een spin-off van een film (De zuchten van mijn hart), maar van De kat keert terug was geboren een heel kattenverhaaluniversum.
Ondanks het originele filmformaat heeft dit verhaal een cultstatus en een reeks parallelle verfilmingen gekregen.
De Baron, Muta en de Koning der Katten zijn personages die Ze leven in het collectieve geheugen van de anime zelfs buiten de film zelf.
En hoewel De kat keert terug is geen canonieke serie, maar heeft wel invloed gehad en gegenereerd een serialiseerbare verbeelding (strips, merchandise, cameo's in andere werken) tot het punt dat ze nu een integraal onderdeel zijn van het Japanse animatielandschap van katten.
Natsume Yūjinchō – De bewaker tussen geesten en katten (2008–2017)
Het is geen serie ‘over katten’, maar het zou een vergissing zijn om deze te negeren. Nyanko-sensei, de geest verzegeld in een dik en sarcastisch kattenlichaam, is een van de meest geliefde personages van de afgelopen vijftien jaar.
Natsume's vriendenboek Het is een serie over banden, eenzaamheid en spoken. Maar het is door de dialoog tussen Natsume en Nyanko dat het emotionele hart zich manifesteert.
Nyanko is nooit een komische figuur. Hij is een duizendjarig wezen, vaak moreel dubbelzinnig, die de hoofdpersoon beschermt maar altijd, en in wezen, anders blijft.
Zijn katachtige vorm is slechts een masker: het is onze manier om een aanwezigheid te accepteren die tegelijkertijd verontrust en troost biedt.
Neko Ramen – De manager met de staart (2006)
Stel je een kat voor die een ramenwinkel runt. En geen antropomorfe kat. Een echte kat, met snorharen, klauwen en existentiële crises.
Neko Ramen Het is een korte, ironische serie, gebaseerd op surrealistische schetsen. Maar onder de absurditeit schuilt een diepe satire op de wereld van de arbeid, sociale verwachtingen, stedelijke vervreemding.
Taishō, de hoofdpersoon, is een mislukte dromer. Hij wil een succesvolle onderneming runnen, maar raakt ook voortdurend gefrustreerd.
De serie zoekt geen realisme: ze zoekt de waarheid. En hij vindt het in de meest onverwachte vorm.
Nee hoor! – Wanneer katten kubussen worden (2016)
Spin-off van de bekendere Yotsuba&!, Nee hoor! neemt de figuur van Danbo (de kartonnen robot) over en transformeert hem in een ras van mechanische katten.
CGI-animatie met kartonachtige texturen, gefotografeerde echte omgevingen, minimale bewegingen: Nee hoor! een een visueel experiment dat veel verfijnder is dan het kinderlijke formaat doet vermoeden.
De personages spreken weinig, maar de interacties zijn nauwkeurig opgebouwd. Het is een serie die speelt met het concept van 'geanimeerd speelgoed', maar dan wel met een bijna poëtische finesse.
Yawaraka Sangokushi Tsukisase!! Ryofuko-chan – De parodie in de kattenversie (2007)
Een parel die voor de meesten onbekend is. Deze serie is een surrealistische parodie op Romantiek van de drie koninkrijken, waarbij historische figuren werden afgebeeld als kattenmeisjes.
De toon is compleet gestoord, de humor is meta, maar dat is precies waarom het werkt: neemt de meest plechtige culturele beeldspraak en bewerkt deze op een kattenminnende en onzinnige manier.
Het is niet een serie voor iedereen. Maar het is een schitterend voorbeeld van hoe anime weet ontheiligen zonder te vernietigen, spelen zonder te infantiliseren.
Kuruneko – Een leven tussen katten en sake (2009–2011)
Gebaseerd op een autobiografische mangablog, Kuruneko vertelt het dagelijkse leven van een vrouw van middelbare leeftijd, alleen met haar vele katten.
Elke aflevering is een fragment uit het leven, vaak zonder dialoog, met een melancholische en liefdevolle toon.
De hoofdpersoon drinkt sake, denkt na, knuffelt met haar katten en laat zichzelf leven.
È een van de puurste voorbeelden van een stukje kattenleven, en tegelijkertijd een subtiel portret van de Japanse stedelijke eenzaamheid.
final Gedachten
In westerse tekenfilms is de kat zelden spiritueel of magisch. In plaats daarvan is hij neurotisch, polemisch, opportunistisch en onweerstaanbaar sarcastisch. Het is het dier dat de stedelijke en moderne situatie het beste belichaamt: soms vrij, aanhankelijk maar terughoudend, briljant maar onvoorspelbaar. In de series die wij hebben gezien, wordt de kat nooit als een gewoon huisdier behandeld: de geanimeerde kat is een personage op zich, vaak meer menselijk dan menselijk.
Daarom worden katten in tekenfilms nooit ouder. Omdat ze, net als de grote personages uit de literatuur, ons vertellen wie we zijn. Met ironie. Met stijl. Met verborgen klauwen.
Van Tokio tot Parijs, van Hollywood tot Berlijn: in animatiefilms is de kat alomtegenwoordig. Niet voor de mode, maar voor de essentie. Omdat geen enkel ander dier zo veranderlijk, beeldend en filmisch kan zijn. Katten in animatiefilms zijn spiegels die onze verlangens, onze angsten en onze ironie weerspiegelen.
Of ze nu helden, komieken, wijzen of gewoon zwijgende toeschouwers zijn, ze blijven archetypische figuren die tot alle leeftijden kunnen spreken – en misschien zelfs tot degenen naar wie we niet meer durven te luisteren.
