De animefilm The Last Blossom – vanaf 10 oktober 2025 in de Japanse bioscopen

Oktober 6 2025

Er zijn films die je alleen al om de premisse intrigeren, en De laatste bloesem Het is er zeker een van. De film draait vanaf 10 oktober 2025 in de Japanse bioscopen en vanaf de eerste trailer is het duidelijk dat dit geen doorsnee misdaadverhaal is dat zich afspeelt in de yakuzawereld. Er is iets bijzonders aan deze film, een mix van menselijk drama en een vleugje surrealisme die je zal boeien.

De film is geregisseerd door Baku Kinoshita en geschreven door Kazuya Konomoto, hetzelfde duo dat samenwerkte aan Vreemde taxi, die serie die een paar jaar geleden iedereen verraste met zijn vermogen om een noir-verhaal te vertellen met antropomorfe dieren zonder ooit in het belachelijke te vervallen. Als je... Vreemde taxi, je weet vast wel wat ik bedoel: deze twee weten precies hoe ze schijnbaar absurde situaties kunnen omzetten in iets diep menselijks en boeiends.

Het verhaal van De laatste bloesem Het begint in de herfst van 2023, in een gevangeniscel. Akutsu, een bejaarde gevangene die een levenslange gevangenisstraf uitzit, is aan het einde van zijn leven. Alleen, zonder bezoekers, met niets meer om hem met de buitenwereld te verbinden. En hier komt het meest ongewone personage van de film in beeld: een Hosenka-bloem (in het Italiaans bekend als de "raak-me-niet-aan"-plant (de gevoelige Mimosa of pudica), de bloem die ontploft als je hem aanraakt als hij rijp is) die plotseling tegen hem begint te praten. "Wat een kutleven heb je gehad," zegt ze botweg tegen hem.

En vanaf daar begint de reis down memory lane. We keren terug naar de zomer van 1986, toen Akutsu met Nana en haar zoon Kensuke woonde in een vervallen appartement met een tuin vol met deze bloemen. De plot belooft het verhaal te vertellen van de laatste overwinning van een stervende yakuza, verweven met de gebeurtenissen van zijn familie, verteld vanuit het perspectief van een bloem die bloeit achter de tralies van de gevangenis.

Het project werd aangekondigd op het Annecy International Animation Film Festival in mei 2024, een van de meest prestigieuze animatiefestivals ter wereld, wat al veel zegt over de ambities van de film. De productie wordt verzorgd door CLAP studio, terwijl de distributie wordt verzorgd door Pony Canyon. Wat de internationale markt betreft, hebben Anime Limited en Plaion Pictures de rechten verworven voor het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Frankrijk, Duitsland, Australië en Zwitserland, dus de kans is groot dat de film uiteindelijk ook hier zal verschijnen.

De Japanse stemmencast is indrukwekkend: Kaoru Kobayashi, Junki Tozuka, Hikari Mitsushima, Yoshiko Miyazaki en Pierre Taki spelen de hoofdrollen. Kinoshita ontwierp ook de personages, terwijl de soundtrack is geschreven door vier componisten: Cero, Shōhei Takagi, Tsubasa Hashimoto en Yū Arauchi. De titelsong van de film, "Moving Still Life", wordt gezongen door Cero, en de titel zelf geeft al een idee van de sfeer die ze proberen te creëren: iets statisch en toch ontroerends, alsof herinneringen tot leven komen.

Wat het maakt? De laatste bloesem Juist deze ongewone mix is interessant. Aan de ene kant heb je het rauwe verhaal van een leven vol misdaad, aan de andere kant het bijna sprookjesachtige element van de pratende bloem die als verteller fungeert. Het is geen gebruikelijke aanpak in Japanse animatiefilms, vooral niet bij verhalen die zo aards en gewelddadig zijn als die van de yakuza. Maar juist deze tegenstelling zou de sleutel van de film kunnen zijn: animatie en fantasy gebruiken om ongemakkelijke waarheden over de menselijke natuur, eenzaamheid en de zoektocht naar verlossing te onthullen wanneer het te laat lijkt.

Het feit dat de film zich afspeelt tussen 1986 en 2023 maakt het bovendien mogelijk om te spelen met tijdscontrasten. Zo zie je hoe Japan in bijna veertig jaar is veranderd, terwijl sommige dingen – zoals de hoeveelheid slechte keuzes – hetzelfde zijn gebleven.

Kortom, De laatste bloesem Het heeft alle ingrediënten om een van die films te zijn die het publiek verdeelt: je vindt het geweldig of je haat het, maar het laat je zelden koud. Als je houdt van verhalen die niet bang zijn om verschillende registers te mixen en die animatie gebruiken om de grenzen van live-action cinema te verleggen, dan is dit zeker een film om in de gaten te houden. Nu is het afwachten of Kinoshita en Konomoto de magie van... Vreemde taxi.