De animatiefilm The Twits verschijnt vanaf 17 oktober 2025 in de bioscoop.
Er zijn boeken die aan je blijven plakken als jam aan de baard van meneer Twit, en De Twits van Roald Dahl is er zeker een van. Het verhaal van dit walgelijke stel dat dieren en kinderen terroriseert, verscheen in 1980 en heeft generaties lezers doen fronsen (en lachen). Nu, na meer dan twintig jaar proberen, wordt het boek eindelijk geanimeerd en verschijnt het op 17 oktober 2025 op Netflix.
Het project kende een zeer lange aanloopperiode. Het dateert uit 2003, toen Vanguard Animation er samen met Disney aan begon te werken, en John Cleese zelfs betrokken was bij het scenario. De film wisselde daarna meerdere keren van eigenaar – Universal, Working Title Films – en veranderde voortdurend van format. Netflix nam het uiteindelijk over in 2022, na de overname van Roald Dahl Story Company. En eerlijk gezegd lijkt Netflix de juiste plek: de afgelopen jaren is het een behoorlijk solide thuisbasis voor animatie geworden, met meer dan 130 miljoen gebruikers die maandelijks animatiecontent bekijken.
De regie is in handen van Phil Johnston, de man van Ralph breekt het internet, die ook samen met Meg Favreau het scenario schreef. Johnston is geen onbekende in dit soort verhalen: hij weet hoe hij gebrekkige personages kan omzetten in iets dat zowel kinderen als volwassenen aanspreekt. En gezien hoe weerzinwekkend de Twits zijn, is dat een cruciale vaardigheid.
Het plot breidt zich enigszins uit ten opzichte van het originele boek. Meneer en mevrouw Twit zijn niet zomaar een stel walgelijke oude mannen die in een smerig huis wonen: ze bezitten zelfs een pretpark, Twitlandia, dat wordt omschreven als het gevaarlijkste en idiootste pretpark ter wereld. Wanneer de Twits de stad overnemen, moeten twee dappere kinderen – Beesha en Bubsy – samen met een familie magische Dreuzel-Wumps trucs bedenken die de Twits zelf waardig zijn om iedereen te redden.
De stemmencast is werkelijk fascinerend. Margo Martindale en Johnny Vegas spelen de Twits, en alleen al de gedachte aan Martindales schorre stem die nare dingen mompelt, doet me glimlachen. En dan zijn er nog grote namen zoals Natalie Portman (Mary Muggle-Wump) en Emilia Clarke (Pippa), bijgestaan door Maitreyi Ramakrishnan, Jason Mantzoukas, Alan Tudyk en Nicole Byer. Het is een geweldige mix van serieuze en komische acteurs, het soort ensemble dat zelfs de meest absurde personages diepgang kan geven.
Een speciale vermelding verdient de soundtrack. Naast de muziek gecomponeerd door Oli Julian, schreef David Byrne (jawel, die van Talking Heads) drie originele nummers: "We're Not Like Everyone Else", "Lullaby" en "The Problem Is You". En voor de aftiteling werkte hij samen met Hayley Williams van Paramore aan "Open the Door". Het is een gedurfde en merkwaardige keuze, die de film een unieke sonische identiteit zou kunnen geven, ver verwijderd van de gebruikelijke Disney-normen.
De animatie is verzorgd door Jellyfish Pictures, een studio die de afgelopen jaren aan diverse projecten heeft gewerkt. Vanaf de eerste vrijgegeven beelden lijkt de stijl trouw te zijn aan de groteske geest van Quentin Blake, Dahls oorspronkelijke illustrator, maar dan aangepast aan een eigentijdse driedimensionale esthetiek.
Wat me het meest intrigeert, is hoe Johnston en zijn team de toon zullen aanpakken. Dahl had er geen probleem mee om walgelijk en wreed te zijn met zijn personages – de Twits zijn echt afschuwelijk, reddeloos verloren. In een tijdperk waarin veel animatiefilms zelfs de schurken sympathiek proberen te maken, zal het interessant zijn om te zien of De Twits zal de moed hebben trouw te blijven aan het pure en simpele kwaad dat het boek zo memorabel maakt.
Met 98 minuten zou de film niet te lang of gehaast moeten aanvoelen. En aangezien hij rechtstreeks op Netflix verschijnt, heeft hij het voordeel dat hij een enorm publiek bereikt zonder te hoeven concurreren aan de kassa.
Er zijn nog maar een paar dagen tot de release, en de spanning neemt toe. De Twits Het zou die zeldzaamheid kunnen zijn: een bewerking die de anarchistische en licht walgelijke geest van het origineel respecteert, zonder die al te veel te verzachten. Of dat hoop je tenminste.


















