A Boat in the Garden (2025) – de animatiefilm in de Italiaanse bioscopen op 13 februari 2025

Als je een fan bent van Franse animatie, maak je dan klaar om te zeilen met “Een boot in de tuin” (Originele titel: Slocum en ik), het nieuwste meesterwerk van Jean-François Laguioni. Deze animatiefilm, die het publiek op het filmfestival van Cannes al veroverde, zal vanaf 2020 in de Italiaanse bioscopen te zien zijn. 13 februari 2025, gedistribueerd door Trent-film met het patronaat van de Italiaanse Naval League.
De film speelt zich af in Frankrijk in de vroege jaren vijftig en volgt het verhaal van François, een tienjarige jongen die bij zijn ouders woont, Pierre e Genevieve. Hun rustige leven wordt op zijn kop gezet wanneer Pierre besluit een replica van de Spray, de boot waarmee de Canadese navigator Joshua Slocum In 1895 maakte hij de eerste soloreis rond de wereld. Deze familie-onderneming groeide uit tot een reis vol ontdekkingen, groei en nieuwe banden.
Laguionie, bekend van werken als “La traversée du temps” en “Louise en hiver,” brengt een verhaal geïnspireerd op zijn jeugd naar het scherm en biedt een poëtische reflectie op de vader-zoonrelatie en het belang van dromen. Het delicate verhaal en de sfeervolle animatie zullen zowel volwassenen als kinderen betoveren.
Met een looptijd van 90 minuten“A Boat in the Garden” is een filmische ervaring die de kijker uitnodigt om zich onder te dompelen in een wereld van emoties en reflecties, en ons eraan herinnert dat de grootste dromen soms gewoon in onze eigen tuin geboren kunnen worden.
Mis de kans niet om dit pareltje van Franse animatiefilm vanaf 13 februari 2025 in de bioscoop te zien.
Slocum et moi: de meest ongelooflijke reis is die welke we in onszelf maken

Er zijn animatiefilms die je meenemen op epische avonturen, inclusief ruimtegevechten en fantastische wezens. En dan zijn er nog films die je met een lichte toets en een delicate vertelling meenemen op een veel intiemere, diepzinnigere, bijna fluisterende reis. “Stop en ik” di Jean-François Laguioni Dit is precies het soort film: een verhaal dat herinneringen, kinderdromen en de alledaagse magie oproept die alleen auteursanimatie kan vastleggen.
De film werd gepresenteerd op de Officiële selectie van het filmfestival van Cannes 2024, hoewel ironisch genoeg de vertoning op het strand is uitgesteld… door teveel wind. Een wreed lot voor een verhaal dat juist over navigatie en de open zee gaat! Maar gelukkig vond de film zijn juiste dimensie in Bazin-zaal, waar hij de pers en animatieliefhebbers wist te betoveren.
Plot: Een boot, een tuin en een zee van emoties
Wij zijn in Frankrijk in de jaren vijftig, een tijdperk van wederopbouw en dagdromen. François, een 11-jarige jongen met een passie voor tekenen, ziet zijn rustige dagelijkse leven op zijn kop gezet wanneer zijn vader Pierre beslist om bouw een levensgrote boot in je achtertuin. Maar niet zomaar een boot: Pierre wil de Spray, het legendarische schip waarmee Joshua Slocum Hij was de eerste man die in zijn eentje de wereld rondvoer, tussen 1895 en 1898.
Maar dit is niet zomaar een grootschalig timmerproject: het is Pierre's manier om te proberen een band met zijn zoon, een brug tussen droom en werkelijkheid, tussen de absolute vrijheid van de oceanen en de geruststellende statische rust van het vasteland. Ondertussen ontdekt François dat Pierre hij is niet zijn echte vader en moet omgaan met een familierealiteit die complexer is dan hij zich had voorgesteld.
Zo wordt de familietuin, tussen houten planken, spijkers en zeekaarten, een veilige haven, een emotionele bouwplaats waar vader en zoon elkaar echt leren kennen.
Een visuele stijl die meer vertelt dan woorden
Laguionie, nu 84enne, is een echte dichter van animatie, en ook in Slocum en ik Het stelt niet teleur. De grafische stijl is delicaat, essentieel, bijna vluchtig, alsof het in een oud reisnotitieboekje is getekend. De zachte lijnen en genuanceerde kleuren geven het verhaal een gevoel van melancholische schoonheid, wat perfect past bij het langzame, beschouwende tempo van de film.
De animatie mixt 2D en 3D met grote intelligentie: de menselijke figuren en landschappen lijken uit een impressionistisch schilderij te komen, terwijl de scènes in de oceaan een bijna dromerige lichtheid hebben. Niets is overdreven of hyperrealistisch, maar alles is functioneel om een intieme en gastvrije sfeer te creëren.
Se De seizoenen van Louise (2016), Laguionie's vorige film, onderzocht de ouderdom en het verstrijken van de tijd, Slocum en ik beweegt in de tegenovergestelde richting: hier is de tijd van groei, van ontdekkingen, van eerste liefde en van de behoefte om bij iets groters te horen.
Een coming-of-ageverhaal dat ons allemaal aanspreekt
Een van de sterke punten van de film is de gelaagdheid van het verhaal. Als het op het eerste gezicht een klassieker lijkt meerderjarig worden, Eigenlijk Slocum en ik het is veel meer:
✔ Het is een verhaal over de vader-zoonrelatie, over de moeilijkheid van communiceren en de noodzaak om een gemeenschappelijke taal te vinden (in dit geval hout en de passie voor zeilen).
✔ Het is een film over het ontdekken van je eigen identiteit., over hoe onverwachte waarheden kunnen beangstigen, maar ook bevrijden.
✔ Het is een eerbetoon aan de reis, de fysieke en de innerlijke. Slocums droom om de wereld te verkennen wordt een metafoor voor een emotionele reis waarbij alle personages betrokken zijn.
En dan is er de tempo, wat in deze film anders verloopt: de bouw van de boot duurt jaren, zonder haast, terwijl de gedachten van François razendsnel heen en weer reizen, tussen dagdromen en onuitgesproken angsten.
Sterke en zwakke punten
✔ VOORDELEN
✅ Eén poëtische en verfijnde visuele stijl, die zich onderscheidt van de reguliere animatie.
✅ Een diepe en zacht, die in staat is om spanning te creëren zonder dat het drama wordt geforceerd.
✅ Een contemplatief ritme die ruimte laat voor reflectie, perfect voor wie van films houdt die verhalen weten te vertellen “met stilte”.
✅ Een prachtige gebruik van geluid en soundtrack, met muziek van Pascal Le Pennec die het verhaal begeleiden zonder het te overheersen.
✖ TEGEN
❌ De langzaam tempo Het is misschien niet voor iedereen geschikt, vooral niet voor degenen die op zoek zijn naar snellere animatie.
❌ Sommige details van het verhaal blijven bewaard geschetst, waardoor er nog wat vragen open blijven.
❌ De film is niet voor iedereen: als je op zoek bent naar actie of wendingen, zul je die hier niet vinden.
Conclusie: een pareltje dat je niet mag missen
“Stop en ik” Het is een van die films die hij hoeft niet te schreeuwen om zichzelf verstaanbaar te maken. Het is een verhaal vol details, blikken en momenten die zweven tussen verleden en toekomst. Het is geen film die erop gericht is te verbazen met speciale effecten of spectaculaire scènes, maar raakt met zijn authenticiteit recht in het hart.
Als u van door de auteur geschreven animaties, intieme en poëtische verhalen en films houdt die u met een zoete melancholie achterlaten, Mis het niet. Laguionie brengt ons opnieuw een klein meesterwerkje, een reis die de moeite waard is, zelfs zonder ooit uw eigen tuin te verlaten.
???? Eindbeoordeling: 8,5/10 – Een verfijnde en ontroerende animatie, om met een open hart te bekijken.