MEGAMIN

De nieuwe animatiefilm van DreamWorks zal op 17 december 2010 in de bioscopen verschijnen, die net als de eerdere successen “Shrek","Madagascar"En"Kung Fu Panda”Wil de kijker verbazen en entertainen, met verhalen en personages die oude stereotypen omverwerpen. Het verhaal van de film is geschreven door Alan Schoolcraft en Brent Simons, terwijl de regie werd toevertrouwd aan Tom McGrath (zie Madagascar). Uitvoerende producenten zijn Stuart Cornfeld, Ben Stiller, Lara Breay en Denise Nolan Cascino.

Dit keer is de hoofdrolspeler de superschurk Megamind, die vecht met de onoverwinnelijke superheld Metro Man. Megamind (ingesproken door Roberto Pedicini) is de briljante superschurk, gekenmerkt door een enorm hoofd en een kostuum met een blauwe cape. Hij probeert op alle mogelijke manieren en met de meest buitengewone uitvindingen om de stad Metro City over te nemen, maar al zijn ondernemingen zijn gedoemd tot een ellendige mislukking, dankzij Metro Man, de goede held bij uitstek (geïnspireerd door Superman), die met zijn superkrachten en onberispelijk wit turnpakje elke onrealistische poging van Megamind met minimale inspanning verslaat.
Het verhaal begint op een zeer verre planeet die op het punt staat uit te sterven, omdat hij op het punt staat in een gigantisch zwart gat te worden gezogen. Vóór de ramp hebben de ouders van de pasgeboren Megamind hem in een raket gedeponeerd om hem naar de aarde te sturen, samen met zijn onafscheidelijke vis Minion, aan wie ze de taak hebben toevertrouwd om hun kind te beschermen.
Megamind was niet de enige die naar onze planeet werd gestuurd, zelfs de ouders van Metro Man hadden hetzelfde idee, dus de twee baby's werden geadopteerd door de aardbewoners. Terwijl Metro Man werd gevonden door een gezin uit de middenklasse met degelijke morele principes, belandde Megamind in een van de ergste gevangenissen op aarde, waar de meest getalenteerde misdaadgenieën verblijven.
Hun lot is dus bezegeld: wanneer Metro Man zijn superkrachten ontdekt, wijdt hij zijn leven aan het goede voor de mensheid, terwijl Megamind onmiddellijk leert dat zijn superintelligentie moet worden gekanaliseerd in projecten die gericht zijn op de overheersing van de mensheid.
Zijn creativiteit gaat echter hand in hand met zijn naïviteit en zijn projecten hebben altijd hetzelfde script: de mooie en spraakzame journalist Roxanne Ritchi ontvoeren, om Metro Man in de val te laten lopen. Alles eindigt op tijd met de overwinning van de goede superheld, aanbeden door de hele stad, die zich zo veilig voelt dat de politie van Metro City lui en lui wordt.
Megamind wordt bijgestaan ​​door zijn trouwe assistent Minion, de vis in de fles waaraan hij een lichaam van een robotgorilla heeft gebouwd. Terwijl Megamind door zijn verlangen naar macht de neiging heeft om "luchtkastelen te bouwen", is Minion veel praktischer en om zijn meester niet tegen te spreken, staat hij altijd klaar om met een list tussenbeide te komen om zijn veiligheid te beschermen. Minion is ook de beste vriend van Megamind, aangezien hem de taak is toevertrouwd hem te verdedigen en meestal slaagt hij erin hem van zichzelf te redden.
De gebeurtenissen veranderen drastisch wanneer Megamind, bijna bij toeval, Metro Man definitief weet te verslaan en plotseling wordt waar hij altijd van had gedroomd: de absolute meester van Metro City. Aanvankelijk is het spel leuk, maar naarmate de tijd verstrijkt, realiseert Megamind zich dat hij zich verveelt zonder een echte antagonist en bijna spijt heeft van de afwezigheid van Metro Man. Dus neemt hij een DNA-monster van zijn aartsvijand en brengt ze over naar Hall Stewart, de luie en saaie cameraman van de journalist Roxanne, om de superheld Titan te creëren. Het gaat niet goed, want Hall mist de morele deugden van Metro Man en profiteert van zijn superkrachten om te transformeren in een superschurk, nog gevaarlijker dan Megamind.
Altijd verliefd op de mooie Roxanne die hem afwijst, ventileert Hall al zijn frustratie tegen de mensheid en dus moet Megamind, die ook stiekem verliefd is op de mooie journalist, gewoon het goede pad bewandelen ter verdediging van Metro City.

De film is gebaseerd op een klassiek superheldengenre-schema, maar plaatst het verhaal vanuit het oogpunt van de slechterik, net als superschurken als Doctor Doom, Lex Luthor en Magneto.
Hoewel geboren als een parodie, is het niet oneerbiedig ten opzichte van dit genre, maar respecteert het zijn verhalende canons zozeer dat het de ambitie heeft bij te dragen met een nieuw en origineel product, gericht op alle liefhebbers van klassieke strips. Regisseur McGrath verkoos 3D-animatie boven live-actiefilm, omdat het mogelijk is om verbluffende effecten en actiescènes naadloos te integreren met meer intieme situaties en
focus meer op het personage. Dankzij computergraphics is er een groter actieterrein ontstaan, zowel om ruimte te geven aan de spectaculairheid van de situaties als om te zorgen voor de expressiviteit van het acteerwerk van de personages, die geloofwaardiger lijken dan echte acteurs. Altijd aangetrokken tot de rollen van slechteriken bij uitstek, zoals Darth Vader uit Star Wars en Captain Hook, accepteerde regisseur Tom McGrath enthousiast de opdracht om een ​​film te regisseren die de karakterisering van een superschurk volledig tot uitdrukking zou kunnen brengen.

In de film komt de dunne draad aan het licht die goed en kwaad van elkaar scheidt, die niet kan bestaan ​​zonder de ander. In de gevechten tussen Megamind en Metro Man is er wederzijds respect en eerlijkheid, wat ons doet begrijpen hoe de twee antagonisten verenigd zijn door een identieke bestemming, omdat ze het tegenovergestelde zijn van de ander.
Megamind was grafisch gebouwd om sympathie op te wekken, met een onwaarschijnlijk blauw kostuum en grote ogen, die, als ze ze van dichtbij bekijken, de tederheid uitdrukken die voortkomt uit zijn kwetsbaarheid als een misleide dwaas.
Het karakter van Metro Man, ondanks alle kanonnen van de held, knap, moedig, sterk en met nobele idealen, verzamelt niet de sympathie van de kijker, omdat wordt begrepen hoe hij al zijn succes behaalde, zonder hetzelfde lijden dat hij heeft gehad kenmerkte de kindertijd van Megamind.
Megamind heeft ook gevoelens van liefde, die verband houden met de journaliste Roxanne Ritchi, verre van weerloos, in feite is haar humor zodanig dat ze in gevaarlijke situaties zelfs zonder de hulp van Metro Man weg kan komen. , met de neerslag van de gebeurtenissen, zullen de twee verenigd zijn door dezelfde oorzaak en zullen ze bewijzen dat ze veel dingen gemeen hebben.

Gianluigi Piludu
www.cartononline.com