Robotcarnaval, OVA-anime uit 1987
Robot Carnaval (ロ ボ ッ ト カ ー ニ バ ル Robotto Kanibaru) is een bloemlezing van Japanse animatie (anime) originele video (OVA) korte films die in 1987 zijn uitgebracht door APPP In Noord-Amerika, het werd in 1991 in de bioscoop uitgebracht door Streamline Pictures met de segmentvolgorde enigszins herschikt.
De film bestaat uit negen korte films van verschillende beroemde regisseurs, van wie velen begonnen als animators met weinig of geen regie-ervaring. Elk heeft een kenmerkende animatiestijl en verhaal, variërend van komische tot dramatische plots. De muziek is gecomponeerd door Joe Hisaishi en Isaku Fujita en gearrangeerd door Joe Hisaishi, Isaku Fujita en Masahisa Takeichi.
Afleveringen
"Openen" / "Einde"
De "Opening" (オ ー プ ニ ン グ, Ōpuningu) vindt plaats in een woestijn. Een jongen vindt een kleine "coming soon"-poster waarop reclame wordt gemaakt voor het robotcarnaval en wordt bang en opgewonden. Hij waarschuwt mensen in zijn dorp, hoogstwaarschijnlijk op de vlucht, wanneer een enorme machine met veel robots die in nissen buiten staan, zich een weg baant boven het dorp. Ooit een prachtige reizende vitrine, is het nu zwaar geroest, beschadigd door tientallen jaren van woestijnverwering, terwijl de vele machines grote schade aanrichten terwijl het dorp onder zijn kracht wordt vernietigd.
In het segment "Einde" (エ ン デ ィ ン グ Endingu) (het negende segment van de OVA), wordt het Robotcarnaval tegengehouden door een duin in de woestijn. Niet in staat om de zanderige obstructie te overwinnen, stopt het carnaval bij zijn basis. Terwijl de zon ondergaat op het reizende relikwie, herinneren flashback-beelden aan de grootsheid van carnaval op het hoogtepunt van zijn bestaan - een ongekende motor van vrolijkheid die tijdloze vreugde bracht in de verschillende steden die hij bezocht. Bij zonsopgang stormt de gigantische machine vooruit met een uitbarsting van kracht en overwint het duin. Het laatste zetje blijkt te veel voor het oude ding en valt uiteindelijk uiteen in de woestijn. De meeste OVA-credits worden dan getoond die eindigen in een epiloog.
In de epiloog aan het einde van de aftiteling, die zich jaren later afspeelt, ontdekt een man een wereldbol tussen de overblijfselen en brengt deze terug naar zijn familie. Het is een muziekdoos, met een miniatuur robotdanser. Terwijl ze danst, juichen de kinderen. De danseres beëindigt haar dans met een sprong in de lucht; de volgende explosie vernietigt de hut waar de familie woonde, waardoor "END" in grote letters op zijn plaats achterblijft. De huislama van de familie, de enige overlevende, worstelt om zijn positie terug te krijgen.
Regisseur / Scenario / Storyboard: Katsuhiro Otomo, Atsuko Fukushima
Achtergrond: Nizo Yamamoto
Geluidseffecten: Kazutoshi Sato
"Franken's versnellingen"
"Franken's versnellingen" (フ ラ ン ケ ン の 歯 車, Furanken no Haguruma) werd geregisseerd door Koji Morimoto. Een gekke wetenschapper probeert zijn robot tot leven te brengen met bliksem, net zoals Victor Frankenstein deed. Tijdens een hevig onweer komt de robot met succes tot leven en imiteert elke beweging van zijn schepper. Opgetogen danst de wetenschapper van vreugde, struikelt en valt. Als hij dit ziet, danst, struikelt en valt de robot op de wetenschapper en doodt hem.
Regisseur / Scenario / Karakter: Koji Morimoto.
Achtergrond: Yuji Ikehata
Geluidseffecten: Kazutoshi Sato
"Beroven"
In 'Deprive' valt een buitenaardse invasie van robotinfanteriemannen een stad aan en ontvoert mensen, waaronder een jong meisje. Zijn metgezel, een androïde, is beschadigd, maar hij houdt zijn medaillon. Een mens met bovenmenselijke vermogens wordt dan gezien; ga door golven van robots voordat je wordt gestopt door twee krachtige robots. Gevangen door de buitenaardse leider, wordt hij gemarteld, maar er wordt ook onthuld dat hij de androïde van vroeger is, nu getransformeerd in een gevechts-androïde met een menselijke vermomming. Door de twee krachtige robots en de buitenaardse leider te verslaan, redt hij het meisje. Terwijl ze door de woestenij rent en haar draagt, wordt het meisje uiteindelijk wakker en herkent ze haar nieuwe vorm aan het medaillon dat ze nog heeft.
Regisseur / Scenario / Karakter: Hidetoshi Ōmori
Achtergrond: Kenji Matsumoto
Geluidseffecten: Jun'ichi Sasaki
"Aanwezigheid"
"Presence" (プ レ ゼ ン ス, Purezensu), een van de slechts twee segmenten die worden gekenmerkt door begrijpelijke dialogen, vertelt het verhaal van een man die een obsessie heeft met een gynoïde die hij in het geheim heeft gebouwd in een poging het ontbreken van een hechte band met zijn vrouw en familie. De setting lijkt Brits en het begin van de XNUMXe eeuw, maar het suggereert ook een andere planeet of een toekomst die probeerde een eerdere sociale structuur te herstellen. Wanneer de gynoid een eigen persoonlijkheid aanneemt, veel verder dan wat de man had gepland, krijgt ze een paniekaanval en verlaat ze haar geheime laboratorium voor wat volgens haar de laatste keer is. Twintig jaar later krijgt de man een visioen van zijn gynoïde die voor hem verschijnt, maar dan explodeert het voordat hij haar hand kan pakken. Hij keert terug naar zijn schuur en vindt de gynoid nog steeds in een hoek vernield, net zoals het jaren geleden was achtergelaten. Nog eens twintig jaar gaan voorbij en de gynoid verschijnt weer voor de man. Deze keer pakt hij haar hand en loopt met haar weg, voordat hij voor zijn radeloze vrouw verdwijnt.
Er wordt weinig over de dialoog gesproken op het scherm; alles behalve een paar regels worden buiten het scherm gesproken of met de mond van de spreker verduisterd.
Regisseur / Scenario / Karakter: Yasuomi Umetsu [2]
Assistentie bij animatieproductie: Shinsuke Terasawa, Hideki Nimura
Achtergrond: Hikaru Yamakawa
Geluidseffecten: Kenji Mori
"Ster licht engel"
"Star Light Angel" is een bishōjo-verhaal met twee vrienden - tienermeisjes - in een pretpark met een robotthema. Een van de meisjes ontdekt dat haar vriend met haar vriend aan het daten is. In tranen wegrennend vindt hij zijn weg naar een virtual reality-rit. Hoewel hij aanvankelijk aangenaam was, zorgt zijn geheugen ervoor dat de rit een gigantische laserademende mecha oproept. Een van de robots van het park, eigenlijk een gekostumeerde mensenparkmedewerker, bevindt zich in de rol van een ridder in een glanzend harnas, waardoor ze haar duistere emoties kan loslaten en verder kan met haar leven. De sfeer van dit segment werd sterk beïnvloed door de muziekvideo 'Take On Me' van A-ha.
Opmerking: sommige personage-cameo's uit Akira's films verschijnen op de achtergrond
Regisseur / Scenario / Karakter: Hiroyuki Kitazume
Achtergrond: Yui Shimazaki
Geluidseffecten: Kenji Mori
"Wolk"
"Cloud" presenteert een robot die door de tijd en de evolutie van de mens loopt. De achtergrond wordt geanimeerd door wolken die verschillende gebeurtenissen in het universum uitbeelden, zoals de modernisering van de mens en de zelfvernietiging van de mens. Uiteindelijk maakt dezelfde engel die om zijn onsterfelijkheid schreeuwt hem naar het einde toe mens. De animatie is gedaan in een scratchboard- of ruwe graveerstijl.
Regisseur / Scenario / Character Designer / Achtergronden / Key Animation: Manabu Ōhashi (als "Mao Lamdo")
Animatie: Hatsune Ōhashi, Shiho Ōhashi
Geluidseffecten: Swara Pro
Muziek: Isaku Fujita
"Vreemde verhalen over Meiji-machinecultuur: de invasie van het westen"
"Vreemde verhalen over de Meiji-machinecultuur: de invasie van de westerling""(明治 か ら く り 文 明奇 譚 〜 紅毛 人 襲来 之 巻 〜, Meiji Karakuri Bunmei Kitan: Kōmōjin Shūrai no Maki, hernoemd tot" A Tale of Two Robots, Chapter 3: Foreign Invasion "voor de Streamline dub) is speelt zich af in de negentiende eeuw en is voorzien van twee "gigantische robots", van binnenuit geregisseerd door een menselijke bemanning. In de stijl van een reeks sound age-films probeert een westerling in zijn gigantische robot Japan te veroveren, maar wordt uitgedaagd door de lokale bevolking die een "machine made for the parade" bedient: een gigantische Japanse robot. De stijl van dit segment doet enigszins denken aan een Japanse propagandafilm uit de Tweede Wereldoorlog. Ondanks de titel van dit segment zijn er geen prequels of sequels bekend. De westerling spreekt Engels in de originele versie.
Regisseur / Scenario: Hiroyuki Kitakubo
Karakterontwerper: Yoshiyuki Sadamoto
Mechanisch ontwerper: Mahiro Maeda
Animatie assistentie: Kazuaki Mōri, Yuji Moriyama, Kumiko Kawana
Achtergrond: Hiroshi Sasaki
Geluidseffecten: Jun'ichi Sasaki
"Chicken Man en Red Neck"
"Chicken Man and Red Neck" (ニ ワ ト リ 男 と 赤 い 首, Niwatori Otoko to Akaikubi, omgedoopt tot "Nightmare" voor de Streamline-dub) speelt zich af in de stad Tokio, binnengevallen door zijn machines, die zijn omgevormd tot robots in alle soorten en maten door een robottovenaar, de Red Neck-houder. Ze komen allemaal tot leven voor een avondje feesten, met slechts één dronken mens (Chicken Man) wakker om het te zien. Als de zon opkomt, verdwijnen de robots en wordt alles weer normaal, maar Chicken Man wordt wakker en ontdekt dat de nu gerestaureerde machines hoog in een reeks wolkenkrabbers zijn genesteld, terwijl de inwoners van Tokio hun leven ver beneden leven.
Regisseur / Scenario / Karakter: Takashi Nakamura
Achtergrond: Hiroshige Sawai
Geluidseffecten: Junichi Sasaki
Technische gegevens
Regia Katsuhiro Otomo, Koji Morimoto, Hidetoshi Omori, Yasuomi Umetsu, Hiroyuki Kitazume, Manabu Ohashi, Hiroyuki Kitakubo, Takashi Nakamura
Producent Kazufumi Nomura
Filmscript Katsuhiro Otomo, Koji Morimoto, Hidetoshi Omori, Yasuomi Umetsu, Hiroyuki Kitazume, Manabu Ohashi, Hiroyuki Kitakubo, Takashi Nakamura
Karakters ontwerp Atsuko Fukushima, Koji Morimoto, Hidetoshi Omori, Yasuomi Umetsu, Hiroyuki Kitazume, Manabu Ōhashi, Yoshiyuki Sadamoto, Takashi Nakamura
Artistieke richting Nizo Yamamoto, Yūji Ikehata, Kenji Matsumoto, Akira Yamakawa, Yui Shimazaki, Manabu Ōhashi, Hiroshi Sasaki, Yuji Sawai
Muziek Joe Hisaishi, Isaku Fujita, Masahisa Takeichi
studio APPP
1ª editie 21 juli 1987
Relatie 1,85:1
Duur 91 min
