Czerwony żółw - film animowany

Poprzez historię rozbitka na bezludnej tropikalnej wyspie zamieszkanej przez żółwie, kraby i ptaki, Czerwony żółw opowiada o wielkich etapach życia człowieka.
Rozbitek na bezludnej wyspie desperacko próbuje uciec, aż pewnego dnia spotyka dziwnego żółwia, który zmieni jego życie.

WYWIAD Z REŻYSEREM MICHAELEM DUDOKEM DE WIT

Reżyser Michael Dudok de Wit

Spośród Twoich animowanych filmów krótkometrażowych przynajmniej dwa stały się „kultowe”. W 1996 roku „Mnich i ryba”, zrealizowany w studiu Folimage w Valenzie, otrzymał Cezara i nominację do Oscara. Potem przyszła kolej na ojca i córkę, którą w 2001 roku powitała lawina ważnych nagród (Annecy, Hiroszima itp.) Oraz Oscara. Mała dziewczynka widzi, jak jej ojciec znika, a pamięć o nim będzie jej towarzyszyć przez całe życie. W tym temacie wyrażasz sentyment, który jest trudny do zdefiniowania: „tęsknota” ...
Tak, to trudne do zdefiniowania uczucie, ponieważ jest subtelne, ale myślę, że wiele osób o tym wie. To dążenie do czegoś, co wydaje się niedostępne, wielkie, ciche i głębokie pragnienie. Dla artysty może oznaczać pragnienie doskonałości, ideału w muzyce, rysunku, poezji ... To bolesny, ale bardzo piękny brak. Nie możesz sobie wyobrazić, ile bardzo wzruszających świadectw otrzymałem od przyjaciół, a nawet nieznajomych. Powiedzieli, że film opowiada im o wydarzeniach, których sami doświadczyli. Miałem dużo szczęścia, stał się klasykiem.

W 2004 r. Byłeś członkiem jury na festiwalu w Hiroszimie. Czy przy tej okazji poznałeś Isao Takahatę?
Właściwie mieliśmy krótką wymianę zdań, on nawet powiedział do mnie kilka słów po francusku. Kocha kulturę francuską. Niedługo później, gdy byłem na festiwalu w Seulu, gdzie wygłaszałem wykład na temat mojej pracy przed publicznością złożoną ze studentów, zdziwiłem się, widząc go z tłumaczem. Myślałem, że po prostu przyszedł się przywitać, ale nie, był na całej konferencji! Może myślał już o profesjonalnej współpracy?

Następnie, w listopadzie 2006 r., Nieoczekiwanie otrzymałeś e-maila z Tokio.
Z dwoma pytaniami. W pierwszym muzeum Ghibli zapytało mnie, czy zgadzam się, że ojciec i córka będą dystrybuowane w Japonii. Po drugie, gdybym był zainteresowany pracą z ich studiem nad filmem fabularnym mojego własnego pomysłu ... Aż do tego momentu nigdy tak naprawdę nie myślałem o filmie fabularnym. Kilku moich przyjaciół, którym dano wspaniałe obietnice, wyjechało do Kalifornii i wróciło rozczarowane, widząc przerobione przez producentów projekty.
Ale ze Studio Ghibli jest inaczej. Powiedzieli mi, że będziemy działać zgodnie z prawem francuskim, a zatem z poszanowaniem praw autorskich. Dali mi kilka miesięcy na napisanie scenariusza. Uprawiałem ziarno tematu człowieka na bezludnej wyspie, który w międzyczasie stał się wszechobecny w telewizji, ale był to archetyp koncepcji, który nadal mi się podobał. Ale nie chciałem mówić, jak rozbitek udaje się przeżyć, aspekt, który był już traktowany dziesiątki razy. Potrzebowałem czegoś więcej. Z tego powodu zatrzymałem się na małej wyspie na archipelagu Seszeli, nazwa będąca synonimem luksusowych wakacji, dokonując prostszego wyboru, pozostając na dziesięć dni u miejscowego. Poszedłem sam na spacer, rozejrzałem się i zrobiłem tysiące zdjęć. Absolutnie chciałem uniknąć wyglądu „broszury o ośrodku wakacyjnym”. Mój rozbitek nie musi zakochać się w tym miejscu, chce za wszelką cenę wrócić do swojego domu, bo wyspa jest mało przyjazna, stwarza niebezpieczeństwa, narzuca stan skrajnej samotności, pada, są owady ...
Popełniłem klasyczny błąd: mój scenariusz był zbyt szczegółowy, a film byłby za długi. Ale podstawa tej historii była dobra. W kolejnej fazie, czyli tej animatycznej, czyli bardzo uproszczonej wersji filmu rysowanego nieruchomymi obrazami, bez ruchu, odkryłem, że w niektórych punktach nie byłoby łatwo przełożyć opowieść na język filmowy. Zostały węzły, których nie mogłem rozwiązać. Następnie Pascal Caucheteux, producent Why Not Productions, zaproponował mi spotkanie z Pascale Ferran. Przez kilka miesięcy widywaliśmy się regularnie i szczegółowo omawialiśmy film jako całość, ponieważ nie można było zmienić pojedynczych elementów bez wpływu na wszystko inne. Pascale pomogła mi zidentyfikować krytyczne kwestie i uczynić narrację jaśniejszą i bardziej wyrazistą. Co więcej, bardzo lubi pomysł, że w filmach animowanych montaż jest dobrze przemyślany przed zbudowaniem kadrów i wniósł liczne i ważne wkłady w fazę montażu.

Jednym z tematów jest po raz kolejny „tęsknota”, to czekanie na bohatera przed morzem… Ale także ten, który jest ponadczasowy, „spóźniony”. Jest obecny we wszystkich twoich filmach, widzimy go w sekwencjach na drzewach, niebie, chmurach, krążących wokół ptaków ...
Tak, to chwile wielkiej czystości i prostoty, które zna każdy z nas. Nie ma przeszłości ani przyszłości, czas już nie istnieje.

Ale czas też jest kołowy. Pokolenia podążają za sobą. Dziecko wykonuje te same gesty co jego ojciec, pokonuje te same skały, poddaje się tym samym niebezpieczeństwom. U zwierząt cykl jest inny: martwe ryby karmią muchy zjadane przez pająka, krab jest porywany przez ptaka i tak dalej ...
Dokładny. Film opowiada historię w sposób liniowy i okrężny, wykorzystując czas na rozmowę o braku czasu, tak jak muzyka może uwydatnić ciszę. To film, który również mówi, że śmierć jest rzeczywistością. Człowiek ma skłonność do walki ze śmiercią, do bycia się jej, do walki o jej oczyszczenie, a to jest bardzo zdrowe i naturalne podejście. Ale jednocześnie możesz mieć piękne, intuicyjne zrozumienie, że jesteśmy czystym życiem i nie musimy sprzeciwiać się śmierci. Mam nadzieję, że film trochę przekazuje to uczucie.

Kolejnym istotnym elementem jest wygląd żółwia, jego tajemnicza strona ...
Pomysł stworzenia historii z dużym żółwiem pojawił się dość szybko. Musieliśmy mieć imponujące i szanowane stworzenie oceaniczne. Żółw morski jest samotny i spokojny i na długi czas znika w bezmiarze oceanu. Daje poczucie bliskości nieśmiertelności. Jego głęboki czerwony kolor pasuje do niego i wyróżnia się wizualnie. Od dawna myśleliśmy o zachowaniu pewnego poziomu tajemniczości w historii. Na przykład w filmach Studio Ghibli obecność tajemniczego pierwiastka jest moim zdaniem bardzo dobrze wykorzystywana. Oczywiste jest, że tajemnica może być wspaniała, ale nie musi odrywać widza od opowieści. Ważne, żeby to generować subtelnie ... I bez słów, bo film pozbawiony jest dialogów. Bardzo łatwo jest coś wytłumaczyć żartem, ale oczywiście są inne sposoby. Myślę w szczególności o zachowaniu postaci, muzyce i montażu. W przypadku braku dialogów dźwięk oddechu bohaterów w naturalny sposób staje się bardziej wyrazisty.

Porozmawiajmy o części technicznej. Jeśli dobrze rozumiem, w Prima Linea Productions odkryłeś cyfryzację.
Tak jest. Prima Linea to studio - w Paryżu i Angoule ^ me - gdzie wraz z główną ekipą nakręciliśmy film. Podczas pierwszych testów animacji inny zespół ukończył film Loulou, Incroyable Secret, używając Cintiq, cyfrowego pióra graficznego, które umożliwia rysowanie na tablecie będącym ekranem komputera. Dzięki temu narzędziu możesz natychmiast zobaczyć wynik animacji bez konieczności skanowania każdego rysunku oddzielnie. Jest tańszy i pozwala na większą kreatywność i większą kontrolę nad retuszem. Animowaliśmy dwie wersje tego samego ujęcia, jedną ołówkiem na papierze, a drugą tym cyfrowym piórem. Pociągnięcie piórem było piękniejsze i przekonało nas.
W przypadku środowisk proces był inny. Rysunki powstały na papierze węglowym, w sposób bardzo spontaniczny, wielkimi gestami i pocieraniem dłonią. Ten ręcznie wykonany wygląd był ważny i nadał obrazowi ładną ziarnistą teksturę. Tratwa i żółwie zostały oddzielnie animowane cyfrowo. Animowanie ich w 2D byłoby piekłem. A ponieważ wszystko jest sfinalizowane w tym samym stylu graficznym, nie jest oczywiste, że jest to cyfrowe. Podczas produkcji nie skupiałem się na animacji ani scenografii, po prostu wprowadziłem drobne poprawki.

Jak powstała muzyka?
Jest to bardzo ważne, ponieważ nie ma dialogów. Nie miałem precyzyjnego pomysłu zorientowanego na określony styl muzyczny. Laurent Perez del Mar przedstawił wiele propozycji, w tym jedną z bardzo piękną melodią, która była idealna jako główny temat muzyczny i byłem z niej zadowolony. W bardzo krótkim czasie proponował utwory muzyczne w momentach, w których nie pomyślałbym o ich umieszczeniu, ale miał rację. Tak, bardzo często mnie to zaskakiwało.

Jak przebiegały spotkania z Isao Takahatą?
Od samego początku było trzech producentów: Isao Takahata i Toshio Suzuki, dwaj producenci Studio Ghibli oraz Vincent Maraval z Wild Bunch. Spotkaliśmy się kilka razy w Studio Ghibli, a potem dwaj Japończycy przyjechali do Francji. Podczas rozmów wymienialiśmy się głównie z Takahatą. Czasami rozmawialiśmy o szczegółach, takich jak kostiumy bohaterów, ale przede wszystkim rozmawialiśmy o historii, symbolach i aspektach filozoficznych, o tym, co film naprawdę chce opowiedzieć. W pewnych okolicznościach poczułem nasze różnice kulturowe. Dla przykładu, w konkretnym momencie historii jest ognisko i ogień miał dla niego symboliczną wartość trochę inną niż ta, którą mu przypisuję. Ogólnie rzecz biorąc, na szczęście byliśmy po tej samej stronie, a nasze rozmowy były dla mnie subtelne i namiętne. Był bardzo zaangażowany i ma oficjalne uznanie jako „producent sztuki”.

Ile czasu zajęła budowa?
W 2007 roku zacząłem pisać scenariusz i projektować animację, co zajęło dużo czasu, ponieważ zdałem sobie sprawę, że historia nie płynie. Przez wiele lat pracowałem niestrudzenie, czasem sam, czasem ze współpracownikami, ale czułem, że praca ta zajmuje dużo czasu. I za to muszę podziękować moim producentom: zawsze mnie uspokajali i nie byli zaskoczeni, że trwało to tak długo, stwierdzając, że najdroższa faza przyjdzie później i że lepiej jest rozpocząć produkcję od naprawdę solidnej historii. Inni producenci zdecydowaliby się rozwiązać historię w fazie animacji, aby nie tracić zbyt wiele czasu. Rozumiem ten wybór, ale przy mnie byłoby to zbyt ryzykowne. Produkcja rozpoczęła się w lipcu 2013 roku w Prima Linea w Angoule ^ me. Całość artystyczną czuło Studio Ghibli, Why Not oraz Prima Linea, gdzie mogłem liczyć na znakomitego głównego animatora Jeana Christophe Lie, reżysera Przygody Zarafy. Miał też prawdziwą wrażliwość filmową i był jednym z filarów filmu.

biuro prasowe: Federica de Sanctis

.

Kadr z filmu Czerwony żółw

Data: 20

Wideo Czerwony żółw

Wszystkie nazwy, obrazy i zastrzeżone znaki towarowe są chronione prawami autorskimi Prima Linea Productions, Why Not Productions, Wild Bunch, Studio Ghibli, CN4 Productions, Arte France Cin ma, Belvision oraz osób uprawnionych i są wykorzystywane tutaj wyłącznie w celach poznawczych i informacyjnych .

<< inne filmy animowane