Sztuka szczęścia
Od 21 listopada w kinie będziemy mogli zobaczyć `` Sztuka szczęścia '', piękny film animowany Alessandro Raka z udziałem Leandro Amato, Silvii Baritzki, Francesca Romana Bergamo i Antonio Brachi. Już uznany za kulturalny przez Ministerstwo Dziedzictwa Kulturowego i Działalności - Generalna Dyrekcja Kina.
Jesteśmy w Neapolu, zanurzonym w ponurej i emanującej atmosferze. Bohaterem jest taksówkarz Sergio, który codziennie prowadzi swoją wierną białą taksówkę po neapolitańskich ulicach. Nie przezwyciężając jeszcze traumy i depresji po śmierci swojego brata, który dziesięć lat temu wyjechał do Tybetu jako buddyjski mnich, stara się nie myśleć i wyłączyć wszelkie emocje, towarzysząc różnym klientom w drodze do celu. Często jego myśli są mylone z gwałtownym deszczem uderzającym w szyby jego taksówki. Jest wiele postaci, które przyczynią się do ożywienia historii, która będzie wypełniona niepowtarzalnymi i osobliwymi fragmentami życia. Zobaczymy mówcę radiowego, piosenkarza szukającego sukcesu, wuja, którego Sergio nie poznał od jakiegoś czasu i wielu innych. Taksówka stanie się księciem, z którym Sergio ucieka przed światem i swoim osobistym mikrokosmosem.
Klientami będą małe meteoryty, które przywrócą go do rzeczywistości, ulotne i ulotne. Ale kim oni naprawdę są? Prawdziwi mężczyźni czy tylko projekcje chorego sumienia? Albo możliwości wyzdrowienia? Sergio krzyżuje swoje doświadczenia i myśli z każdym z nich, pomagając wprowadzić rodzaj freudowskiej rekonstrukcji życia swojego brata i opracowania jego śmierci. Pocieszony tym fikcyjnym i przytłumionym światem, Sergio z trudem powraca do rzeczywistości i chciałby ją zastąpić niekończącą się podróżą na pokładzie samochodu. Wspomnienia stają się przytłaczające nawet wtedy, gdy wraca, by posłuchać utworów muzycznych skomponowanych razem z Alfredo. Postanowi więc wznowić grę na fortepianie i ożywić przez to brata.
Rysownik Rak stworzył prawdziwe arcydzieło, wykraczające daleko poza tradycyjne techniki. Rzeczywiście, potrafił połączyć prostotę uderzenia ze znacznie głębszą sztuką, która dotyka sektorów psychoanalizy i narracji kinematograficznej. W Adnkronos Rak doskonale zrealizował ten pomysł: „Chciałem
opisać Neapol w jego upadku. Wyodrębniłem moment „brzydoty” w mieście, przebłysk w momencie maksymalnego spostrzegania, związany z percepcją bohatera. Chciałem stworzyć mały obraz otchłani, w którą ludzie mogą wpaść tylko poprzez swoją percepcję. Bo wtedy czyste niebo wystarczy, aby zrobić miejsce na zupełnie inne myśli ”. Ta historia to wir uczuć, złudzeń, strumieni świadomości, dej vu i skoki w niezwykłość. Cechy ludzkie są zniekształcane przez halucynacyjne, niemal schizofreniczne wizje. Taksówka przejeżdża przez brudny, zamieszkany, zadymiony i nierealny Neapol. Sergio podróżuje pusty, zatopiony w myślach, marzeniach mieszających się z rzeczywistością i zdjęciami, które opowiadają o życiu z jego bratem, teraz straconym na zawsze. W ten sposób wydaje się coraz bardziej wyobcowany i odległy od świata, w poszukiwaniu złudzeń, które niszczą go z minuty na minutę.
Sztuka szczęścia wypowiedź na temat trudnego procesu opracowywania śmierci, samotności i żałoby. Czy naprawdę istnieje sens na końcu istnienia? Właśnie o to zadaje sobie pytanie Sergio. Porusza to zestawienie tak trudnych i bolesnych problemów z wyjątkową wrażliwością, z jaką są traktowane. Wędrowanie umysłu w obsesyjnych myślach i depresji prowadzi do nadmiaru, a bohater uosabia emblemat nieobecności, który zapiera dech w piersiach. Rak nie chce jednak stracić nadziei iw ostatniej części filmu daje Sergio możliwość odrodzenia, które nastąpi dzięki muzyce, która nierozerwalnie połączyła go z bratem. Wcześniej czy później deszcz ustanie, podobnie jak jego udręki. Szczęście staje się sztuką, którą można kształtować i traktować w dowolnym momencie. Pragnienie odnalezienia siebie nabiera kształtu, zarówno jako impuls do wyjścia poza zwykłą ludzką kruchą i śmiertelną naturę, jak i jako wymiar relacyjny, który dynamicznie buduje całokształt relacji międzyludzkich. Taksówka Sergio staje się metaforą mentalnych klatek, które uniemożliwiają nam uwolnienie się, ale często zapominamy, że klucz leży w nas, jedynych architektach naszego przeznaczenia. Poszukiwania wolności podejmują także techniki animacji filmu. Mistrzowsko wykonane w 2D i z żywymi wstawkami, jest idealnym połączeniem realizmu i sztuki abstrakcyjnej. Cechy i twarze bohaterów są proste, ale bardzo bogate w ekspresje, dzięki czemu ich wewnętrzny świat lśni w każdym ruchu. Kolory w pełni odzwierciedlają ideę delirium, brudu, ucisku i uduszenia, które Rak chciał dać, na przemian z monochromatycznymi i nieprzewidywalnymi paletami. Neapol wydaje się namalowany przez refleksje baudlerowskie i ciągłe poszukiwanie nieświadomej rekompozycji. Kiedy Sergio pamięta i gubi się w swoich retrospekcjach, rysunki stają się ciemniejsze, gęste i dramatyczne. Zdecydowanie film, którego nie można przegapić, podróż do ludzkiego umysłu i jego mrocznych meandrów, animowana opowieść dla dorosłych, która nie pozostawi obojętnym.
przez Susanna Buffa
| Oryginalny tytuł: | Sztuka szczęścia |
| Naród: | Włochy |
| Rok produkcji: | 2013 |
| Gatunek: | ożywienie |
| czas trwania: | 88 " |
| Reżyseria: | Alessandro Rak |
| Dubbing | Leandro Amato, Nando Paone, Riccardo Polizzy Carbonelli, Renato Carpentieri, Jun Ichikawa, Lucio Allocca, Patrizia di Martino |
| produkcja: | Big Sur, Mad Entertainment, Rai Cinema, Cinecitt Luce |
| Dystrybucja: | Cinecitt Luce |
| Wyjście : | 21 listopada 2013 (kino) |
| | |
| | |
<
