Piżamy z postaciami z kreskówek i gier wideo

Przykład Myszki Miki jest emblematyczny. Urodzony w 1928 roku, był jedną z pierwszych animowanych postaci, które pojawiły się w produktach komercyjnych już w latach 30. Walt Disney natychmiast zrozumiał potencjał postaci, która mogła żyć poza ekranem. Od tego momentu powstała kultura licencjonowania, która ustanowiła precedens, do tego stopnia, że ​​dziś każda nowa premiera, czy to film Pixara, czy nowa seria Marvela, jest opatrzona milimetrową strategią komercyjną. Lalki, koszulki, kubki, gry, zestawy LEGO, plecaki, długopisy, edycje kolekcjonerskie: każdy przedmiot jest punktem styku narracji z codziennym życiem.

Japońska animacja podążyła równoległą ścieżką, ale z nieco inną filozofią. Koncepcja merchandisingu postaci w Japonii jest kluczowa dla sposobu, w jaki anime jest produkowane i wspierane ekonomicznie. W wielu przypadkach seriale animowane istnieją w celu promowania zabawek, figurek lub zestawów modeli. Gundam jest przykładem wzorcowym: franczyza wygenerowała miliardowy przemysł oparty na tworzeniu modeli, do tego stopnia, że ​​projektowanie mechów stało się częścią technicznego języka japońskiej rozrywki. To samo dotyczy franczyz takich jak Pokémon, One Piece, Dragon Ball lub Sailor Moon, które mogą pochwalić się ciągłymi i cyklicznie aktualizowanymi liniami merchandisingowymi, z każdą nową sagą, sezonem lub rocznicą.

Postacie Disneya znalazły dom w praktycznie każdym sektorze produktów. Od Frozen do Toy Story, od Stitcha do Cars, każda nieruchomość jest przekształcana w katalog obejmujący wszystkie grupy wiekowe. Disney nauczył się tworzyć zróżnicowane linie: produkty dla dzieci, przedmioty kolekcjonerskie dla dorosłych, artykuły lifestylowe dla nastolatków, współpraca z markami modowymi lub meblowymi. Loungefly, na przykład, to mini-plecaki kolekcjonerskie ozdobione wzorami inspirowanymi konkretnymi postaciami. Funko produkuje figurki winylowe w stylu karykatury, które stały się przedmiotami na półkach dla kolekcjonerów i fanów na wszystkich poziomach.

Świat gier wideo stopniowo zbliżał się do tego systemu. Jeśli w latach 80. i 90. merchandising ograniczał się do okazjonalnych gadżetów lub magazynów, wraz z pojawieniem się globalnych ikon, takich jak Mario, Sonic, Link czy Lara Croft, wiele się zmieniło. Nintendo w szczególności zbudowało cały ekosystem, który obraca się wokół jego postaci, od oficjalnych pluszowych zabawek po parki rozrywki, takie jak Super Nintendo World. Nawet zachodnie franczyzy, takie jak Fortnite czy Minecraft, opracowały bardzo silną strategię merchandisingową, opartą na figurkach akcji, broni zabawkowej, odzieży technicznej i akcesoriach do gier.

Sektor superbohaterów, napędzany przez Marvel i DC, stanowi jeden z najwyższych punktów przecięcia się kultury popularnej z rynkiem. Każda postać jest marką samą w sobie, z dedykowanymi liniami dla każdego typu odbiorców. Hasbro, Mattel, Hot Toys, Sideshow, Kotobukiya: wszystkie te nazwy produkują figurki, które wahają się od ruchomych zabawek po hiperrealistyczne posągi w limitowanych edycjach. Kolekcjonowanie dla dorosłych stało się częścią biznesu: nie chodzi tylko o „zabawki”, ale o przedmioty do ekspozycji, do inwestycji lub związane z tożsamością fana.

Merchandising odgrywa również rolę w zachowaniu i ponownym wprowadzeniu na rynek postaci, które mogą już nie być bohaterami nowych treści. Wystarczy pomyśleć o postaciach z Looney Tunes lub Hanna-Barbera. Nawet w przypadku braku ostatnich seriali animowanych, nadal są one obecne w sklepach poprzez kolekcje kapsułowe, przedmioty vintage, reedycje lub współpracę z markami modowymi. Odrodzenie obejmuje również produkt fizyczny: piórnik z Tweetym lub czapka ze Scooby-Doo mogą być kluczem do reaktywacji zbiorowej pamięci całego pokolenia.

Kluczowym elementem sukcesu współczesnego merchandisingu jest modułowość. Postać nie żyje już tylko w swojej „oryginalnej formie”, ale rozmnaża się w alternatywnych, tematycznych, specjalnych wersjach. Na przykład pudełka niespodzianek sprzedają postaci-niespodzianki, często włączane do tematycznych serii: Halloween, lato, wydania bożonarodzeniowe. Mechanizm ten stymuluje kolekcjonowanie i powtarzanie zakupów. To samo dzieje się z wersjami chibi, super zdeformowanymi, pikselowymi, kawaii: każda reinterpretacja jest sposobem na ponowne wzbudzenie zainteresowania, nawet wśród odbiorców, którzy być może nie są już związani z oryginalną treścią.

Związek między merchandisingiem a tożsamością kulturową jest coraz bardziej widoczny. Noszenie plecaka z Pikachu lub bluzy Spider-Mana to nie tylko wybór estetyczny: to deklaracja przynależności. Przedmioty stają się narzędziami identyfikacji, dzielenia się i rozpoznawania wśród fanów. Dotyczy to również najnowszych treści: Bluey, na przykład, szybko podbił rynek przedszkolny dzięki dobrze przemyślanej linii zabawek, która jest zgodna z tonem narracji serii.

Integracja cyfrowa jeszcze bardziej rozszerzyła pole. Obecnie merchandising obejmuje NFT, filtry AR, skórki dla wirtualnych awatarów, ekskluzywne treści powiązane z posiadaniem fizycznego produktu. Duże firmy budują mosty między namacalną rzeczywistością a wymiarem cyfrowym, oferując hybrydowe doświadczenia, które wzmacniają więź emocjonalną z postaciami. Jest to strategia, która patrzy w przyszłość, ale która zrodziła się ze starożytnej zasady: pragnienia posiadania w życiu codziennym fragmentu tych wyimaginowanych światów, które sprawiły, że śniliśmy.