KRÓL LEW

Walt Disney Pictures

Oryginalny tytuł: Król Lew
Postacie: Simba, Timon, Pumba, Mufasa, Nala, Scar, Rafiki, Zazu, Shenzi, Banzai, Ed, Sarabi
produkcja: Animacja fabularna Walta Disneya
Regia: Roger Allers, Rob Minkoff

kraj: USA
Rok: 1994
płeć: Przygodowy film animowany
Odcinek: 1
czas trwania: 89 minut
Zalecany wiek: Dzieci w wieku od 6 do 12 lat

Koncepcja, że każdy koniec odpowiada nowemu początkowi, z pewnością nie jest nowoczesną koncepcją, która pojawiła się w ostatnich latach: z biegiem czasu, we wszystkich epokach, teza ta została energicznie wypatroszona w wielu kulturach ustnych, filozoficznych, dosłownych i kinematograficznych. Właśnie jeśli chodzi o świat kinematografii, najlepszym filmem, który naszym zdaniem zdołał przedstawić wszystkie aspekty tej prawie niepodważalnej prawdy, jest niewątpliwie animowane arcydzieło Disneya de „Król LewTo było w 1989 roku, kiedy genialne umysły autorów Disneya już torowały sobie drogę do pomysłu stworzenia kreskówki o tak głębokiej treści, która wzbudziłaby w dorosłych namiętność i refleksję, ale także z komedią jazdy i lekkim- serca, które mogło przyciągnąć nawet zdecydowanie młodszą publiczność. W ciągu 5 lat ten pomysł w końcu stał się rzeczywistością: w 1994 roku Disney wypuścił swój 32. animowany klasyk pod oryginalnym tytułem „Król lew”.

Nowa reedycja 3D
Film okazał się sukcesem o zupełnie nieoczekiwanych rozmiarach. Po falsyfikacie pierwszego tygodnia projekcji (zarobione zaledwie 50 dolarów) film osiągnął upragniony rekord pierwszego miejsca wśród światowych kolekcji w 1994 roku. Liczby sukcesu są przerażające, nawet w porównaniu z tymi z czasów nowożytnych gdzie bilet do kina kosztuje znacznie więcej niż w przeszłości, w rzeczywistości „Król Lew” może pochwalić się łącznym dochodem przekraczającym dotychczas 780 milionów dolarów na całym świecie. Liczby te mają kapitalne znaczenie, biorąc pod uwagę, że właśnie w tym okresie Ameryka ponownie rozprowadza ten film w swoich kinach, w wersji odnowionej przez 3D. Król Lew to pierwszy klasyk Disneya, który „przeszedł” transformację w 3 wymiarach, a biorąc pod uwagę, jak idzie sprzedaż (ponad 60 milionów dolarów zebranych w ciągu 2 tygodni), absolutnie mamy ochotę podzielić się tym wyborem i nie możemy się powstrzymać od zastanowienia się, czy w przypadku filmów takich jak Aladyn czy Mała syrenka wyniki byłyby takie same. Prawdę mówiąc, wszystko to było początkowo postrzegane jako rodzaj eksperymentu socjologicznego, aby zobaczyć, jak bardzo klasyczne kreskówki pokolenia lat 90. mogą mieć coś do powiedzenia nawet w naszych kręgach z dodatkiem nowej technologii, która stopniowo nieubłaganie zastąpi kanoniczny rozmiar 2 ; w rzeczywistości na premierę filmu zaplanowano tylko dwa tygodnie, które oczywiście zostały przedłużone. W tym wszystkim włoska branża filmowa nie chce być prześcignięta i od 11 listopada również my będziemy mogli ocenić, jak bardzo technologia 3D poprawiła lub pogorszyła film, który stał się dziedzictwem całej kolektywnej światowej wyobraźni na przestrzeni wieków. czas. Dla purystów gatunku i dla tych, którzy kręcą nosem na profanację wielkich klasyków, czujemy się w obowiązku powiedzieć, że ta „reedycja” Króla Lwa nie zawiera żadnych wyciętych, zmienionych ani dodanych scen; nic nie zostało zmienione w porównaniu z oryginałem, z wyjątkiem wsparcia 3D, które według sprzedaży dało nowe życie tytułowi, który można powszechnie znaleźć we wszystkich jego sosach w jego pierwszej wersji. To prawda, że każdy koniec ma swój początek i dla nas 11 listopada będzie początkiem ery wspaniałych trójwymiarowych klasyków Disneya.

Jak wcześniej wspomniałem, film ujrzał światło dzienne po raz pierwszy 17 lat temu, aby jak najlepiej przygotować Was na wizję nowej wersji, naszym zadaniem będzie uporanie się z błyszczącą powierzchnią oraz najbardziej odległymi i mrocznymi rogi ukryte między animowanymi sekwencjami pod każdym względem „Króla Lwa”. Spór rozpoczniemy od podsumowania głównego wątku, w którym lwiątko Simba, jego ojciec Mufasa i zły wujek Skaza są absolutnymi bohaterami, napędzanymi do działania przez ambicję zostania królem sawanny wbrew legitymacji dziedziczenia tego tytułu.

Historia króla lwa
Scenariusz, w którym rozwiną się wydarzenia z „Króla Lwa”, to scenariusz afrykańskiej sawanny. Jest świt i wszystkie gatunki zwierząt wprawiają w ruch powodując wielkie zamieszanie w otaczającym środowisku, ich ostatecznym celem jest udanie się na „klif królów” i złożenie hołdu przyszłemu władcy Simbie, synowi lwów Mufasa (obecnemu królowi) i Sarabi (jego żona), która ma zostać oficjalnie przedstawiona przez szamana pawiana Rafiki. Jednak nie wszystkie stworzenia udają się, by złożyć hołd Simbie, nieoczekiwanie brakuje na to wydarzenie Skazy, brata Mufasy, który widzi w małym lwiątku główną przyczynę tego, że nie został mianowany przyszłym królem sawanny. Scar najwyraźniej i nieuchronnie okazuje się czuły i troskliwy w stosunku do małego Simby, ale w sobie kryje pragnienie, aby zobaczyć, jak umiera, a tym samym móc legalnie być nowym władcą po śmierci króla Mufasy. Dlatego postanawia połączyć siły ze złymi hienami i popchnąć delikatne lwiątko za pomocą odwrotnej psychologii do odwiedzenia cmentarza słoni (znajdującego się poza granicami dozwolonymi przez Mufasę i gdzie jego jurysdykcja nie ma władzy). Kierując się ciekawością, Simba angażuje w tę przygodę swoją lwią przyjaciółkę Nalę, a po uwolnieniu z towarzystwa Zazu (wiernego i wszechwiedzącego ptaka w służbie Mufasy) stawia stopę na zakazanym terytorium. Nieustraszony Simba wkrótce będzie musiał poddać się strachowi, gdy 3 hieny lojalne wobec Skazy: Shenzi, Banzai i Ed spróbują go zabić. Na szczęście Mufasie udaje się odnaleźć Simbę i Nalę, ratuje ich i surowo upomina syna za niewykonanie jego rozkazów. Skaza nie porzuca swoich morderczych zamiarów i w porozumieniu z hienami ustala nowy plan zabicia Mufasy i ostatecznego pozbycia się jego syna Simby: podczas gdy lwiątko ćwiczy swój niedojrzały ryk, stado gnu jest poruszone interwencją niektórych hieny.

Simba ryzykuje, że zostanie przytłoczony falą poruszających się kopyt, ale po raz kolejny Mufasa go uratuje, niestety, czyniąc to, odniesie wiele obrażeń, a kiedy prawie udało mu się uratować, zostaje strącony z klifu przez Skazę, która postanawia zabić swojego brata na oczach niedowierzającego Simby, który z jego perspektywy był jedynie świadkiem upadku ojca, nie wiedząc, że prawdziwym architektem tego wszystkiego jest jego wujek. Po śmierci Mufasy Skaza uwydatni poczucie winy Simby za tragedię tak bardzo, że podświadomie zmusi go do ucieczki z królestwa i nigdy nie wróci. Wraz ze śmiercią Mufasy i zniknięciem Simby, uważanego za zmarłego przez całe stado, Scar zostaje mianowany nowym królem sawanny i rozpocznie swój reżim terroru, sprzymierzając się z hienami i tym samym umożliwiając im dostęp do swojego królestwa. W międzyczasie Simbie, przy odrobinie szczęścia, udaje się ponownie uciec przed atakiem hien i po odpoczynku następnego dnia spotyka dwa dziwne stworzenia: surykatkę Timon i guźca Pumbę. Żyją z dnia na dzień bez zmartwień o przyszłość i postanawiają nauczyć Simbę swojego sposobu życia i motta Hakuna Matata (nie myśl o tym), nie wspominając już o tym, że mogą liczyć na pomoc małego lwa w polowaniu i ochronie od innych dzikich bestii, zwłaszcza gdy ta będzie rosła. Simba wita towarzystwo dwóch zwierząt, które opowiedzą mu swoją historię i chęć odwrócenia się od świata, tak jak świat zrobił to z nimi. Z biegiem czasu ta trójka stanie się wspaniałymi przyjaciółmi i będzie żyć jak dzicy polujący na owady, aby je zjeść, aby przeżyć. Ale pewnego dnia Pumba zostaje zaatakowany przez lwicę, która ma zamiar zabić guźca, dopóki Simba nie interweniuje i rozpoznaje w tej lwicy swojego wielkiego przyjaciela z dzieciństwa: Nalę.

Nala jest zachwycona, że Simba żyje i mówi mu, jak Scar zmusza stado do głodu, ponieważ teraz nawet hieny osiedliły się na ich terytorium i błaga Simbę o powrót do domu. Jednak w głębi serca, wciąż czując się odpowiedzialny za śmierć swojego ojca Mufasy, odrzuca ofertę. Tymczasem część pyłu wzniesionego przez Simbę z klifu niesie wiatr w kierunku mądrego Rafiki, któremu udaje się zaklęciem upewnić, że Simba wciąż żyje, pawian natychmiast wyruszy, aż dotrze. Pouczające słowa Rafiki, a następnie pojawienie się ducha jego zmarłego ojca przekonają Simbę do powrotu do domu i przejęcia tronu dla dobra całego królestwa. Po powrocie do domu w towarzystwie Timona i Pumby Simba zmierzy się ze wszystkimi duchami swojej przeszłości, przyznając przed całym stadem, że jest przede wszystkim odpowiedzialny za śmierć Mufasy. Scar jest gotów zabić Simbę, ale przed zamachem stanu wyjawia szokującą prawdę o końcu swojego ojca. Reakcja Simby jest tak gwałtowna, że pozwala mu pokonać siłę Skazy i skazać go na pewną śmierć, ale młode lwiątko okazuje się wielkoduszne i nakazuje Skazie uciec po tym, jak obwinia hieny za wszystko. Po kolejnym niesprawiedliwym posunięciu swojego wuja, Simba zsyła Skazę z urwiska, na końcu którego głodujące hieny staną się katami odpowiedzialnymi za koniec Skazy. Simba zostaje nowym królem i z czasem cała sawanna wraca do dawnej świetności. Ale na tym się nie kończy, Simba i Nala biorą ślub, a film zamyka prezentacja przyszłego władcy na skale królów: szczeniaka Nali i Simby. Koło życia trwa.

Wielką zasługą Disneya było dobranie obsady postaci, wszystkie dobrze scharakteryzowane, z których każda odzwierciedla potencjalną i kompletną ludzką osobowość. Aby lepiej zrozumieć, o czym mówimy, zapraszamy do dalszej lektury wspomnianego artykułu, aw szczególności części, którą się teraz zajmiemy: opisu postaci, oczywiście zaczniemy od bohatera, czyli od Simby do wszystkich pozostali główni bohaterowie. Jeśli chodzi o Simbę, musimy podzielić jego leczenie psychologiczne na dwa różne momenty: dzieciństwo i dorosłość. W dzieciństwie Simba absolutnie reprezentuje wcielenie prototypu naiwnego, ciekawskiego i nieposłusznego dziecka; jego sposób działania i nadmierna witalność sprowadzą go na niebezpieczeństwo, a jego pomysłowość będzie podstawą perfidnego planu wujka Skazy, tylko czyste serce dziecka może faktycznie przekonać się o odpowiedzialności za śmierć ojca . U dorosłego Simby w ciągu kilku sekund obserwujemy zmianę, która przeniesie go z fazy beztroskiej i młodzieńczej do bardziej zaawansowanej. Dzięki interwencji Rafiki i Nali faktycznie będzie w stanie otrząsnąć się ze wszystkich lęków i niepewności, by znaleźć swoje miejsce na świecie w niesławnym kręgu życia. A więc to lwica Nala, przyjaciółka Simby z dzieciństwa, sprowadza przyszłego króla na prostą „klif”, odniesie on sukces dzięki najpotężniejszej sile na świecie: miłości, sile, przed którą nawet nieodpowiedzialny Simba nie może uciec. Jaki jest pożytek z czystego i namiętnego serca, jeśli nie jest wspierane przez rozum? Prawdopodobnie krok po kroku i właśnie z tego powodu pawian Rafiki staje się przewodnikiem intelektu Simby, jego motywację do istnienia można porównać do tej, którą Wergiliusz miał dla Dantego, a raczej przewodnika, który wyprowadzi go z ciemności zapalić. Często o sukcesie filmu decyduje antagonista, a tworząc postać Skazy, Disney z pewnością trafił w sedno. Skaza jest bratem Mufasy, świadomym swojej słabości w stosunku do króla, jednak przekonuje samego siebie, że przewyższa go intelektualnie i dlatego jest godny wstąpienia na tron. Działa z tym jednym celem ustalonym w jego umyśle i musimy mu przyznać, że jego wysiłki, jakkolwiek ostatecznie daremne, były intensywne i że jego machinacje były godne jego samozwańczej pomysłowości. Dzięki poczynaniom Skazy możemy częściowo przeżyć szekspirowskie wydarzenia z Hamleta, w rzeczywistości wujek następcy tronu, który zabija swojego brata dla sukcesji, nie jest dla nas nową historią. Z kolei Mufasa reprezentuje moralną uczciwość par excellence, jak dobry ojciec jest zawsze gotów przekazać synowi nowe nauki i nawet po jego śmierci nie opuszcza go, ukazując mu się w wizji jako duch; dopóki żyje i o ile wiemy, zawsze działał dla dobra. Postać, która może wydawać się drugorzędna, ale w rzeczywistości taka nie jest, to Zazu, wierny gadatliwy ptak i doradca w służbie prawowitego władcy chwili. Osobowość Zazu jest nieco kontrowersyjna, wydaje się, że działa zgodnie z tym, gdzie wieje wiatr, aby przeżyć, z tego powodu można go prześledzić wstecz do tej grupy ludzi, którzy z niewielką odwagą są zmuszeni przetrwać zgodnie z tym, gdzie wiatrów, możemy uznać Zazu za bardziej rozwiniętą formę papugi Iago, obecnej w Aladynie. Pomijając inne pomniejsze postacie, które oferują niewiele punktów do dyskusji, takie jak Sarabi (matka Simby) i hieny Shenzi, Banzai i Ed (klisza widziana i recenzowana w stylu małej bandy złoczyńców złożonej z umysłu, ręki i głupca ), dochodzimy teraz do postaci, które zaznaczyły triumf komedii i beztroski „Króla lwa”: surykatki Timon i guźca Pumby. To, jak taka pozornie niedopasowana para może się narodzić, jest oczywiste: oba zwierzęta są wyrzutkami własnych społeczności. Nie mamy dobrych wiadomości na temat przeszłości Timona, ale wiemy o Pumbie, że został zmuszony do samotności przez nieznośny zapach ciała; dlatego za guźcem nie ma tragicznej historii i od razu nuta komedii. W ten sposób dwie walczące o przetrwanie istoty tworzą trwałe partnerstwo oparte na przetrwaniu, przyjaźni i beztroskim życiu.

krytyczny osąd
Pozytywna ocena filmu takiego jak „Król lew” jest równoznaczna ze stwierdzeniem, że woda jest nam niezbędna do życia; mamy zatem do czynienia z dwiema oczywistymi rzeczami. Z pewnością dołączamy do grona wykwalifikowanych i niewykwalifikowanych komentatorów, którzy uznali ten film za arcydzieło, ale zamiast chwalić rysunki, dialogi, scenografię, produkcję, historię, charakteryzację postaci i muzykę, ocenimy i wyjaśnimy wszystkie wartości, jakie ten film niesie ze sobą i które pozwalają myśli widza dojrzeć po zakończeniu wizji. Rzeczywiście, zanim przejdziemy do poprzedniego celu, musimy koniecznie wspomnieć o znaczeniu obecnych ścieżek dźwiękowych i piosenek. Przede wszystkim wielką zaletą piosenek, których możemy posłuchać oglądając film, jest to, że te melodie i słowa nie reprezentują odosobnionych momentów wypełnienia tzw. martwych czasów, ale ogromnie wspierają fabułę i główne wydarzenia. Żadna piosenka nie może mieć minimalnego znaczenia, jeśli jest odizolowana od kontekstu komunikacyjnego, w którym jest wstawiona. Jedynym wyjątkiem w tym względzie może być piosenka napisana przez Eltona Johna i zdobywcę jednej z dwóch Oscarów przyznanych filmowi (drugą przyznano za ścieżkę dźwiękową Hansa Zimmera), „Can you fall the lovenight”: ta piosenka nie jest śpiewana przez bohaterów na scenie i dlatego nie wspiera fabuły ani dialogów, ale stanowi dodatkowy akcent magii niezbędny do przeniknięcia sekwencji mocnymi różowymi odcieniami, w których Simba i Nala zdają sobie sprawę, że właśnie wykonali pierwszy krok w kierunku ścieżka miłości.

Omówmy więc teraz te wartości, których film okazuje się być zdrowym nośnikiem. Chociaż film trwa około „tylko” 90 minut, możemy ekstrapolować kilka literackich toposów z kontekstu narracyjnego. Postępując w porządku chronologicznym, pierwszym toposem, jaki napotykamy, jest ciekawość jako wyzwanie dla instytucji danej chwili i w ten sposób znajdujemy małego Simbę, prawie jak Ulisses Dantego, zdeterminowanego, by zakwestionować granice dozwolone przez naturę i nosiciela głosu tego słynnego wiersz wielkiego poety „nie zostaliście stworzeni do życia jak bestie, ale do podążania za cnotą i wiedzą”. To, prawdę mówiąc, nie jest jedynym tematem, który łączy małego Simbę z Ulissesem, oprócz wspomnianego wcześniej mamy „powrót do domu”, powrót, w którym bohater uwalnia i przywraca swoje królestwo, zabijając najeźdźców, twierdząc, że jego prawo do tronu i otwarcie nowego cyklu życia. Jak wspomnieliśmy wcześniej, kluczowa historia, możliwa dzięki ambicjom Skazy, ma pokrewieństwo z Hamletem Szekspira, choćby z punktu widzenia suwerennej hierarchii rodzinnej bohaterów i woli obalenia jej poprzez morderstwo. Ludovico Ariosto wskazał w Orlando Furioso jako główną przyczynę utraty zmysłów płeć żeńską; zamiast tego film wspiera i pokazuje coś dokładnie przeciwnego: to dzięki miłości Nali Simbie udaje się obudzić ze snu złożonego z lęków i niepewności ukrytych za pozornym spokojem. Rafiki, przewodnik intelektu Simby, który prostymi rozumowaniami prowadzi go do prawdy, dba o ostateczny wstrząs sumienia lwa. W związku z tym opowiadamy o mistrzowskim nauczaniu pawiana poprzez jego słowa: „Och, tak, przeszłość może boleć, ale moim zdaniem możesz uciec od przeszłości lub nauczyć się czegoś”. To właśnie te słowa pozwalają Simbie uniknąć drugiego ciosu szamańskiego kija i zaszczepić w jego duszy odwagę i siłę do powrotu do domu. Wreszcie najsilniejsza koncepcja ze wszystkich: krąg życia. Prawo natury jest najsilniejszym i najbardziej nierozerwalnym prawem, jakie kiedykolwiek istniało; stworzenia rodzą się, żyją i umierają, ale ich koniec nie zbiega się z całkowitym unicestwieniem samych siebie. Jak Mufasa uczy Simbę, lwy jedzą antylopy, a antylopy jedzą trawę, która również rodzi się dzięki rozkładowi zwłok samych lwów. Natura jest zatem symbolem nieskończonego i doskonałego cyklu, w którym każdy, chcąc nie chcąc, jest jego integralną częścią. Jeśli w pełni przeanalizujemy tę koncepcję, od razu stanie się jasne, dlaczego sekwencja otwierająca i zamykająca film w imponujący sposób pokrywają się.

Król Lew to film, który absolutnie zasługuje na obejrzenie i jesteśmy pewni, że pomysł ponownego obejrzenia przygód Simby na ekranie kinowym, z dodatkiem technologii 3D, skłoni wielu z Was do zakupu biletu. Czy lew zasnął? Zdecydowanie nie!

Autorzy i aktorzy głosowi
Pozdrawiamy głównych architektów powstania "Króla Lwa". Cały film wyreżyserowali Roger Allers i Rob Minkoff, reżyser całej sagi Stuart Little. Szefem produkcji jest Don Hahn, a scenariusz napisali głównie Irene Mecchi, Jonathan Roberts i Linda Woolverton; nadzorował to Tom Finan, muzykę napisali i wyprodukowali Tim Rice i Elton John, a za aranżację odpowiadał Hans Zimmer. 2 producentów wykonawczych: Thomas Schumacher i Sarah McArthur oraz 1 współproducent, Alice Deway. Jeśli chodzi o sektor techniczny, widzimy Andy'ego Gaskilla jako dyrektora artystycznego, Chrisa Sandersa jako scenografa, Randy'ego Fullmera jako koordynatora artystycznego i Scotta Santoro jako szefa efektów wizualnych. Wszystkie efekty dźwiękowe odnoszą się do Weddington Production Inc, historia została wymyślona przez Brendę Chapman. Film został wyprodukowany przez Walta Disneya i dystrybuowany w kinach na całym świecie przez Buena Vista Pictures Distribution Inc. Jeśli chodzi o głosy bohaterów, mówimy o zacnej obsadzie, wśród której wyróżniają się: Rowan Atkinson (Zazu), Whoopi Goldberg ( Shenzi), Jeremy Irons (Scar), Matthew Broderick (dorosły Simba), James Earl Jones (Mufasa), Nathan Lane (Timon) i Ernie Sabella (Pumba). Równie cenna jest obsada włoskich dubberów na usługach małego lwa: głos Mufasy podkłada niezapomniany Vittorio Gassman, Scara Tullio Solenghi, Timona Tonino Accolla (oficjalny głos Eddy'ego Murphy'ego i Homera Simpsona); Głosu Simbie użyczył najpierw George Castiglia, a następnie dorastający Riccardo Rossi, jego partnerka Nala, zamiast tego najpierw Perla Liberatori, a następnie Lorena Brancucci. Wśród wszystkich należy podkreślić znakomitą charakterystykę postaci Rafiki dzięki głosowi Sergio Fiorentiniego.

Wszystkie nazwy, obrazy i zarejestrowane znaki towarowe są objęte prawami autorskimi © Walt Disney Animation i zostały użyte tutaj w celach poznawczych i informacyjnych.