Oryginalny tytuł: Mononoke-hime Postacie: Ashitaka, San, Kaya, Patrona Moro, Eccelsa Eboshi, Jiko, Toki, Nume Okkoto, Gonza, Somma Hii Autor:
Hayao Miyazaki produkcja: Studio Ghibli Regia:Hayao Miyazaki
kraj: Japonia Rok: 1997 Transmisja we Włoszech: 8 May 2014 płeć: Przygoda / Fantasy Odcinek: 49 czas trwania: 134 minut Zalecany wiek: Nastolatki w wieku od 13 do 19 lat
Księżniczka Mononoke (Mononoke Hime), film fabularny z 1997 roku wyprodukowany przez Studio Ghibli podpisany przez japońskiego mistrza animacji Miyazakiego Hayao, nagrodzony Oscarem dla najlepszego filmu animowanego w 2003 roku dzięki Zaczarowane miasto (2001), a zdobywając Złotego Lwa za Całokształt Twórczości, w 2005 roku wraca do naszych włoskich kin, ku radości wielu włoskich fanów, wciąż wstrząśniętych pożegnaniem ze sceną:
Wiatr się wzmaga (2013) w rzeczywistości jego najnowsze dzieło, zaprezentowane publiczności podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji w 2013 r., W kinach we Włoszech od przyszłego września, zostało ogłoszone jako jego najnowsze dzieło. Przeszedł przelotnie w naszych kinach w maju 2000 roku dzięki Buena Vista disneyana, dystrybutor najnowszego wydania na DVD, teraz kultowy obiekt dla fanów filmografii japońskiej autorki, Księżniczka Mononoke zostanie wydany w nowej postaci (odnowiony dialog i dubbing), nakładem Na szczęście Red w ramach tygodnia poświęconego Festiwal Filmowy (8-15 maja 2014).
Geneza filmu, jeden z głównych sukcesów komercyjnych Studio Ghibli, założona w 1985 roku przez Miyazakiego i jego kolegę Takahatę Isao, była nieco zmartwiona: wystarczy pomyśleć, że produkcja trwała miesiące bez odpowiedniego scenariusza. W rzeczywistości Miyazaki, po przygotowaniu podsumowującej fabuły opowieści, postanowił kontynuować twórczy żywioł chwili.
Książę Ashitaka i Yacul Studio Ghibli
Opowiada historia, osadzona w bliżej nieokreślonym japońskim średniowieczu Książę Ashitaka, młody, ale odważny wojownik, który zraniony przez gigantycznego dzika Nago przemienionego w demona, porzuca swoją wioskę na wierzchowcu Yakul, aby szukać istot, które stworzyły potworne stworzenie, a także uzdrowienia: rana spowodowane przez demona, w rzeczywistości może być śmiertelne w krótkim czasie.
Yashitaka dowiaduje się o istnieniu las jelenia boga: to bóstwo, znane także pod imieniem Tego, który chodzi w nocy lub
Bazgroły, mogłoby pomóc i chłopiec wyrusza w stronę lasu, zamieszkałego przez fantastyczne stworzenia tzw kodama, od żarłocznych małp i gigantycznych zwierząt.
Młody człowiek wpada San, księżniczka Mononoke, dziewczynę wychowaną przez kolosalne białe wilki, która nienawidzi ludzi i żyje w lesie, z dala od cywilizacji, oraz w Eboshi, kobiecie na czele Żelaznego Miasta, która zaopatruje swoje kuźnie w drewno z lasu, szybko niszczy otaczające środowisko. Po początkowym konflikcie San jest pod wrażeniem odwagi i męstwa Ashitaki, który w krótkim czasie zakochuje się w niej i odwzajemnia.
Bóg jeleni chroni przed śmiercią Ashitaki, ale po ucieczce przed atakiem stada dzików Nago, szukających zemsty za śmierć swojego przywódcy, chłopiec zostaje zmuszony do opuszczenia lasu przez Moro, gigantyczną wilczycę, która opiekowała się Sanem od małego. Ashitaka niechętnie akceptuje oderwanie, ale idąc w drodze do domu, jest świadkiem ataku na Żelazne Miasto przez gang krwiożerczych samurajów i próbuje ostrzec Eboshiego, który poluje na Deer God: kobietę w istocie, sprzymierzona z Jiro, wysłannikiem cesarza, zamierza zabić stworzenie, by przekazać monarchowi głowę mitologicznego zwierzęcia o ludzkiej twarzy, któremu przypisuje się wyjątkowe moce taumaturgiczne.
San i Ashitaka będą mogli uniknąć ostatecznego zniszczenia magicznego lasu i śmierci Bazgroły?
Ashitaka i San, księżniczka Mononoke Studio Ghibli
Legenda głosi, że w momencie powstawania filmu, pierwszego, w którym Studio Ghibli zdecydowało się przyjąć, choć dyskretnie iz obiektywnie zaskakującymi rezultatami, nowatorską wówczas technikę grafiki komputerowej, Miyazaki-san dręczył potworny ból. w prawe ramię, to samo, którym rysował: mimo użycia specjalnego papieru, dzięki któremu trzeba było mniej naciskać ołówkiem podczas aktu rysowania, Hayao bardzo cierpiał, a sesje akupunktury, którym przeszedł, wydawały się nie nie mają żadnego efektu. Dlatego Miyazaki był o tym mocno przekonany Księżniczka Mononoke to byłaby jego ostatnia praca. Nie wydaje się więc przypadkiem, że bohater, Ashitaka, również cierpi na bolesny ubytek w tym samym ramieniu, którym rysował Miyazaki, oraz na epicką inspirację, wyniesioną przez znakomita muzyka Hisaishi Joe, która przenika film.
Księżniczka Mononoke Wśród wybitnych tytułów wyprodukowanych do tej pory przez Studio Ghibli: to film pełen sprzeczności, w którym zbiegają się dwoistości, na które Miyazaki zawsze przywiązywał ogromną wagę, nawet w kontekście swoich mniejszych produkcji.
Mononoke i wilki Studio Ghibli
Oryginalny tytuł jasno wyraża konflikt, który leży u podstaw opowieści: po japońsku Mononoke odpowiada rodzajowi zemsty bóstwa e Hime oznacza `` księżniczkę ''. Ambiwalencja bohaterki, dziewczyny-wilka, rozdarta między własną ludzką naturą a dzikim ascendentem, zaszczepionym w niej przez stworzenia, które ją wychowały, znajduje odzwierciedlenie w konflikcie między człowiekiem a naturą, reprezentowanym przez kontrast między miastem żelaza a lasem jelenia boga: nie można obejść się bez drugiego i często miara tej potrzeby wykracza poza rzeczywiste potrzeby. Jak to często bywa w filmografii Miyazakiego, najbardziej złożone są postacie kobiece: postać Eboshiego, idealnego odpowiednika Sana, jest nieuchwytna, nieuchwytna, nie jest ani dobra, ani zła i podkreśla nieuchronną wojnę. że każdy z nas walczy między ideałem a rzeczywistością.
estetycznie,
Księżniczka Mononoke Film satysfakcjonujący, nieskazitelny pod względem wizualnym i chromatycznym: wystarczy pomyśleć o niezwykłej staranności, z jaką została przedstawiona bogata roślinność świętego lasu, lub o dbałości, z jaką odtwarzane są stroje samurajów, zainspirowaną oryginalną Okres Tokugawa (około 1600).
Księżniczka Mononoke to pełna żywych emocji opowieść o dojrzewaniu, będąca nośnikiem ekologicznego przesłania, równie fascynująca jak starożytna opowieść o przygodach. Nie można pominąć.
