chobits

Chobits (oryginalny tytuł Chobittsu) to anime oparte na komiksie mangi o tym samym tytule stworzonym przez ZACISK (autorzy Card Captor Sakura) i opublikowane w latach 2001–2002 przez wydawnictwo Kodansha. Zamiast tego włoska wersja została opublikowana po raz pierwszy przez Gwiezdne komiksy w Kappa Magazine; został następnie wznowiony w 8 tomach przez gazetę Express. Tworzenie anime zostało powierzone Studio Madhouse w sumie 24 odcinki i wyemitowane po raz pierwszy w Japonii w kwietniu 2002 roku w ramach kanału telewizyjnego Animax. Włoska wersja anime nie jest obecnie dostępna.
Historia kręci się wokół Motosuwa Hideki, osiemnastolatka, która mieszka i pracuje na cichej wsi, planując przeniesienie się do Tokio na uniwersytet. Wydaje się jednak, że jego marzenie zostaje zniweczone, gdy listownie dowiaduje się, że został odrzucony przez Wydział. Po początkowym dyskomforcie młody człowiek i tak postanawia przenieść się do wielkiej metropolii, aby uczęszczać do szkoły przygotowawczej dla odrzuconych (po japońsku ronin) i pracować, aby opłacić studia.

Przybywając do Tokio, Hideki jako pierwszy trafia na persocom (niezwykle zaawansowane humanoidalne roboty), dzięki czemu wszystko wydaje się łatwiejsze. Ale najbardziej zaskakujące jest to, że ci persocom wyglądają jak prawdziwi ludzie i poza tym, że są przydatni w wielu rzeczach, są też piękni! Więc Hideki jest podekscytowany i od razu chciałby mieć taką (gdyby nie fakt, że persocom jest zdecydowanie drogi ze względu na swoje możliwości ekonomiczne). I podczas gdy młody człowiek gubi się w tych i innych rozważaniach na temat persocom, dociera do celu: rezydencji Kabu Jougasaki, którą zarządza piękny administrator Chitoza Hibiya; tutaj wynajmuje pokój i spotyka się z rówieśnikiem (i sąsiadem) Shimbo Hiromu. Ten ostatni ma dobrą znajomość komputerów i ma przenośny persocom: sumomo (koncentrat energii i dynamizmu). Same informacje, które Shimbo przekazuje na temat persocom, potęgują pragnienie Hidekiego, by go mieć, i przypadkowo wydaje się, że szczęście jest po jego stronie; w rzeczywistości znajduje persocom z wdzięcznymi kobiecymi rysami porzuconymi na śmieci. Więc Hideki decyduje się zabrać go i zabrać do jego mieszkania i po serii zabawnych niepowodzeń udaje mu się obsługiwać robota, który jednak wydaje się być wadliwy, ponieważ nie może nic powiedzieć, tylko 'chii”. Z tego powodu Hideki decyduje się nazywać ją w ten sposób. Ale pomimo tego, że nie aktywował żadnego systemu operacyjnego, Chii udaje się przenieść.

Dlatego Hideki zwraca się do eksperta persocom: Minoru Kokubunji: bardzo bogaty dzieciak, który jest swego rodzaju geniuszem technicznym. W rzeczywistości to on wnioskuje, że Chi może być Chobitem: bardzo wyjątkową osobą, która według niektórych legend znanych w internecie byłaby obdarzona własną wolą i osobowością (a zatem zdolną do odczuwania uczuć i emocji). Wreszcie okazuje się, że Chii ma w pełni funkcjonalne oprogramowanie do nauki, dzięki któremu może nauczyć się mówić i robić wiele innych rzeczy. Ale to tylko wtedy, gdy Hideki jest gotów nauczyć ją wszystkiego, od najprostszych czynności (takich jak noszenie majtek, kąpiel itp.) Do bardziej złożonych (takich jak umiejętność pracy i dostosowywania się do różnych okoliczności życia, dbanie o siebie) siebie i móc chronić się przed złośliwymi ludźmi). Ale Minoru ostrzega Hidekiego przed zakochaniem się w Chii - choćby uroczej i niezwykłej - żeby później nie narażać się na cierpienie.

Dzieje się tak, ponieważ on również ma wysoce wyrafinowaną osobowość, Yuzuki, którą sam zbudował tak, aby przypominała wyglądem i charakterem jego zmarłą siostrę, tak aby wypełnić pustkę. Mimo wszystko Yuzuki nie jest jednak w stanie zająć miejsca tego ostatniego w sercu Minoru, nie może wymazać pamięci, także dlatego, że jego uczucia do androida nie są takie same, jak brat do siostry.
W międzyczasie Hideki kontynuuje swoje codzienne życie: uczy swojego persocom nowych rzeczy, uczęszcza do szkoły przygotowawczej ze swoim przyjacielem Shimbo (także Roninem) i znajduje pracę na pół etatu w Diner. Tutaj spotyka Yumi (córkę właściciela restauracji), miłą i sympatyczną dziewczynę: między nimi zawiązuje się piękna przyjaźń. Ale Hideki nie zapomina zauważyć, że za zawsze radosnym wyglądem jej przyjaciółki kryje się głęboki smutek, który pogłębia się, gdy mówimy o parsocom. Dzieje się tak, ponieważ Yumi jest zakochana w Hiroyasu Ueda (właściciel cukierni, w której pracuje Chii) i opłacana przez niego. Jednak wydaje się, że ich miłość jest utrudniona przez fakt, że Hiroyasu był w przeszłości żonaty z persocomą.

Podobny los przypada słodkiej i atrakcyjnej nauczycielce szkoły przygotowawczej Takako Shimizu. Ten, porzucony przez męża dla persocom, wdaje się w sekretny romans z Shimbo; ale jej nieszczęście sprawia, że ​​prawie traci wiarę w miłość między prawdziwymi ludźmi.
W gąszczu tych miłosnych przeplotów Chii również robi wielkie postępy, zdobywając świadomość swoich prawdziwych uczuć i własnego przeznaczenia, które zbiega się z dążeniem do szczęścia. Szczęście, które można osiągnąć, znajdując „jedyną tylko dla mnie”: jedyną i wyjątkową osobę, którą da się kochać w ekskluzywny sposób i za to, by się odwdzięczyć. W rzeczywistości Chii została obdarzona szczególną ochroną, która uniemożliwia jej kontakty seksualne, ponieważ oznaczałoby to utratę jej osobowości. Więc tutaj jest to, że właściwą osobą może być tylko ta, która chce preferować miłość duchową od fizycznej. Ale jedynym mężczyzną dla Chii (drogiej, wyjątkowej i wyjątkowej osoby) jest Hideki, który - pomimo swojej nieokiełznanej pasji do Okazu (japońskich magazynów erotycznych), przez co wydaje się nieco zboczony - nigdy nie był z dziewczyną, dlatego wszyscy uważają go za dobrego chłopca (w rzeczywistości Hideki jest zawsze dostępny, aby pomóc swoim przyjaciołom, oferując im słuchanie i solidarność).

Należy pamiętać, że w drodze Chii do jej pełnej duchowej dojrzałości, ilustrowana książka dla dzieci, La città deserta, którą podarował jej Hideki, ma pewne znaczenie. Wydaje się, że mówi o niej, przypominając jej prawdę i przeszłość, która decyduje o jej szczęściu. To nie przypadek, że tekst został napisany i zilustrowany przez administratora Hibija, strażnik tajemniczej przeszłości, która dotyczy bezpośrednio Chii.
W przeszłości Chii nazywała się Elda i została stworzona razem z jej siostrą Freyą przez męża Hibiyi - naukowca i wynalazcę humanoidalnych robotów iz tego powodu uważanego za ojca wszystkich persocom - aby dać jej córki; w rzeczywistości nie mogła mieć żadnego. Pierwszym zbudowanym Chobitem była Freya, dopiero później wynaleziono również Chii. Tyle tylko, że przeznaczenie Freyi - bycie stworzonym do miłości - było niestety bardzo smutne: zakochała się w swoim ojcu i nie mogąc znieść rozdzierającego bólu niemożliwej miłości, postanowiła zniknąć.

Ale zanim to się stało, Chii zdołała przenieść serce swojej siostry do siebie, aby ją chronić. A tym samym Freya stał się jego alter ego: nieszczęśliwą stroną Chii. Z tego powodu przywódcy potężnej organizacji, w której pracował naukowiec, obawiając się, że ta ostatnia również jest wadliwa, zdecydowali się ją zniszczyć. Mąż Hibiya nie pozwolił na to i aby ją chronić, wprowadził w niej fundamentalne zmiany. Ale z biegiem czasu zachorował i umarł. Hibiya z obawy, że Chii może cierpieć tak samo, jak jej siostra Freya, postanowiła ją tak sformatować, aby mogła sama znaleźć kogoś do pokochania.

Rzeczywiście, jego nadzieje nie zawodzą: Chii znajduje Hidekiego. Aby pozostając blisko w życiu codziennym, oboje zrozumieli, że ich szczęście żyje w sobie nawzajem; i nauczą się kochać się nawzajem pomimo swojej podstawowej różnorodności. Ale dzięki tej wzajemnej miłości Freya w końcu będzie mogła porzucić Chii, pozostawiając jej swobodę podążania swoją egzystencjalną ścieżką. Ale to nie wszystko, ponieważ w tym momencie Chii może osiągnąć szczęście wszystkich persocom (a także ludzi), aktywując specjalny program. W tym jednak przeszkadza jej interwencja dwóch szczególnych persocom, Zimy i Dity, odpowiedzialnych za zniszczenie Chii, ponieważ uważa się to za niebezpieczne dla przetrwania persocomu. Ale jeden z nich, Zima, ma poważne wątpliwości co do dobroci ich misji, więc udaje mu się zboczyć z tropu swojego partnera i uwolnić Chii. W rzeczywistości on również ma nadzieję na szczęście dziewczyny, a przez nią w szczęściu wszystkich persocom.

Anime Chobits, pomimo swojej charakterystycznej świeżości i komedii (bardzo często opartej na aluzyjnych sytuacjach z erotycznym tłem), porusza ważne kwestie, takie jak różnorodność komputera i człowieka. W jakim stopniu można porównać sztuczną inteligencję do inteligencji ludzkiej? Maszyna, jakkolwiek wyrafinowana, kiedykolwiek będzie w stanie mieć własną wolę - a więc odczuwać uczucia lub emocje - która nie jest tylko wynikiem skomplikowanych obliczeń algorytmicznych? Z drugiej strony, czy możemy być pewni, że człowiek tak bardzo różni się od maszyny? Że twoja inteligencja w rzeczywistości nie działa jak oprogramowanie?
A gdybyśmy w przyszłości mieli umiejętności technologiczne, takie jak budowanie humanoidalnych robotów, jaki charakter powinny mieć relacje między nami a nimi? Czy zatem słuszne byłoby poddanie ich logice „pan-sługa”? Czy też powinniśmy współdziałać z nimi w celu wzajemnego wzbogacenia się, co gwarantuje wspólną podstawę równości i wzajemnego szacunku (mimo fundamentalnej różnicy)? Te i inne kwestie dotyczą omawianego shojo. Ale podstawowym tematem jest niewątpliwie miłość, która jako taka rozpatrywana jest w całości. W rzeczywistości inny (czy to człowiek, czy android) jest poszukiwany - a zatem kochany - wyłącznie za to, kim jest. Kochać to wiedzieć, jak patrzeć na ukochaną osobę, nie samolubnie jako środek przyjemności, ale jako ostateczny cel osiągnięcia szczęścia. W tym tkwi siła i odwaga do pokonywania wszelkich trudności, zwłaszcza tych związanych z różnorodnością (jakkolwiek jest to rozumiane).

przez Helga Corpino

Chobits wideo

Chobits i wszystkie nazwy, obrazy i zarejestrowane znaki towarowe są chronione prawami autorskimi CLAMP, Kodansha, Madhouse, Star Comics i zostały użyte tutaj w celach poznawczych i informacyjnych.