Przygody Piotra Pana

Charakter Piotruś Pan narodził się ze sztuki szkockiego powieściopisarza Jamesa Matthew Barriego napisanej w 1904 roku, zatytułowanej „Piotruś Pan, chłopiec, który nie chciał dorosnąć”, aw 1911 roku pod tytułem „Piotruś i Wendy” stała się bardzo popularną książką. Właściwie Piotruś Pan pojawia się po raz pierwszy już w 1902 roku w powieści „Przygody w ogrodach Kensington” (znanej również jako „Biały ptak”), również autorstwa Jamesa Barrie. Była to jedna z ulubionych baśni Walta Disneya, która w ogromnym stopniu przyczyniła się do zbudowania jego fantastycznej wyobraźni, do tego stopnia, że ​​jako dziecko grał rolę Piotrusia Pana w szkolnym przedstawieniu teatralnym. Projekt nakręcenia pełnometrażowego filmu animowanego o Piotrusiu Panu miał już po powstaniu Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków, ale z powodu II wojny światowej musiał zawiesić wznowione po zakończeniu konfliktu prace. Film powstał w 1953 roku pod tytułem „Przygody Piotrusia Pana” i od razu odniósł światowy sukces. Wyprodukowany przez Walta Disneya, który śledził każdy etap jego tworzenia, został wyreżyserowany przez Clyde'a Geronimiego, Wilfreda Jacksona i Hamiltona Luske przez 76 minut, a za wspaniałą ścieżkę dźwiękową odpowiadają Frank Churchill, Sammy Fain, Ted Sears, Oliver Wallace i Jacka Lawrence'a. Walt Disney chciał wiernie odtworzyć postać Jamesa Matthew Barrie, którego do tego czasu (patrz film Piotruś Pan z 1924 roku) grały aktorki. Dzięki nowatorskim technikom animacji tamtych czasów Walt Disney przywrócił Piotrusiowi Panu wszystkie cechy oryginalnej postaci: zbuntowanego dziecka, które porusza się lekko jak powietrze.
Historia zaczyna się pewnego wieczoru w londyńskim mieszkaniu, kiedy małżonkowie Darlingów przygotowują się do wyjścia na ważną kolację, ale Agemine nie może znaleźć spinek do mankietów ani koszuli. Tymczasem w górnych pokojach jego synowie Gianni i Michele bawią się w przeżywanie czynów Piotrusia Pana i Kapitana Haka, bohaterów ich ulubionej bajki, którą ich starsza siostra Wendy opowiada im każdej nocy przed zaśnięciem. Trojgiem dzieci opiekuje się pielęgniarka Nana, która choć jest psem, opiekuje się nimi, sprzątając sypialnię i przygotowując syrop, który muszą wypić każdego wieczoru. Mimo wszystko Agemone Darling wchodzi do pokoju wściekły, szukając spinek do mankietów i koszuli, które znajduje całkowicie pomieszane i przekształcone w mapę wyspy skarbów Piotrusia Pana. Agemone nakazuje Wendy, aby nie opowiadała więcej tej historii swoim młodszym braciom i przeniosła się z jutra do drugiego pokoju, ponieważ nie była już dzieckiem, ponieważ skończyła 12 lat. Nana również wróciła do roli psa stróżującego i została związana na dziedzińcu. Jednak Wendy wierzyła w prawdziwe istnienie Piotrusia Pana, do tego stopnia, że ​​wierzył, że ukradł jej cień po tym, jak został jej porwany przez Nanę i że pewnego dnia wróci, by go odzyskać. Tej samej nocy, gdy dzieci spały same, bez opieki Nany, zjawił się Piotruś Pan w towarzystwie nieodłącznej wróżki Dzwoneczek, która weszła przez okno i przeszukała pokój w desperackim poszukiwaniu swojego cienia. Został znaleziony przez Dzwoneczka w szufladzie, ale będąc równie zbuntowanym jak jego pan, cień nie chciał zostać schwytany. Hałas ten budzi Wendy, która zadowolona z tego spotkania robi wszystko, by naprawić cień Piotrusia Pana. Wendy zwierza się Piotrusiowi Panu, że od jutra nie będzie już mogła opowiadać bajek, bo musi dorosnąć. Piotruś Pan boi się dorosnąć, więc zaprasza Wendy, by pojechała z nim do „Nibylandii”, by opowiadać bajki zagubionym dzieciom. Wendy jest tak szczęśliwa, że ​​próbuje pocałować Piotrusia Pana, ale zostaje zatrzymana przez bardzo zazdrosnego Dzwoneczka, który ciągnie ją za włosy za ogon. W międzyczasie budzą się również Gianni i Michele, również chętni do wyjazdu na wyspę swoich fantazji. Jedynym problemem jest to, aby móc latać, ale mimo wszystkich wysiłków nie są w stanie latać. Dzięki czarodziejskiemu pyłowi, który Piotruś Pan rozsypuje na nich przez Dzwoneczek, trójka dzieci może w końcu wzbić się w powietrze i polecieć z okna sypialni w kierunku Nibylandii, przemierzając wspaniały nocny Londyn. Kierunek jest prosty: druga gwiazda w prawo i dalej prosto aż do rana. Po dotarciu na wyspę dzieci mogą zobaczyć wyspę z góry i zidentyfikować miejsca opowiedziane w bajce Wendy: Zatokę Syren, obóz Indian i statek piracki Kapitana Haka, który zabiera je bezceremonialnie z armaty. Piotruś Pan nakazuje Dzwoneczkowi sprowadzić Wendy, Gianniego i Michele w bezpieczne miejsce, ponieważ będzie musiał poradzić sobie z Kapitanem Hakiem. Ma obsesję na punkcie zemsty na Piotrusiu Panu, ponieważ podczas bójki chłopiec odciął mu rękę, którą zjadł straszliwy krokodyl. Od tego dnia krokodyl podąża za nim wszędzie, mając nadzieję, że pochłonie Kapitana Haka w całości. W międzyczasie Tinker Bell sprzeciwia się Piotrusiowi Panu i przybywa jako pierwszy do schroniska dla zagubionych dzieci, aby zestrzelić Wendy, ponieważ jest groźnym ptakiem. Dzieci rzucają całą swoją bronią w dziewczynę, a ona upada na ziemię. Na szczęście zostaje porwana w locie przez Piotrusia Pana, który ratuje jej życie i karci dzieci za to, co się stało. Usprawiedliwiają się, mówiąc, że otrzymali rozkaz od Trilli. Piotruś Pan wypędza Dzwoneczek ze swojego królestwa na tydzień i zabiera Wendy na odkrywanie wyspy w kierunku Zatoki Syren, podczas gdy Gianni i Michele wraz z zaginionymi dziećmi udają się na terytorium Indian. Zostają jednak schwytani przez czerwonoskórych i przywiązani do pala męki, ale zaginione dzieci nie wydają się zaniepokojone, gdyż walka z Indianami to nic innego jak gra. Capo Toro wstający tym razem jest poważny, ponieważ oskarża chłopców o porwanie jego córki Giglio Tigrato i grozi, że skalpuje ich. Tymczasem Piotruś Pan i Wendy, po spotkaniu z syrenami, widzą Kapitana Haka i nierozłącznego żeglarza Spugnę, którzy płyną łodzią na skałę czaszki po porwaniu Giglio Tigrato. W jaskini Kapitan Hak próbuje nakłonić młodą squaw do ujawnienia, gdzie znajduje się kryjówka Piotrusia Pana, w przeciwnym razie utonie na śmierć wraz ze wznoszącym się morzem spowodowanym przypływem. Piotruś Pan przychodzi mu z pomocą i staje twarzą w twarz z Kapitanem Hakiem w pojedynku, po tym jak się z niego naśmiewa. Podczas walki Piotruś Pan ma przewagę, a Kapitan Hak musi uciekać, ścigany przez głodnego krokodyla i błagający o pomoc swoją wierną Gąbkę. Po zabraniu Tiger Lily z powrotem do swojego obozu, Chief Standing Bull organizuje przyjęcie dziękczynne dla Piotrusia Pana i jego przyjaciół, którym daje indiańskie nakrycie głowy i nadaje mu imię Latający Orzeł. W międzyczasie Dzwoneczek, który stał z boku, obserwując uroczystości w obozie Indian w oddali, zostaje schwytany przez Spugnę i zabrany do Kapitana Haka. Dowiedziawszy się o zazdrości Dzwoneczka wobec Wendy, Kapitan Hak próbuje wykorzystać wróżkę, aby dowiedzieć się o schronieniu Piotrusia Pana, dlatego prosi go o pomoc w porwaniu Wendy. Trilli więc wpada w pułapkę i ujawnia, że ​​Piotruś Pan jest na Drzewie Wisielca. W schronisku znajdujemy Wendy, która sprawia, że ​​zagubione dzieci rozumieją, co to znaczy mieć prawdziwą matkę. Niepocieszone dzieci chcą wrócić do domu, aby zobaczyć się z matkami, ale Piotruś Pan wpada w szał. Na zewnątrz czeka na nich Kapitan Hak i jego piraci, którzy porywają ich i wysyłają Piotrusiowi Panu prezent zawierający bombę zegarową. Po serii perypetii, przygód i zapierających dech w piersiach walk, trzej chłopcy na pokładzie magicznego statku wrócą do swojej sypialni w samą porę na powrót rodziców, którzy zastaną Wendy śpiącą przy oknie.

Wszystkie postacie i obrazy Piotrusia Pana są objęte prawami autorskimi Walt Disney i posiadaczami praw. są tutaj wykorzystywane do celów poznawczych i informacyjnych.