İnançtan büyülenen: animatörler Andreas Hykade ve Jean-François Lévesque ile yaptığı konuşmada
İnanç kriziyle karşı karşıya kalan insanlar birçok farklı şekilde tepki verirler. Farklı nesillerden iki film yapımcısı kısa süre önce bu konuyu ele alan animasyonlu kısa filmler tamamladı. Alman uluslararası ünü müdürü Andreas Hykade, Yöneticisi Altoetting- Çocukken Meryem Ana'ya aşık olan bir adamın ve ödüllü Quebec yönetmeninin dini deneyiminin ve kişisel gelişiminin aşamalarını inceliyor Jean-François Levesque, Yöneticisi Ben Barnabas- gizemli bir kuşun ziyaretinden sonra hayatını yeniden düşünmek zorunda kalan çaresiz bir rahibin varoluşsal krizine parlak bir bakış - onların deneyimlerini, yaratıcı süreçlerini ve inancın onları nasıl şekillendirdiğini tartışmak için oturdu.
Kilisede başlayan müzikal yolculuk animasyona kadar uzanıyor
Andreas Hikade:
Kiliseye dahil oldun mu? Koroda mıydın?
Jean-François Levesque:
Rahibelerin çok önemli olduğu Quebec, Rimouski yakınlarındaki küçük bir köyden geliyorum. Ailem kiliseye çok yardımcı oldu. Bazen yaşadığım şeyin ailemin yaşadıkları olduğunu hissediyorum, çünkü bir şehirdeki insanlarla konuştuğumda çok farklıydı. Ama neredeyse geçmişte olduğu gibi küçük bir köyden geliyorum.
Müziği ve benim için işe yaramayan bir rahibeden piyano çalmayı öğrendim, çünkü caz ve doğaçlama yapmak istediğimde skoru kesinlikle takip etmemizi istedi. Sadece onu mutlu etmek için skorları okudum gibi yaptım, ama parçayı ezbere öğrenirdim ve ona bile bakmazdım.
Ben Barnabas tanıtım videosu:
Ben Barnabas, Jean-François Lévesque, Kanada Ulusal Film Kurulu tarafından sağlanmıştır
Andreas Hikade:
Müzik beceriniz animasyon yapmanıza yardımcı oluyor mu?
Jean-François Levesque:
Evet; İyi bir ritim anlayışım var, bu yüzden muhtemelen animasyonla bağlantı budur.
Andreas Hikade:
Animasyonu çalıştırdığınızda, bir görüntünün ne kadar süre görüneceğine nasıl karar verirsiniz?
Jean-François Levesque:
Bu sadece bir his. Muhtemelen belirli bir ritim üzerinde çalışıyorsunuz.
Andreas Hikade:
Evet, bir dezavantajı ve avantajı var. Doğal zamanlamam kötü, bu yüzden tutunmam gereken bir şeye ihtiyacım var. Ritmin zaten animatikte olmasına dikkat ediyorum; her şey bir ritme göre yapılır. Örneğin, biz Ave Maria parçası Altoetting ritime.
Altoetting tanıtım videosu:
Altoetting, Andreas Hykade, Andreas Hykade & Regina Pessoa, Kanada Ulusal Film Kurulu tarafından sağlanmıştır
İnanç tonları
Jean-François Levesque:
Biraz araştırma yaptım çünkü filminden çok etkilendim, Ave Maria ilk iki notayı duyar duymaz gözyaşları döküyor ve Madonna'yı keşfetmeye şaşırdım Altoetting o bir Kara Madonna. Yani hermetikizmde veya simyada bir Kara Madonna gördüğünüzde, bir anlamı var.
Andreas Hikade:
Kesinlikle.
Jean-François Levesque:
Diğer filmlerinizde çok sık kullandığınız sarı renk ile Meryem Ana'nızı oynadınız. Ama bu filmde daha sarımsı daha altın. Bu yüzden orada kesinlikle simyaya bir bağlantı gördüm.
Andreas Hikade:
Bunu bu yüzden yapmadım, ama evet, altın ışığın parladığını gördüğünüzde bir bağlantı var. Simya metali altına çeviriyor, değil mi? Sanırım din aracılığıyla olan budur.
Kurt Vonnegut'un bu satırını kitaptan okudum Kedinin beşiğibazı faşist dinleri anlattığı yer; Küçük kalipsolarla yazılmış "Bokonon kitapları", dinin başlangıcından bahseden dinin kurucusundan bahsediyor. Diyor ki, “Bütün dünyanın bir anlam ifade etmesini istedim, böylece insanlar gergin değil, evet, mutlu olabilsinler. Ve yalanlar uydurdum, böylece hepsi tam olarak uydu ve bu üzücü yeri cennete çevirdim. "Simya sürecini bir anlamda tanımlıyor. Kurak toprağı, icat etmeniz gerekse bile, doğru bilgileri bir araya getirerek parıldayan bir toprağa çevirirsiniz.
Dindar olarak yetiştirildim ve bu inancın güvenliğini, güzelliğini, samimiyetini ve sıcaklığını hala hatırlıyorum. Ancak fiyat mantıklı ve mantıklıydı. Yani kesinlikle sarı rengin bilinçli kullanımıdır.
Yaratıcılık zor zamanlarda yardımcı olur
Jean-François Levesque:
Filmini gördüğümü hatırlıyorum Nuggetsve onu gerçekten sevdim.
Andreas Hikade:
Bunu hastanedeyken yaptım. Bu kuşlarla ilgili 12 küçük hikayem vardı ve James Joyce'un kitabında da benzer bir şey yaptığımı düşündüm. The Dubliners, her hikayenin bir öncekinden biraz daha yaşlı olan farklı bir karaktere geçtiği yer. Son hikayenin adı "The Dead".
Ameliyat oldum. Yaşayıp yaşamayacağımı öğrenmek için 10 gün bekledim. Beni bir lightbox'a götürdüler ve Nuggets ile sadece bir bölüm yaptım. Kafamda vardı ve hastanedeki o 10 gün boyunca animasyonu pratik olarak yaptım. Bu gerçekten hoşuma gitti. Ölüm hakkında düşünmüyordum; Sadece orada oturup yorulana kadar çizim yapmak bana yardımcı oldu, bu film.
Bilinçli düşüncenin ötesinde bir dünya
Andreas Hikade:
Barnaba alternatif dünya dediğim şeyi keşfedince, horoz son tüyünü kaybeder; tüyü alır ve sağ cebine koyar. Ve gerçek dünyaya döndüğünde, onu sol cebinden çıkarır. Neden yansıtılmış alternatif dünyayı hayal ediyorsunuz?
Jean-François Levesque:
Yansıtmanın bilinçsiz bir şey olduğunu düşünüyorum; çizdiğimde oldu. Ama şimdi bunu işaret ettiğinize göre, bunun büyük bir ifade olduğunu görüyorum.
Kendimi dini konulardan ve hayatın manevi yönlerinden tamamen kopardım. Maneviyata dönüş, ölüme yakın deneyimler yaşamış insanların hikayelerini incelemek, dinlemek ve bunlarla bağlantı kurmaktan geldi. Bugün hala içinde bulunduğum bir şeye doğru ilk adımdı. Birbiri ardına keşifti. Hayata bakış açım genişledi ve genişlemeye devam ediyor.
Bu yüzden Barnabé ile ölüme yakın bir deneyimi canlandırmaya çalıştım, ama geleneksel bir şekilde değil. Muğlak kalmaya çalıştım ama aynı zamanda yaşadığı şeyin muhtemelen ruhani bir dünya veya fiziksel gerçekliğimizden uzak bir tür fiziksel olmayan gerçeklik olduğunu açıklığa kavuşturmaya çalıştım. Sonra, bu kozmik bilinç deneyiminin yaşadığı daha da derin bir bilinç durumuna gidin.
Yaşam ve ölüm arasında bir an
Andreas Hikade:
Horoz olan Barnabé'nin horozu baltayla öldürdüğü bir an vardır. Bu, Eski Ahit'te benim için yankılanıyor: İbrahim, İshak'ı onu öldürmesi gereken tepeye çıkarır. Filminizde bu Eski Ahit referanslarıyla bilinçli olarak çalışıyor musunuz?
Jean-François Levesque:
Daha çok neyin kötü neyin iyi olduğu fikri mi? Sembolik olarak kendini öldürmeye çalışıyor, ama kimi öldürmeye çalışıyor? Sadece kendisi mi yoksa başka bir şey mi? Hepsi bu sorular. Artık dayanamayacağı kendini öldürmeye çalışıyor.
Andreas Hikade:
Kilise ile ilgili ne var?
Jean-François Levesque:
Hayır; Onun içindeki canavar olduğunu söyleyebilirim.
Andreas Hikade:
Yani bir şekilde kilisenin tepesindeki horozla bağlantılı olmalı.
Jean-François Levesque:
Evet; kimliğini öldürmeye çalışıyor. Hayatta, kimlik duygumuzu öncelikle ne yaptığımıza göre tasarlarız.
Andreas Hikade:
Yani temelde rahibi kendisi mi öldürmeye çalışıyor?
Jean-François Levesque:
Rahip, inançları, olmayan her şey. İşimiz olmadığımız için acımız da değiliz. Tüm bu kim olduğum fikri mi? Bir dizi deneyim mi yoksa daha fazlası mı? İnsanların meditasyon yapmaya başladıklarında sorduğu şey budur. Bu yüzden Katolik dinine isyan ettim çünkü hiçbir şey açıklamadılar.
Andreas Hikade:
Açıklamaya başlarlarsa hepsi dağılacak, bu yüzden yapmamak en iyisidir.
Jean-François Levesque:
Öyle çünkü öyle. Sonunda rahip, dindar kişiyi geride bırakarak yakasını çıkarır. Tıpkı Hindu felsefesi gibi: Hayatı hepimiz bu harika maskeli oyunda görüyoruz. Ama bu maskeyi çıkarırsan kim olduğunu görebilirim. Sen bu maske değilsin.
