Sezon 1.Bölüm Mage in a Barrel.
Bu şey için mutluyum ve umarım gelecekte olmak için daha çok sebebim olur!
İlk bölümünün yaklaşık on dakikalık işaretinde Dün wo Utatte (Benim için "Dün" şarkısını söyle), Bölümün kapanmaya hazırlandığını hissetmeye başladım, bu yüzden saate iyice baktım. 10 dakika. Bu prömiyerin, tek bir bölümün içeriğine değecek bir içeriği kapsaması bu kadar uzun sürdü - ve sonra Haru'nun fotoğrafını çeken Rikuo ile sona erene kadar devam etti. Kaçınılmaz hissettiren yakın geçmişe tamamen takılan bir bölümde, bu resim ileriye doğru atılan ilk, çok küçük adım gibi görünüyor.
Henüz farkında olmayanlarınız için, Dün wo Utatte birkaç yıl öncesinden tamamlanmış bir manganın uyarlamasıdır ve 18 bölüm alacaktır (şovun yapımıyla ilgili daha fazla bilgiyi Sakugablog'da bulabilirsiniz). Bunların hepsi çağdaş anime mekanımızda oldukça sıra dışı, ancak ilk bölümü izledikten sonra, bu dizinin bir bütün olarak anime bağlamında çok sıra dışı olabileceği açık.
Bu günlerde bana çok sık geliyor gibi, en dikkat çekici olan şey Dün wo UtattePrömiyeri, açıklaması neredeyse en zor olan şey - anlamak için gerçekten izlemelisiniz. İyi bir senaryo bir şeydir, ancak bölümün akar zahmetsizce küçük bir sohbetten, karakterin kasvetli yaşamındaki bir balon patlaması, tamamen başka bir şeydir. Her an tam olarak olması gerektiği kadar uzun, ama daha fazlası değil. Büyük ayrıntılar kısa çizgilerle (ve aynı zamanda anlamlı sinematografi yoluyla) ortaya çıkar, bu nedenle zahmetli bir sergi olmaz.
Ve tüm bunlar, gerçekten de bu karakterlerin hayatlarını onlarla birlikte yaşıyormuşuz gibi hissettiren bir bölümle sonuçlanıyor. Daha önce bahsettiğim on dakikalık işaret Rikuo ve Haru'nun parkta ilk konuşmasının ortasında gelir ve ona tanıştıkları zamanı hatırlayıp hatırlamadığını sorar. Rikuo'nun cevabı karakteristik olarak anlaşılması zor bir şeydi: "Hatırlamamayı tercih ettiğim çok şey var" ve bunun karakteristik olduğunu düşünürken, Rikuo'nun ne tür bir insan olduğunu anlamak için yeterince verildiğini fark ettim. 10 dakika içerisinde!
Şimdi, bu öyle demek değil Dün wo Utatte Haru ve Shinako gibi diğer karakterlerle aynı başarıya ulaşır. Onları bölümün sonunda tamamen dışlanmış karakterler olarak sunmak yerine, Dün Bunun yerine, bu iki kadının bir aşk üçgeninde potansiyel oyuncular olmanın ötesinde kim olduğuna dair ipuçlarını bırakmaktan memnun (havadaki rahatsız edici, işlevsiz romantik gerilimi sevmeme rağmen). Örneğin Haru, çok da aşikar olmayan şekillerde, taktığı soğukkanlı, neşeli maskeyi zaten koruyamıyor gibi görünüyor. İlk park konuşmasında, Rikuo'nun rastgele bir civciv tarafından takip edilmesine ilişkin adil ama nezaketsiz yorumuna verdiği acı tepkisi (ve çabuk iyileşmesi), kolayca yaralanan ancak bu savunmasızlığı göstermeye isteksiz olan bir kişinin göstergesidir.
Anlatılacak çok daha fazla hikaye var, ancak bu tür küçük vurgular, bu tür karmaşık insanların içinde var olmasına izin veren bir anlatının her ikisinin de temsilcisi olabilir. ve birlikte çalıştıkları karakterleri ve malzemeleri tam olarak anlayan bir prodüksiyon kadrosu. Tüm prömiyer bir zoru başarma karakter olarak animasyon ve bu düzeyde içgörülü karakter oyunculuğu, ancak yaratıcıların bu karakterlerin kim olduğuna dair net bir vizyona sahip olması durumunda gerçekleşebilecek bir şey.
Son olarak, ancak en az değil, son duruş unsuru Dün wo Utatteİlk bölümü genel kinizm ve neredeyse tüm karakterlerin sergilediği dünya yorgunluğudur. Haru, ilişkilere “illüzyon” diyor, geri dönüşlerde Shinako, ne yapmak istediğini bilmesine rağmen iş beklentilerinde oldukça yetersiz görünüyor ve Rikuo, kendine acıyan, düşük çabayla hayata olan bağlılığından dolayı başkaları ve kendisi tarafından defalarca çağrılıyor. Rikuo'nun bu konudaki özbilinci, beni onun karakterine, aksi takdirde olacağımı düşündüğümden biraz daha açık hale getirdi. Kendisine söylediği yalanlarla ilgili gerçekte hiçbir yanılsama altında değildir ve kendini ileri götürmeye çalışırken bulduğu katarsis anı - bir yığın çöpü atarken olsa bile - anlatıyor.
Bu can sıkıntısının tüm karakterler tarafından paylaşılması, bölüme, sanki tek tek karakterlerin bir özelliği olmaktan ziyade şovun bir bütün olarak sahip olduğu bir nitelikmiş gibi, gerçekten uyumlu bir his veriyor. Bu kayda değer bir özelliktir çünkü çok iyi bazı gerçek tematik çalışmalara yol açabilir.
Açıkçası, çok erken, bu yüzden fazla heyecanlanmak istemiyorum. Ancak yazma ve görsel uygulamadaki genel mükemmellik seviyesi, beni bir şekilde Toradora! Bu kadar hızlı ortaya çıkan karakterlerde sadece bir sağlamlık ve karakter odaklı tematik bir çizgi için potansiyel (yetişkinlik ile Dün nerede Toradora! belki de maskelerimizin üstesinden gelmekle ilgili miydi?) heyecan verici.
Ancak bu noktada kesin olarak hiçbir şey söyleyemeyiz. Bunun benim için sezonun şimdiye kadarki galası olduğunu söylemek yeterli - ve onu yenebilecek bir şey olup olmadığını kim bilebilir? Hala gelecek bazı ağır vuruşlar var, ama hoşuma gidiyor Dün wo Utatteşansı.
(Ve evet, bu gönderi, onu haftalık olarak ele almaya çalışabileceğim anlamına geliyor.)
