'n Onvergeetlike reis: Joe Hsieh op pad na die "Nagbus"

Taiwanese regisseur en animeerder Joe Hsieh's Nagbus dit was een van die mees bisarre en bekroonde projekte van die jaar by feeste regoor die wêreld. Die geheimsinnige kortfilm, wat fokus op die vreemde gebeure wat op 'n pendelbus op 'n kushoofweg plaasvind, is die soort artistieke en eiesoortige avontuur wat 'n redelik blywende indruk op die kyker laat. Hy het 'n indrukwekkende reeks toekennings regoor die wêreld ontvang, insluitend die eerste prys by die gesogte Animafest in Zagreb.

"Ek hou daarvan om mense waar te neem en ek het nog altyd gedink dat mense hoogs"kompleks is, dikwels is die gedagtes en gedrag inkonsekwent of selfs teenstrydig," sê die talentvolle regisseur in 'n onlangse onderhoud per e-pos. "In Nagbus, Ek het myself uitgedaag om 'n spanningsverhaal te skep waarin elke [persoon] verborge geheime die onvoorspelbare gedrag van die hoofkarakters gelei het. Om die intrige te verryk, het ek 'n klein apie bygevoeg wat verwoesting veroorsaak het om die tragiese dood van sy liefdevolle ma te wreek."

In die maanlig

Die inspirasie vir die kortfilm het een aand na Hsieh gekom toe hy deur die land Taiwan gereis het. “Terwyl ek snags langs die kus gery het onder ’n maanverligte lug, was ek betower deur die skoonheid van die kus – die gestruktureerde koraalriwwe besaai met palmbome, die beelde en geluide van golwe wat spat en glinster onder die maanlig – en ek het gedink dat hierdie pragtige omgewing sal eintlik die perfekte omgewing vir 'n spannende film verskaf."

Werk aan Nagbus Dit het eintlik in 2015 begin, maar halfpad deur het Hsieh se primêre fokus verskuif na die werk as 'n animasieregisseur op die regisseur Yon Fan se bekroonde film. No.7 Cherry Lane. "Terwyl daar aan gewerk word No.7 Cherry Lane, Ek het baie stilering- en storieverteltegnieke geleer wat my die baie ontoereikendheid en gebreke van die oorspronklike konsep van Nagbus. So, ek het die hele storiestruktuur opgeknap en nuwe maniere geskep vir die karakters om op te tree en interaksie te hê. Dit is hoekom dit my altesaam sowat vyf jaar geneem het om te voltooi Nagbus."

Volgens die direkteur, Nagbus hy het 'n redelik beperkte begroting gehad. “Daar was net ses kunstenaars wat gewerk het aan die skep van die agtergrondtonele en karakters, en ek het die res gedoen, van die karakterbewegings tot die redigering van die film en alles tussenin. Die karakters en agtergrondtonele is almal met die hand in potlood op papier geteken en in 'n rekenaar ingeskandeer vir inkleur en redigering. Kniptegnieke word raam vir raam op die karakters gebruik om liggaamsbewegings en gesigsuitdrukkings te verryk. Om by te dra tot die spanning, word verbeterde ligkontras en tekstuur gebruik in die skepping van die tonele."

Wat veral vir Hsieh uitdagend was, was om 'n manier te vind om alchemie tussen die sewe karakters te skep. "Terwyl lewendige akteurs in flieks kan optree om daardie chemie te skep, sal 'n animasiekortfilm uitsluitlik op die skepper se verbeelding en storievertelling moet staatmaak om 'n storie te weef en 'n film te maak wat gehore sal laat snak en gretig sal hou om die einde te sien."

Die jong regisseur sê die proses het hom toegelaat om kreatiewe maniere te vind om die kuns van storievertel te verken. “Dit is waarvoor ek die meeste hou: die gebruik van storievertelling om die gehoor tot op die laaste oomblik in spanning te hou en hulle verras maar tevrede te laat voel aan die einde van die film. Dit is hoekom ek met baie verskillende maniere van redigering geëksperimenteer het Nagbus met die uiteindelike doel om 'n wonderlike storie aan die publiek te vertel."

Toe hy gevra word oor sy groot invloede, haal die regisseur die 1976-kortfilm deur die ontslape animasiemeester Kihachiro Kawamoto aan. Dojoji-tempel. "Die sterk emosies van die karakters wat in hierdie film uitgebeeld word, het al my films beïnvloed, wat my aangespoor het om die sterk emosies in my karakters te gebruik om die intrige te verryk," merk hy op. “Ek was ook baie beïndruk met die artistieke gebruik van unieke Asiatiese estetika regdeur die film, en dit is ook die styl wat ek geleer het om te gebruik.”

Terwyl die kort die verbeelding van feesgangers regoor die wêreld aangryp, sê Hsieh hy is nogal geraak wanneer Nagbus ontvang toekennings van die publiek by geleenthede op verskillende kontinente. “Op baie maniere skep ek rolprente vir gehore en om hulle lief te hê en jou film oor kulture heen te bevestig, is regtig iets wat ek nie sal vergeet nie,” erken hy. “In byna elke vraag-en-antwoordsessie het die gehoor gesê hulle is veral lief vir die oulike klein apie wat mal en wraaksugtig geword het. Hy is eintlik ’n karakter waarop ek baie trots is.”

“Ek dink ’n kortfilm het nie ’n voorafbepaalde struktuur of struktuur om te volg nie,” voeg hy by. “Met baie minder (of geen) druk by die loket, het kortfilmskeppers byna volle artistieke vryheid. Dit is veral waar vir animasie waar die enigste beperking die skeppers se verbeelding is."

Hsieh laat ons met hierdie belangrike woorde van wysheid: “Die pad na die skep van animasie kan eensaam en uitdagend wees,” waarsku hy. “Die oomblik wat jy egter jou rolprent sien lewe kry, sal jy so ontroer en geraak word dat jy sal voel dat al die opofferings en harde werk die moeite werd was. Onthou om aan te hou skep en aan te dring op jou skepping want elke raam behoort aan jou!"

Night Bus Press Trailer deur Joe Hsieh op Vimeo.