آزمایشگاه دکستر
آزمایشگاه دکستر یک مجموعه تلویزیونی انیمیشنی است که توسط گندی تارتاکوفسکی برای شبکه کارتون ساخته شده و توسط توزیع تلویزیونی داخلی برادران وارنر توزیع شده است. این سریال ماجراهای دکستر، پسر نابغه‌ای را دنبال می‌کند که یک آزمایشگاه علمی در اتاقش پر از اختراعات پنهان کرده است که او آنها را از پدر و مادرش که فقط «مامان» و «بابا» نامیده می‌شوند مخفی نگه می‌دارد. دکستر دائماً با خواهر بزرگترش دی دی که همیشه به آزمایشگاه دسترسی پیدا می‌کند و ناخواسته آزمایش‌های او را خنثی می‌کند، درگیر است. دکستر با همسایه و همکلاسی خود، ماندارک، یک پسر نابغه شرور که در هر فرصتی تلاش می کند دکستر را تضعیف کند، رقابتی تلخ دارد. در فصل اول و دوم، بخش‌های دیگری با محوریت شخصیت‌ها بر اساس میمون‌های ابرقهرمانی، حیوان خانگی میمون آزمایشگاهی دکستر و دوستان عدالت، سه ابرقهرمان که یک آپارتمان مشترک دارند، به نمایش گذاشته می‌شوند.
تارتاکوفسکی این مجموعه را در اولین نمایشگاه انیمیشن کوتاه فرد سیبرت ارائه کرد چه کارتون! به هانا-باربرا، بر اساس فیلم‌های دانشجویی که او در موسسه هنر کالیفرنیا تهیه کرده بود. چهار قسمت آزمایشی از سال 1995 تا 1996 از شبکه کارتون و تی‌ان‌تی پخش شد. رتبه‌بندی بینندگان منجر به یک سریال نیم ساعته شد که شامل دو فصل در مجموع 52 قسمت بود که از 27 آوریل 1996 تا 15 ژوئن 1998 پخش شد. در 10 دسامبر، در سال 1999، یک فیلم تلویزیونی با عنوان آزمایشگاه دکستر: سفر من به عنوان آخرین سریال برنامه ریزی شده پخش شد و تارتاکوفسکی برای شروع کار بر روی جک سامورایی را ترک کرد.
در نوامبر 2000، سریال برای دو فصل شامل 26 قسمت در کل تمدید شد که پخش آن در 18 نوامبر 2001 آغاز شد و در 20 نوامبر 2003 به پایان رسید. به دلیل جدایی تارتاکوفسکی، در دو فصل آخر کریس ساوینو به عنوان مجری برنامه در کنار یک محصول جدید بازی کرد. تیم کارتون نتورک استودیو با تغییراتی در سبک هنرهای تجسمی و طراحی شخصیت‌ها.
آزمایشگاه دکستر برنده سه جایزه Annie، با نامزدی چهار جایزه Primetime Emmy، چهار جایزه Golden Reel و نه جایزه Annie دیگر شده است. این سریال به دلیل کمک به راه اندازی حرفه انیماتورهای کریگ مک کراکن، ست مک فارلین، بوچ هارتمن، پل رودیش و راب رنزتی قابل توجه است. رسانه های اسپین آف شامل کتاب های کودکان، کمیک ها، نسخه های DVD و VHS، آلبوم های موسیقی، اسباب بازی ها و بازی های ویدیویی است.
تاریخ
دکستر یک پسر نابغه عینکی است که در پشت یک قفسه کتاب در اتاق خواب خود، یک آزمایشگاه مخفی را پنهان می کند که از طریق رمزهای عبور صوتی یا سوئیچ های مخفی قابل دسترسی است. روی کتابخانه اش اگرچه دکستر بسیار باهوش است، اما اغلب زمانی که بیش از حد هیجان زده و بی توجه می شود در رسیدن به اهداف خود شکست می خورد.
دکستر آزمایشگاه خود را از والدین نادانش که فقط مامان (با صدای کات سوسی) و پدر (با صدای جف بنت) نامیده می‌شوند، پنهان می‌کند که هرگز متوجه نمی‌شوند. خواهر بزرگتر بیش فعال و سخاوتمند او، دی دی، از بازی تصادفی در آزمایشگاه لذت می برد و با اختراعات دکستر ویران می کند. دی دی، که رقصنده ای با استعداد نیز هست، اگرچه به ظاهر تنگ نظر است، می تواند از برادرش سبقت بگیرد و حتی به او توصیه های مفیدی بدهد. به نوبه خود، دکستر، اگرچه از برادر زورگوی خود آزرده خاطر شده است، اما نسبت به او علاقه شدیدی دارد و اگر در خطر باشد، از او دفاع خواهد کرد.
دشمن دکستر، همکلاسی رقیب، ماندارک استرونومونوف (با صداپیشگی ادی دیزن) است. مانند دکستر، ماندارک یک مرد نابغه با آزمایشگاه خود است، اما نقشه های او معمولاً شیطانی هستند و برای به دست آوردن قدرت یا به حداقل رساندن یا از بین بردن دستاوردهای دکستر طراحی شده اند. در فصول احیا، Mandark به طور قابل توجهی شیطانی تر می شود و به جای رقیب دکستر تبدیل به دشمن او می شود و آزمایشگاه Mandark از روشن با ویژگی های گرد به ظاهر گوتیک، صنعتی و زاویه ای تبدیل می شود. اختراعات دکستر از نظر عینی بهتر از اختراعات او هستند و ماندارک سعی می کند با سرقت نقشه های دکستر جبران کند. نقطه ضعف ماندارک عشق نافرجام او به دی دی است.
تولید
گندی تارتاکوفسکی، خالق آزمایشگاه دکستر، در مسکو متولد شد، جایی که پدرش، دندانپزشک، در دولت اتحاد جماهیر شوروی خدمت می کرد. با وجود اینکه نسبتاً ثروتمند و دارای ارتباط خوبی بودند، خانواده او به دلیل میراث یهودی خود از آزار و اذیت نژادی می ترسیدند و در هفت سالگی تارتاکوفسکی به ایالات متحده نقل مکان کردند. تارتاکوفسکی همراه با برادر بزرگترش الکس، به خود یاد داد که چگونه با کپی کردن کمیک ها نقاشی بکشد.
تارتاکوفسکی پس از انتقال از کالج کلمبیا شیکاگو به انستیتوی هنرهای کالیفرنیا در سال 1990 برای تحصیل در رشته انیمیشن، دو فیلم کوتاه دانشجویی را نوشت، کارگردانی کرد، و دو فیلم کوتاه دانشجویی را تولید کرد که یکی از آنها پیش‌روی آزمایش تلویزیون دکستر به نام "تغییرات" بود. این فیلم کوتاه که به عنوان یک تست مداد دو و نیم دقیقه ای توصیف می شود، در یک نمایش دانشگاهی برای تهیه کنندگان Batman: The Animated Series که تحت تأثیر قرار گرفتند و تارتاکوفسکی را استخدام کردند، قرار گرفت.
بعدها، تارتاکوفسکی به تیم تولید 2 سگ احمق پیوست. همکاران او در آن سریال، کریگ مک کراکن، راب رنزتی، پل رودیش و لو رومانو، همکلاسی های او در Cal Arts بودند و به همکاری با او در آزمایشگاه دکستر ادامه دادند. آخرین کار تارتاکوفسکی قبل از تبدیل آزمایشگاه دکستر به سریال تلویزیونی این بود که به‌عنوان یک تایمر ورق در The Critic خدمت کند. تارتاکوفسکی در طول مدت حضورش در آن سریال، تماسی از لری هوبر دریافت کرد که تهیه کننده سریال 2 سگ احمق بود. هوبر فیلم دانشجویی ناتمام تارتاکوفسکی را به یک شبکه نوپای کارتون نشان داده بود و از تارتاکوفسکی می خواست که این مفهوم را به یک داستان هفت دقیقه ای تبدیل کند.
تارتاکوفسکی که از موضع خود در مورد منتقد ناراضی بود، پیشنهاد هوبر را پذیرفت و پروژه حاصل، "تغییرها" به عنوان بخشی از مجموعه کارتونی Toons از شبکه جهانی کارتون تولید شد که در 26 فوریه 1995 نمایش داده شد. بینندگان از سراسر جهان رای دادند. خطوط تلفن، وب سایت ها، گروه های متمرکز و تبلیغات مصرف کننده برای فیلم های کوتاه مورد علاقه آنها. آزمایشگاه دکستر اولین آزمایشگاه از 16 آزمایشگاهی بود که این رتبه تایید را دریافت کرد. مایک لاتزو، رئیس وقت برنامه‌نویسی شبکه کارتون، در سال 1996 گفت که از میان 48 فیلم کوتاهی که تا آن زمان تولید شده بود، این فیلم مورد علاقه‌اش بود و اظهار داشت که او و همکارانش «شوخ طبعی در رابطه برادر و خواهر را دوست داشتند. "
حتی پس از نمایش "تغییرات" تارتاکوفسکی انتظار نداشت که به یک سریال کامل منجر شود. در سال 2018، او اشاره کرد که نسل او اولین نسلی بود که مردم می‌توانستند در سنین جوانی به مجریان برنامه تبدیل شوند، و گفت: «همه قبل از ما در 2002 سالگی یا بالاتر بودند، و بنابراین انجام کاری در جایی که ما نمی‌کردیم بسیار متفاوت بود. ما نمی دانستیم چه کار می کنیم و فقط سعی می کردیم یکدیگر را بخندانیم." وقتی آزمایشگاه دکستر برای سریالی چراغ سبز شد، تارتاکوفسکی در سن بیست و هفت سالگی به یکی از جوان ترین کارگردانان انیمیشن آن دوران تبدیل شد. در صحبت با لس آنجلس تایمز در سال XNUMX، تارتاکوفسکی در مورد این شبکه خاطرنشان کرد: «با شبکه کارتون، آنها به دنبال استعدادهای ناشناخته بیشتری بودند، افرادی که ممکن است به سختی وارد شوند. این تبدیل به یک فرصت عالی برای انجام کاری شده است. و همانطور که وارد شدم، متوجه شدم که آنها همچنین آزادی خلاقانه ای ارائه می دهند. آنها به سازندگان اجازه می‌دادند نمایش‌ها را بسازند.»
مک کراکن و رودیش، همکلاسی های سابق تارتاکوفسکی به او در طراحی «تغییرات» کمک کردند. کمی بعد، تارتاکوفسکی به مک کراکن کمک کرد تا فیلم کوتاه خود را برای World Premiere Toons/What a Cartoon بسازد! ، که در نهایت پایه و اساس The Powerpuff Girls می شود. پس از اتمام پروژه مک کراکن، گروه به سراغ دومین فیلم کوتاه آزمایشگاه دکستر با عنوان «خواهر بزرگ» رفتند. در آن زمان، تارتاکوفسکی هنوز منتظر یک سری چراغ سبز برای آزمایشگاه دکستر نبود. وی در ادامه خاطرنشان کرد که در آن روزها فقط از کار روی فیلم کوتاه با دوستانش لذت می برد. تارتاکوفسکی و مک کراکن که مدت کوتاهی پس از کالج با هم هم اتاقی بودند، در سریال های یکدیگر به طور منظم با یکدیگر همکاری کردند. دیوید پرلموتر، مورخ انیمیشن، به همزیستی بین این دو مرد اشاره کرده است که به گفته او به شباهت های سبکی بین آزمایشگاه دکستر و دختران پاورپاف منجر شده است.
در آگوست 1995، ترنر شش نیم ساعت از آزمایشگاه دکستر را سفارش داد که شامل دو کارتون از یک بخش اسپین آف با عنوان Dial M for Monkey بود. علاوه بر تارتاکوفسکی، مک کراکن، رنزتی و رودیش، کارگردانان و نویسندگان آزمایشگاه دکستر شامل ست مک فارلین، بوچ هارتمن، جان مک اینتایر و کریس ساوینو بودند. مک کراکن همچنین به عنوان کارگردان هنری در این سریال خدمت کرد. پرلموتر نقش مک کراکن در آزمایشگاه دکستر را نقش "نفر دوم واقعی" تارتاکوفسکی توصیف کرد.
داده های تکنیکی
عنوان اصلی آزمایشگاه دکستر
زبان اصلی انگلیسی
پایی ایالات متحده
نویسنده Genndy Tartakovsky
کارگردان گندی تارتاکوفسکی، راب رنزتی، کریس ساوینو، دان جاج
استودیو استودیو شبکه کارتون (2001-2003)، هانا-باربرا (1996-1999)
شبکه شبکه کارتون
تاریخ تلویزیون اول 27 آوریل 1996 – 20 نوامبر 2003
قسمت ها 78 (کامل)
مدت زمان قسمت 22 دقیقه
شبکه ایتالیایی TELE+1 (خیابان 1)، ایتالیا 1 (خیابان 2)، شبکه کارتون (خیابان 3-4)
تاریخ اولین تلویزیون ایتالیا 5 آوریل 1997 - 2004
قسمت های ایتالیایی 78 (کامل)
دیالوگ های ایتالیایی آلفردو دانتی، ماریا ترزا لتیزیا، سرجیو رومانو (ویرایشگر Mediaset)
استودیو دو نفره آی تی. CVD (ed. Telepiù), Merak Film (ed. Mediaset)
دابل دایر. آی تی. مارچلو کورتز، پائولو توریسی (ویرایشگر Mediaset)
جنسیت کمدی، علمی تخیلی
