De heuvel van klaprozen

De heuvel van klaprozen ï ¿½ Studio Ghibli

De Japanse regisseur Goro Miyazaki keert terug naar het grote scherm met de nieuwe animatiefilm "De heuvel van klaprozen"geproduceerd door studio Ghibli, die pas op 6 november in bioscopen in heel Italië zal verschijnen als een uniek evenement. Na zijn debuut met"de Tales of Terramare"In 2006 zet de regisseur de traditie van zijn vader waardig voort met deze prachtige film, gemaakt door Studio Ghibli, nu een gevestigde filmstudio gespecialiseerd in het Anime-genre, dat zijn naam heeft gekoppeld aan succesvolle films en korte films zoals de betoverde stad, Pony, Arrietiteit o Howl's Moving Castle. De muziek is van Satoshi Takebe en de speelfilm zal als preview aan het Italiaanse publiek worden gepresenteerd tijdens Lucca Comics, gepland van 1 tot 4 november in de grote sectie gewijd aan Japanse manga en tekenfilms.
In "La Collina dei Poveri" is het centrale thema de evolutie van Japan, na de rampzalige nederlaag tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film vertelt in feite de historische en culturele situatie in de natie in 1963, of het jaar voorafgaand aan de Olympische Spelen in Tokio, en die het mogelijk maakte om de hele wereld de wedergeboorte van de Japanse natie te laten zien. Dit alles wordt getoond door elk detail van het verhaal en de personages.

Het verhaal van de film

Umi Matsuzaki ï ¿½ Studio Ghibli

De Tweede Wereldoorlog is al 18 jaar voorbij, Japan heeft een echte wonderbaarlijke wederopstanding uit de ruïnes, zowel materieel als cultureel (vooral wat betreft zijn tradities) uitgevoerd, en bevindt zich midden in een snelle economische groei. Bijna als een symbool van wedergeboorte beginnen mensen alle oude patronen te doorbreken, in de overtuiging dat alleen het nieuwe Japan weer groot kan maken. In de Cartoon is dit alles te zien vanuit verschillende aspecten: het stof van de auto's op de drukke straten, de stad vol mensen met het lawaai van de bouw en sloop van gebouwen als achtergrond. Een stad dus van levensbelang die de verschrikkingen van oorlog en de atoombom achter zich wil laten.
Het is in dit scenario dat het verhaal van Umi en Shun plaatsvindt, twee jongens uit Yokoama die de blauwe zee, de groene weiden en de visie van de wereld vol hoop delen.
Umi 'Mer' Matsuzaki is een meisje dat op een heuvel woont, genaamd "de heuvel van klaprozen", in een gebied dat is omgebouwd van een voormalig ziekenhuis, samen met haar grootmoeder, Hana Matsuzaki, en haar broers, evenals twee dames die niet langer zijn jongeren die een kamer hebben gehuurd.

Umi is wees van haar vader, die stierf tijdens de oorlog in Korea toen het schip waarop hij zat een mijn raakte, terwijl zijn moeder in de Verenigde Staten werkt als universitair docent. Ondanks duizend moeilijkheden slaagt Umi erin om voor alle gezinsleden (haar zus Sora, haar broer Riku en haar grootmoeder) en de andere bewoners van het huis praktisch alleen te zorgen, het ontbijt klaar te maken en al het huishoudelijk werk te doen en 's middags komt ze later geholpen door een dienstmeisje dat door haar grootmoeder werd betaald. Umi, ter nagedachtenis aan haar vader, hijst elke ochtend de zeevlaggen "U" en "W" op de vlaggenmast die voor haar huis is geplaatst, wat samen betekent "wens voor veilige navigatie"; met het huis op de heuvel met uitzicht op de haven en de hele kust, zijn deze vlaggen zichtbaar vanaf alle boten en alle schepen die het vasteland naderen.
Precies op een van deze boten zit Shun Kazama, een 17-jarige jongen die, wonend op een nabijgelegen eiland, op de fiets op school aankomt nadat hij door de sleepboot van zijn vader in de haven is achtergelaten en die geïntrigeerd is door die vreemde boodschap; Vermijd om de verantwoordelijke van de schoolkrant te zijn, hij publiceert een gedachte over die vreemde vlaggen erop, als reactie op Umi's boodschap door dezelfde vlaggen te hijsen samen met de vlag die "Reactie" betekent op de mast van de sleepboot; Umi, dankzij de aandacht van haar vriend Sachiko, een kunststudente en ook een gast van het huis, ziet die vlaggen op de sleepboot en denkt dat ze een reactie zijn op degenen die voor haar huis worden gehesen. Het meisje neemt haar grootmoeder in vertrouwen en zij, als een wijze en aanhankelijke vrouw voor haar kleindochter, antwoordt dat ze hoopt dat ze binnenkort een geweldige jongen zal vinden om die vlaggen niet nodig te hebben.
Aangezien Umi en Shun naar dezelfde school gaan, zou het lot hen vroeg of laat samen hebben gebracht. De twee ontmoeten elkaar in feite dankzij Umi's kleine zusje die Shun om een ​​handtekening vraagt ​​en Umi ontdekt zo dat de jongen verantwoordelijk is voor de uitgave van de schoolkrant. Als gevolg van een handblessure van Shu en een toevallige ontmoeting op de heuvel terwijl hij voorbijrijdt op zijn fiets, voegt Umi zich bij de "redactie" om zijn hulp te bieden.

Mijd Kazama ï ¿½ Studio Ghibli

Vanaf dit moment leven de kinderen twee verhalen in één: de eerste is de school, met de verschillende wisselvalligheden die verband houden met het "Quartier Latin", een oud houten huis van de school waarin zich de kantoren van de schoolfilosofie- en astronomieclubs bevinden. en met de verhitte discussies over de sloop of de bescherming ervan; de tweede is de persoonlijke, met de verschillende gevoelens die langzaam plaatsvinden in de ziel van de twee jonge mensen, samen met de vele wisselvalligheden en ontdekkingen die ze doen over hen en hun verleden.
Het "Quartier Latin", dankzij de beslissing van de schoolraad, moet worden afgebroken om plaats te maken voor een nieuw gebouw. Maar dit huis, symbool van de tradities van Japan, bewaarder van de herinneringen van al die generaties die voor en na de Tweede Wereldoorlog leefden, van hun verhalen, hun kennissen, hun liefdes en hun leven, zou zo voor altijd verdwijnen. De school is in rep en roer. De beslissing van de schoolautoriteiten is het niet eens met sommige studenten die, na verhitte discussies en verschillende vergaderingen, mede dankzij de oprechte inzet van Umi, besluiten om tegen deze beslissing te protesteren door het oude gebouw met meerdere verdiepingen te restaureren om het in zijn oude glorie terug te brengen. probeer daarom alles te beschermen wat die plek niet alleen voor hen betekent, maar ook voor al degenen die het hebben bezocht. De leerlingen beginnen dan aan het werk om het "Quartier Latin" op te lossen. Gewapend met een gezichtsmasker voor de enorme hoeveelheid stof die zich in de loop der jaren heeft opgehoopt, een bezem en een dekbed, zetten de jongens jaren van verwaarlozing en wanorde opzij met echte zelfverloochening, bewegende meubels en tonnen boeken en papier, niet zonder te ontdekken zelfs kleine geheimen en grappige anekdotes van de plek, maar vooral met veel plezier dankzij een moed op de proef van Shun die zich tijdens een lunchpauze in een klein zwembad stort vanaf het dak van het hoofdgebouw om indruk te maken op Umi terwijl zijn klasgenoten met de onafscheidelijke camera vereeuwigen de onderneming. Naarmate het werk vordert, krijgen Umi en Shun de kans om hun vriendschap te verdiepen, door vaker te praten en elkaar beter te leren kennen, waardoor ze ontdekken dat ze veel overeenkomsten hebben. Dag na dag staan ​​de twee jongens tegenover elkaar, totdat Umi Shun vertelt over zijn vader, hoe hij stierf en de betekenis van de vlaggen die voor het huis werden gehesen, en Shun een oude foto laat zien met drie mannen in uniform; Shun is erg verrast om die foto in Umi's handen te zien, want hij heeft een identieke foto. Shun begint dan onderzoek te doen en ontdekt de waarheid: Umi's vader is ook zijn vader die hem, toen hij een baby was, aan zijn huidige ouders heeft toevertrouwd; door deze ontdekking begint de relatie tussen Umi en Shun anders te worden, aangezien Shun de neiging heeft om minder uitgebreid en kouder te zijn tegenover Umi die, in de staat van de ontdekking die zojuist is gedaan, haar geen vreemde maakt, niet een ' vriend maar zelfs haar zus.

Shun en Umi ï ¿½ Studio Ghibli

Umi wordt getroffen door deze verandering en lijdt eraan en begrijpt de reden niet totdat Shun tijdens de afdaling naar huis, onder een stromende regen, Umi dezelfde foto laat zien die hij in zijn bezit heeft en haar de waarheid vertelt, dat wil zeggen dat Yuikiro Sawamura de haar echte vader voegde er op een heel droevige manier aan toe dat ze beiden de hoofdrolspelers waren van een melodrama, ook van slechte kwaliteit: Umi begrijpt het niet meteen en Shun vertelt haar kort en droog dat ze eigenlijk broer en zus zijn.
Umi komt verward en verbijsterd tevoorschijn door de ernst van dit nieuws, maar aangezien de werken van het "Quartier Latin" door alle studenten die hadden deelgenomen aan de wederopbouw en het opnieuw maken ervan ten einde lopen, nemen de razernij en opwinding tijdelijk een halt toe. de overhand op de wervelwind van gevoelens die ze voelt en ze stort zich halsoverkop in de herstructurering van het "Quartier Latin". Als het huis klaar is, gaan de jongens, vol trots op hun werk, naar school, maar ze leren dat al hun inspanningen en al hun werk nutteloos zouden zijn als een van de machtigste financiers van de school, de algemeen directeur Tokumaru. , had al besloten om het "Quartier Latin" te slopen om een ​​nieuw en modern gebouw te bouwen met het oog op de Olympische Spelen die het volgende jaar zouden worden gehouden. Umi neemt deel aan de studentenvergaderingen om te beslissen wat te doen om te voorkomen dat het "Quartier Latin" permanent verloren gaat en de uiteindelijke beslissing is dat zij, samen met Shun en Shiro, de grootste vriend van Shun, rechtstreeks probeert te praten met Tokumaru probeert hem ervan te overtuigen af ​​te zien van zijn bedoeling. Het trio begint in de stad en slaagt erin om met Tokumaru te praten, die aanvankelijk onvermurwbaar lijkt over zijn beslissing, maar wanneer Umi misbruik maakt van de herinneringen aan die plek en Tokumaru vraagt ​​om het werk van de studenten te gaan bekijken, accepteert hij en geeft hun afspraak voor de volgende dag rechtstreeks in het "Quartier Latin". Terwijl ze wachten tot de trolleybus naar huis gaat, beseffen Umi en Shun, alleen gelaten, dat het ondanks het feit dat ze broer en zus zijn, moeilijk voor hen zal zijn om verschillende soorten gevoelens tegen te gaan die langzaam maar zeker naar boven komen en die de harten van beiden overnemen. Umi's moeder, Ryoko, keert ondertussen terug uit de Verenigde Staten met grote vreugde van het meisje, niet alleen omdat ze haar familie verenigd heeft, maar vooral omdat ze de mogelijkheid heeft om te vragen wat er hard in haar hoofd klopt of de waarheid over Shun en over zijn vader. Ryoko legt niet zonder problemen aan Umi uit dat Shun alleen haar broer is omdat Shun's natuurlijke vader en hij goede vrienden waren en toen zijn vader hoorde dat zijn vriend was overleden tijdens de Koreaanse oorlog, om te voorkomen dat Shun in een weeshuis terecht zou komen. en omdat ze een groot hart had, herkende ze hem als haar zoon en gaf ze hem in hechtenis aan Akio Kazama, een goede vriend van beiden, en de huidige vader van Shun, ook omdat Akio net zijn zoontje had verloren. Umi is dan ook erg verfrist door wat haar moeder haar vertelde.
Shun komt aan in het "Quartier Latin" en vertelt Umi wat zijn vader hem net voor de komst van president Tokumaru had verteld; de laatste, die het werk van de studenten zag en had opgemerkt dat, ondanks de toewijding om het "Quartier Latin" te herstellen, iedereen zich goed had gedragen en goede cijfers had behaald, kondigde hij officieel zijn voornemen aan om het project van de bouw van een nieuw gebouw te staken van de historische "Quarter Latin", aangezien het elders zal worden gebouwd. Hij verzekert de kinderen ook dat hij deze beslissing persoonlijk zal meedelen aan het schoolbestuur.

Shun en Umi ï ¿½ Studio Ghibli

Het geluk onder jonge mensen is groot, maar Shun en Umi hebben geen tijd om zich te verheugen en deel te nemen aan het feest, aangezien ze zich naar de haven van Yokoama moeten haasten om te voorkomen dat ze de enige persoon verliezen die hen echt kan vertellen hoe de zaken zijn. over hun ouders; ze haasten zich op volle snelheid naar de haven en mede dankzij de hulp van Shun's vader die het schip met zijn sleepboot vergezelt, kunnen de jongens instappen en praten met de commandant Yoshio Onodera. Hij vertelt de jongens dat ze veel op hun respectievelijke vaders lijken en legt hun uit dat hijzelf, Shun's natuurlijke vader en Umi's vader elkaar tijdens de Koreaanse oorlog hadden ontmoet en onafscheidelijke vrienden waren geworden; Toen de vader van Shun stierf, zorgde Umi's vader ter nagedachtenis aan zijn vermiste vriend voor Shun totdat Umi arriveerde.
Nadat ze de bevestiging hebben gekregen dat ze niet echt broer en zus waren, keren Umi en Shun terug naar hun huizen en hun dagelijkse bezigheden met een hart zonder angst, maar vooral vrij om hun gevoelens vrij te kunnen uiten, met Umi die opnieuw elke ochtend, hijs de vlaggen aan de vlaggenmast voor het huis en wens alle zeilers veel succes. In de laatste scène is er het beeld van de foto die Sachiko schildert en aan haar vriend geeft nadat ze de reactie heeft opgemerkt op het zwaaien van de seinvlaggen die Umi door de sleepboot heeft gehesen.
Naast de gepassioneerde en complexe gebeurtenissen van Umi en Shun, vertelt de film tegelijkertijd het verhaal van Japan, van hoe de oude en nieuwe generaties contactpunten hebben kunnen vinden in de eeuwenoude tradities van dat land op een kritiek moment dat de definitieve douane-inklaring goedkeurde. Japan uit de overblijfselen van de Tweede Wereldoorlog en die het binnen een paar jaar tot een van de belangrijkste economische wereldmachten zou hebben geleid; in elk deel van de film is het contrast te zien tussen het oude en het nieuwe, tussen tradities en progressivisme: denk maar aan Umi's huis en haar familie waarin de grootmoeder zich kleedt met een kimono terwijl Umi westerse kleding draagt, of de "Quartier Latin" dat plaats moest maken voor een nieuw gebouw, voor de auto's en het verkeer van de stad in tegenstelling tot de fiets van Shun: allemaal om de mensen eraan te herinneren dat Japan zijn wortels heel stevig heeft in een verleden dat het niet wil vergeten. Zoals waargenomen door de wens en toewijding van jonge mensen om een ​​oud huis te renoveren in plaats van ruimte te geven aan een nieuw en gastvrijer gebouw.

Mijd de drukke stad ï ¿½ Studio Ghibli

Eindoordeel

The Hill of Poppies heeft een eenvoudige animatie met zachte streken en kleuren, die sterk verschilt van huidige 3D-films vol speciale effecten. Een vaak melancholische sfeer die de gebeurtenissen begeleidt, de zoetheid van gevoelens en het vermogen zich te concentreren op rustige en nooit geïrriteerde bewegingen, een zoete en nostalgische muziek als achtergrond, zijn elementen die een succesvol verhaal met zijn natuurlijkheid omringen. , om de kijker te betrekken. Dan is er de waarde van het geheugen, een thema dat de laatste tijd overal erg voelbaar is. In tegenstelling tot moderniteit, technologie en een hectisch leven dat gewend is om alleen vooruit te kijken, is er de waarde van traditie en het herstel van oude waarden zonder welke het zelfs niet mogelijk is om een ​​toekomst te hebben. De box office record in Japan benadrukte het feit dat dit land, ondanks de zeer snelle race die het begon in de naoorlogse periode naar technologische suprematie geboren uit de wens om vernietiging en dood achter zich te laten, misschien nooit echt zijn wortels vol met duizendjarige tradities zonder welke een volk geen geschiedenis zou hebben. Een viering ook van hun eigen jeugd die heilig gelooft in gemeenschappelijke idealen en met al hun kracht strijden om een ​​doel te bereiken. De keuze van de periode is immers niet toevallig. De setting, die in de directe omgeving van de Olympische Spelen, is precies het moment waarop Japan aan de wereld moest bewijzen dat het de ramp veroorzaakt door de oorlog had overwonnen. In de Japanse bioscopen werd de film in 2011 uitgebracht en na meer dan een jaar belandt hij slechts één dag in onze bioscopen, gedistribueerd door Lucky Red. Een belangrijk evenement voor fans van het anime-genre, het is jammer dat de keuze om het voor een zeer korte tijd in theaters te vertonen, een groot deel van het publiek zou kunnen weglaten om deze beleefde en onopvallende manier om belangrijke verhalen te vertellen, te waarderen

<

De heuvel van klaprozen is copyright Studio Ghibli, Lucky Red en de rechthebbenden en worden hier uitsluitend gebruikt voor cognitieve en informatieve doeleinden.