Hoe filmmakers zich aanpassen aan de opkomst van virtuele festivals
Onder druk gezet, zijn de organisatoren min of meer improviserend en tot nu toe is een reeks benaderingen aangenomen (Short of the Week heeft een goed overzicht). Regisseurs en distributeurs houden zich aan de voorwaarden van elk virtueel festival wanneer ze beslissen of ze hun werk willen laten zien. Maar hun houding kan ook worden gevormd door een bredere overweging: wat betekent het om zonder fysieke gemeenschap deel te nemen aan een festival? En zou dit de toekomst kunnen zijn?
Voor Thomas Renoldner is een online festival beter dan niets. Zijn film Ik weet niet wat, wordt verspreid, is geaccepteerd in Ann Arbor. Toen het festival overschakelde op livestreaming, hield het zijn film op schema en nam het deel aan vragen en antwoorden op afstand. "Het was een moment van afleiding", zegt hij, "een soort kleine ontsnapping uit [de crisis] en ik vond het fijn om de geest van onze artistieke gemeenschap te ervaren". Geld was geen probleem: "Ik geef ze liever geld dan een vergoeding te vragen - in deze situatie en met dit specifieke festival."
Caroline Attia is het daarmee eens. Zijn film Noorderlicht is net begonnen met zijn festival, "op de slechtst mogelijke tijd". De volgende vertoning is in de online editie van het Aubagne Festival. "Ik denk dat het op dit moment een goede gelegenheid is om de film voor het publiek te krijgen", zegt hij. In principe wordt de film maar één dag gestreamd, "om andere festivalvertoningen niet in gevaar te brengen".
Zoals Attia suggereert, bedreigen virtuele festivals het delicate ecosysteem van de distributie van korte films, waar online gaming kan voorkomen dat een werk door andere festivals of kopers wordt overwogen. Er werd een overlevingsbelofte gedaan voor het filmfestival om tijdelijke uitzonderingen op de regels van de industrie vast te stellen. Meer dan honderd festivals en andere organisaties in de Verenigde Staten hebben zich tot dusver aangemeld - een behoorlijk aantal, maar slechts een klein deel van de industrie.
Als hoofd van Miyu Distribution vertegenwoordigt Luce Grosjean een uitgebreide selectie van animatiefilmmakers en verschillende virtuele festivals hebben haar de afgelopen weken benaderd. Vaak zijn de films in kwestie voorverkocht aan kanalen zoals Arte, wat streaming belemmert: "Kanalen kunnen flexibel zijn, maar als festivals geen moeite doen, is het moeilijk om ze de rechten te geven ... [Sommige festivals] doen dat niet om onze problemen te overwegen en ze gewoon op te lossen. Integendeel, sommigen spelen graag het spel van geografische beperking en betalen ".
Geld kan een doorslag geven. Toen de organisatoren van de SXSW virtuele vertoningen elk $ 3000 voor streaming aanboden Symbiose e Kip van de doden, twee films die Grosjean een maand lang verspreidt, nam hij graag aan. Wat betreft de filmmakers, een belangrijke overweging is of ze een festivallaurier kunnen gebruiken. Wat Grosjean betreft, als een festival officieel een line-up heeft aangekondigd voor een real-life editie die later werd geannuleerd, kan elke film in die line-up legitiem de laurier gebruiken.
Wanneer een film door eerdere distributieovereenkomsten van virtuele festivals wordt verbannen, kan hij een aanzienlijk deel van zijn doelgroep verliezen. Zoals Theodore Ushev, directeur van De fysica van pijn, om het te zeggen, de situatie 'doodt praktisch mijn film. En daar ben ik helemaal niet blij mee. Ik begrijp de inspanningen van festivals om vooruit te komen, om hun geld te sparen. En de filmmakers? We zitten in een situatie van catch 22. Geselecteerd op festivals [maar niet] om onze werken te laten zien. "
Maar voor Ushev is het probleem van virtuele festivals niet alleen logistiek - het is filosofisch: "Eerlijk gezegd daagt dit hele idee het concept van filmfestivals uit, als een plek waar collega-regisseurs, publiek, professionals elkaar ontmoeten ..."
In dit perspectief is Ushev niet de enige. Sean Buckelew stond Ann Arbor toe zijn film te houden ik ben geen robot voor hun online stream. Het was nog niet van plan om het online te bekijken, maar de coronavirus-crisis is van gedachten veranderd. Naar zijn mening heeft het festival "geweldig werk geleverd, ze zijn echt op nul uur online gegaan en hebben het voor elkaar gekregen".
Maar toen hij een aanbieding kreeg voor een ander virtueel festival, sloeg Buckelew het af. "Aangezien internet in feite alles over een ruimte gaat", zegt hij, "neemt het de opwinding van elk festival weg door een uniek publiek van bepaalde mensen naar een bepaalde plek te brengen ... Zorg en context zijn buitengewoon belangrijk, maar het lijkt ook een punt, als je dat hebt gedaan bleef dezelfde film meerdere keren vertonen op verschillende festivals die online waren verhuisd, je kunt hem ook zelf permanent uploaden. "
Een festival dat ervoor heeft gekozen om de real life-ervaring te behouden, is GLAS. Na het annuleren van de Berkeley-editie vorige maand, koos het ervoor om aan het einde van het jaar een kleiner festival in Los Angeles te organiseren. Dat gezegd hebbende, kan het festival in de toekomst virtuele evenementen bevatten, zoals directeur Jeanette Bonds uitlegt: "We zijn niet fundamenteel gekant tegen livestreamingevenementen ... maar als het tijd is om er een te doen, zouden we willen dat het iets is dat is ontworpen voor dat formaat in We hebben ook het idee onderzocht om meer live-stream Q&A te vragen met artiesten en regisseurs. "
Als de komende maanden blijkt dat virtuele festivals technisch haalbaar - en commercieel haalbaar - zijn, kunnen ze ook na de crisis een belangrijk onderdeel van het circuit blijven. Renoldner ziet hier een positieve kant van: “Ik vind dat zelfs festivaltoerisme de afgelopen decennia te intens is geworden. Talloze festivals in een jaar bezoeken is niet erg fijn voor onze planeet. "
Maar net als iedereen gelooft hij dat de online ervaring uiteindelijk geen vervanging is voor echte festivals. "Laatste antwoord: ik weet zeker dat het fysieke festival - althans de goede - duidelijk zal overleven."
(Zoals oorspronkelijk verwoord, impliceerde dit artikel dat SXSW zelf het virtuele festival in zijn naam organiseert, wat eigenlijk een initiatief is van Mailchimp en Oscilloscope. De tekst is aangepast om dit weer te geven.)
