"The Mitchells vs. the Machines" heeft contact met de critici

De nieuwste langverwachte van Sony Pictures Animation, De Mitchells tegen de machines gaat op 30 april in première op Netflix. Er zijn recensies voor de energieke, door popcultuur aangedreven reis Robocalypse door schrijver / regisseur Mike Rianda (creatief directeur, Gravity Falls) en schrijver / co-regisseur Jeff Rowe (Ontgoocheling, Gravity Falls), en critici worden over het algemeen beschuldigd van de grappige familiekomedie. De film heeft momenteel een 93% op Rotten Tomatoes en een MetaScore van 79 op basis van 12 beoordelingen.

In de film wordt de reis van een bizarre en disfunctionele familie op zijn kop gezet wanneer ze zich midden in de robotapocalyps bevinden en plotseling de meest onwaarschijnlijke laatste hoop van de mensheid worden! Wanneer Katie Mitchell (ingesproken door Abbi Jacobson), een creatieve vreemdeling, wordt toegelaten tot haar droomfilmschool, worden haar plannen om 'haar mensen' op de universiteit te ontmoeten vernietigd wanneer haar natuurliefhebbende vader Rick (Danny McBride) besluit dat het hele gezin zou moeten samen met Katie naar school gaan en nog een laatste keer als gezin hechten. Geproduceerd door Oscarwinnaars Phil Lord en Chris Miller en Kurt Albrecht, in de film spelen ook Maya Rudolph, Beck Bennett, Fred Armisen, Eric André en Oscarwinnaar Olivia Colman.

"Wat oudere kijkers zou kunnen opvallen als ADD-filmmaken is eigenlijk een uitbreiding van de ingewikkelde conceptuele genezing die Rianda en Rowe hebben toegepast. Gravity Falls, de unieke Disney Channel-serie waaraan ze hebben meegewerkt.

Overeenkomsten zijn in alles aanwezig, van gevoel voor humor (waar wat eerst leest als ironische onthechting uiteindelijk gebaseerd blijkt te zijn op echt sentiment) tot de animatiestijl (kijk naar de oogbollen en hoe de meer subtiele aanpassing van twee kleine zwarte pupillen kan zoveel zeggen). Het vergt veel zorg om zo'n oppervlakkig dwaze poging te laten resoneren met het publiek, en dit getalenteerde team besteedt aandacht aan alles, van het algehele uiterlijk - door de retro charme van handgetekende celanimatie te enten op een rijke 3D-wereld. Gerenderd - tot de elegante truc van het zaaien van details die in de derde akte vruchten afwerpen alsof het overal weggegooide gags zijn. "

- Peter Debruge, varietà

"Ik wou dat het gelach in de film net zo consistent was als haar energie, waardoor haar bekwame stem beter materiaal kreeg, en dat er meer onderscheidende verhaalbeats waren geweest, zoals onverwachte aanwijzingen dat Katie homo is. Uiteindelijk is dit een avontuur. Origineel dat lijkt aan elkaar gehecht door honderd bekende filmische plots, vaak vrijelijk de popculturele plundering erkennend, zoals in de verplichte slo-mo kracht van het gezin dat wegloopt van een exploderend gebouw in vlammen. juvenilia met snel vuur, de lappendeken van geprefabriceerde elementen zal behoorlijk zijn leuk. "

- David Rooney, The Hollywood Reporter

“Het snelle en veelzijdige karakter van hun films, zowel qua toon als qua beeld, logenstraft een sterke focus op het vertellen van verhalen en dialoog met visuele grappen en scènes die eerder worden gebruikt als aanvulling dan als afleiding. Kinderen worden met geweld meegebracht voor de reis, maar de edgy, vaak sitcom-achtige humor zorgt ervoor dat ouders even geboeid zijn en hier, opnieuw met schrijver-regisseur Mike Rianda en co-schrijver Jeff Rowe die krediet verdienen, is de balans perfect.

... Het is ook heel grappig, niet alleen een eer voor het hit-a-minute-script, maar ook voor een zorgvuldig geselecteerde cast van komische acteurs ... Als alles soms een beetje te vol wordt en als een deel van de vader-dochter emotionele lymfe roept geleden niet helemaal de bedoelde reactie op (Pixar leidt nog steeds op dat front), er is hier meer dan genoeg om over het niet-zo-geweldige heen te komen. "

- Benjamin Lee, The Guardian

"Gezien het commentaar van de film op onze overmatige afhankelijkheid van technologie, kan worden verwacht dat Rick's anti-technische houding een rol zal spelen bij het herstellen van de kloven van zijn familie. Maar Rianda en Rowe presenteren dit op een evenwichtige manier, als een onvermijdelijk onderdeel van een generatie. kloof, noch Katie uitschelden voor haar overvloedige gebruik van technologie in haar kunst en slechts een beetje de spot drijven met Rick omdat ze zo geen tijd meer had. Sterker nog, Katie ontdekt uiteindelijk waarom Rick zijn droom om in het huis te wonen dat hij in de Verenigde Staten heeft gebouwd, heeft opgegeven. bergen en zijn redenen om dankzij technologie zoveel om zijn toekomst als kunstenaar te geven. Hoewel The Mitchells vs. the Machines zeker de gevaren van krankzinnige technologie blootlegt, ziet het ook de kracht ervan om mensen te verbinden, met verschillende standpunten en vanuit verschillende generaties, op significante, zelfs genezende manieren ".

- Derek Smith, Slant tijdschrift

Lees alles over het maken van de film in AnimatiemagazineHet verhaal hier op de voorgrond.