Tomm Moore in "The Thief and the Shoemaker"

Toen we Cartoon Saloon begonnen, waren we zo nerdy dat we het zouden hebben Dief vakantie kijken: we drinken en analyseren de scènes frame voor frame. De film is niet op een klassieke manier gestructureerd of gericht op het personage zoals de Pixar-films die op dat moment uitkwamen. Geschiedenis is meer een haak voor een reeks uitgebreide stukken, zoals Het jungleboek o Gele onderzeeër.

De film voelde als een uitgebreide versie van enkele van de meer artistieke films uit Oost-Europa waar ik van hield, zoals de Hongaarse volksverhalen, die een vergelijkbare (zij het minder uitgebreide) benadering hadden van het gebruik van populaire kunst en alle rare stilistische eigenaardigheden van die stijlen in animatie. Ik was getroffen door het ontwerp en de benadering van filmtaal en animatie. Ik hield van de manier waarop hij speelde met de perspectiefregels en Dicks benadering dat alles wat getekend kon worden, geanimeerd kon worden.

Roy Naisbitt had daar ook een grote invloed. Het creëerde eigenlijk de ongelooflijke art direction en bewegingen van de camera - een groot deel van wat me opviel.

Voor mij voelde de film als een duidelijke richting voor handgetekende animatie voor de CGI - een manier om te spelen met de sterke punten van de natuurlijke 2D-look en er een feature van te maken, geen bug. Ik wou dat Dick het af had in plaats van eraan te blijven werken tot een waanzinnig hoge standaard. Als het was uitgebracht voordat cgi gemeengoed werd, had ik graag willen zien hoe het de geschiedenis van animatie zou veranderen.

Ik hield van de manier waarop Dick van zijn studio een soort school maakte, een soort opslagplaats van kennis van animatoren uit de Gouden Eeuw zoals Art Babbitt en Ken Harris. Haar onverschrokken en aanhoudende streven naar uitmuntendheid is een grote bron van inspiratie geweest voor mijn jongere zelf. Door de jaren heen heb ik verhalen gehoord over een duistere kant waarvan ik vermoed dat die onvermijdelijk was met iemand die zo gemotiveerd was. Ik hoop de fouten te vermijden die misschien zijn gemaakt terwijl hij hard werkte en zijn team. De productie was ook een trieste les om te weten wanneer je een compromis moet sluiten om iets gedaan te krijgen.