10 animatietips van Disney-regisseurs Ron Clements en John Musker

1. Vertel verhalen die het medium animatie gebruiken. Het stel probeert verhalen te vermijden die verteld kunnen worden als een roman of een komedie. "Deze regel is een beetje vager geworden", gaf Musker toe, "aangezien de live-actie ... veel dichter bij animatie staat, met de introductie van digitale technologieën." Sceptisch over Disney's aankomende live-action remake De kleine Zeemeermin: "Ik wens je het beste, maar het is een conventie, een stilering, waarvan ik denk dat het gemakkelijk te accepteren is in een handgetekende film".

2. Je kunt karakters vinden waar je ook kijkt. Clements geeft het voorbeeld van Glen Keane, die Ariel aanmoedigde De kleine Zeemeermin, en wiens persoonlijkheid de hare heeft gevormd: 'Laten we eens aan Glen denken. Spring erop, het is vet. "Hij voegde er verleidelijk aan toe:" Er zijn schurken waarop we een aantal van onze leiders baseren. "

3. Gebruik de liedjes die de vertelling voortzetten. Het paar besprak hun samenwerking met componist Howard Ashman, die eind jaren tachtig door Disney het hof werd gemaakt, en koos De kleine Zeemeermin tussen de verschillende projecten op tafel. Ashman en de regisseurs zijn het erover eens dat “elk nummer in de film de plot, het personage of beide moest voortzetten. het verhaal stopte tijdens het nummer en we wilden niet dat dat zou gebeuren ”.

4. Maak elke scène vijf keer. Clements leerde deze les van zijn mentor Frank Thomas, een van Disney's Nine Old Men: "Je krijgt een animatiescène en je denkt:" Ik weet hoe ik het wil doen. 'Ga niet weg bij je eerste impuls. Doe je best om met vijf verschillende ideeën te komen over hoe je de scène kunt animeren en kies vervolgens de beste. "

5. Laat het publiek de grappige foto zien. Dit specifieke advies werd aan Musker doorgegeven door Ward Kimball, een andere van de Old Nine, via animator Cliff Nordberg. Het gaat in wezen om tijd doorbrengen in komedie, stoppen wanneer dat nodig is. "Soms heb ik de neiging om dingen zo snel door te nemen", zei Musker, "maar er is een grappige foto dat je iets verliest als je het publiek die foto niet laat zien."

6. Denk aan de neus. Musker herinnerde zich nog een les over visuele communicatie van de oude negen Eric Larson, waar hij vaak zijn toevlucht tot nam. Larson drong er bij hem op aan de neus van een personage te beschouwen als "een grafische aanwijzer die aangeeft waar zijn oog naartoe wil". Dus als iemand met iemand praat, zorg er dan voor dat je neus je niet in een andere richting wijst. "

7. Storyboarding is de beste manier om te rijden. Musker merkte op dat de meeste Disney-regisseurs, waaronder hijzelf en Clements, ervaring hebben op dit gebied. "Storyboarding is als regisseren op papier", legt hij uit. "Je kiest waar de camera is, je probeert te stoppen met acteren, je probeert entertainment te ontwikkelen door een gevoel voor ritme, helderheid, al deze dingen."

8. In paren regisseren kan moeilijk zijn. Deze twee worden beheerd door een duidelijke taakverdeling. Als hij schrijft, heeft Musker de neiging om rauwe ideeën te genereren en Clements polijst ze tot een concept-script. Ze regisseren, ze houden toezicht op verschillende sequenties, waarbij ze de Disney-traditie van 'sequentie-regisseurs' kanaliseren; Musker neemt vaak komedie en actie, Clements meer dramatische of openhartige scènes. Musker uit zijn emoties over de associatie door karikaturen van Clements te tekenen. In wezen, zei Clements, hebben ze altijd het gevoel dat ze dezelfde foto willen maken, zelfs als ze het er niet mee eens zijn.

9. Leer kritiek te accepteren. Veel artiesten, jong en oud, willen geen constructieve opmerkingen horen, zei Musker. "Kijk naar je werk en probeer er objectief over te zijn: wat is er zo zwak?" Tegenwoordig bieden de overvloed aan bronnen en online gemeenschappen mensen ongeëvenaarde kansen, niet alleen om feedback te krijgen, maar ook om actief op zoek te gaan door hun werk daar te plaatsen.

10. School is niet alles. "Bijna alles wat ik over animatie heb geleerd, heb ik niet op school geleerd", zei Musker, terugblikkend op zijn tijd bij Calarts. Hij bedankt Larson dat hij hem heeft opgeleid in het vak: "De verandering van vorm, de positieve affirmaties, de vormen van moed ... het idee van het moment, het karakter, de observatie".