In de turbulente jaren veertig, terwijl de wereld nog in de greep was van de Tweede Wereldoorlog, probeerde Walt Disney de ban van animatie levend te houden. En als bij toverslag slaagde hij daar in met innovatieve en soms risicovolle oplossingen. Een van de meest fascinerende periodes in de geschiedenis van Disney wordt vertegenwoordigd door de productie van collectieve films of "pakketfilms". Deze werken, samengesteld uit meerdere korte films gecombineerd tot één speelfilm, speelden een cruciale rol bij de financiering van latere werken zoals ‘Assepoester’ (40), ‘Alice in Wonderland’ (1950) en ‘Peter Pan’ (1951).

Van economische beperkingen naar grenzeloze creativiteit

In het hart van deze overlevings- en vernieuwingsstrategie vinden we “Bongo and the Three Adventurers” (“Fun & Fancy Free”), de negende Disney-klassieker, uitgebracht op 27 september 1947 door RKO Radio Pictures. Deze film is om meerdere redenen een mijlpaal. Allereerst is het de vierde van de collectieve films die Disney in de jaren veertig produceerde, een slimme oplossing om hulpbronnen te sparen in een economisch instabiele periode.

Een verhalende puzzel met onbetwiste charme

De film is een verhalende collage die op vakkundige wijze twee verschillende verhalen combineert, maar beide doordrenkt zijn met de typische Disney-geest. De eerste is ‘Bongo’, een verhaal verteld door zangeres Dinah Shore en losjes geïnspireerd op het korte verhaal ‘Little Bear Bongo’ van Sinclair Lewis. Het tweede segment is “Mickey Mouse and the Beanstalk”, gebaseerd op het populaire sprookje “Jack and the Beanstalk” en verteld door Edgar Bergen.

De verwevenheid van animatie en live-actie

Een bijzonder interessant aspect van “Bongo and the Three Adventurers” is de hybride structuur die animatie en live-action combineert. Door deze combinatie kunnen de twee segmenten op een vloeiende en samenhangende manier met elkaar worden verweven, waarbij elementen uit de echte wereld worden gebruikt om de visuele en verhalende ervaring te verrijken.

Op het kruispunt tussen innovatie en traditie

Wat deze film zo speciaal maakt en een diepere reflectie waard maakt, is zijn plaats in de grotere context van de evolutie van Disney-animatie. Geplaatst tussen iconische titels als ‘Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen’ en toekomstige mijlpalen als ‘Assepoester’, vertegenwoordigt deze film een ​​verbindingspunt – een soort brug – tussen de gouden eeuw van klassieke animatie en de post-wedergeboorteoorlog van de productiebedrijf.

“Fun & Fancy Free” is het levende bewijs van hoe beperkingen daadwerkelijk creativiteit kunnen ontketenen. Een creativiteit die de grenzen van animatie overschrijdt en die ook tot uiting komt in de manier waarop Disney de omstandigheden heeft kunnen uitbuiten en de manier van filmmaken in zo'n complexe periode opnieuw heeft uitgevonden.

In die zin is ‘Bongo and the Three Adventurers’ niet zomaar een film, maar een waar manifest van veerkracht en creatief vernuft, dat het verdient om in al zijn facetten ontdekt en gewaardeerd te worden.

Verhaal van de film

Bongo

Bongo is een schattige circusbeer die leeft voor het applaus van het publiek, maar eenmaal van het podium is zijn leven allesbehalve gelukkig. Geërgerd door de omstandigheden waarin hij leeft, besluit hij te vluchten als de circustrein door een bos rijdt. Aanvankelijk extatisch met zijn nieuwe vrijheid, ontdekt Bongo al snel dat het leven in de wildernis zijn uitdagingen kent.

De volgende ochtend ontmoet hij echter Lulubelle, een wilde beer. De twee worden op slag verliefd. Maar hun geluk wordt onderbroken door de komst van Bully the Robber, een enorme, territoriale beer die Lulubelle als de zijne claimt. Bongo is in de war door Lulubelle's gebaar om hem te slaan, wat eigenlijk een teken is van genegenheid tussen wilde beren.

Nadat Bongo de gewoonte heeft begrepen, keert hij terug om Bullo uit te dagen. Na een hectisch gevecht dat culmineert in een val in een rivier en vervolgens in een waterval, komt Bongo als overwinnaar tevoorschijn dankzij zijn hoed die hem van de val redt. Bullo wordt in plaats daarvan meegesleurd door de stroming. Bongo en Lulubelle worden eindelijk een stel en vieren hun verbintenis en Bongo's nieuwe leven in het bos.

Mickey en de magische boon

In een land genaamd "Happy Valley" worden geluk en overvloed gegarandeerd door een magische harp. De harp wordt echter gestolen, waardoor de vallei in een verwoestende droogte achterblijft. Mickey Mouse, Donald Duck en Goofy behoren tot de laatst overgebleven bewoners en verkeren in ernstige voedselproblemen.

Wanhopig besluit Mickey hun koe te verkopen om voedsel te kopen. Hij keert terug naar huis met een handvol magische bonen, wat Donald boos maakt, die de bonen op de grond gooit. Van de ene op de andere dag groeit er een gigantische bonenstaak, waardoor hun huis de lucht in wordt getild.

Het trio komt aan bij een gigantisch kasteel waar ze de magische harp vinden en Willie ontmoeten, een reus met magische krachten. Na een reeks gewaagde gebeurtenissen slagen ze erin om met de harp uit het kasteel te ontsnappen, na een verwoede achtervolging langs de bonenstaak. Ten slotte sneden ze de bonenstaak door, waardoor Willie viel. Nu de harp op zijn plaats zit, keert Valle Felice terug naar zijn welvarende staat.

De film eindigt met Willie the Giant die door Hollywood dwaalt, op zoek naar Mickey Mouse, waarmee wordt bevestigd dat het verhaal dat op een sprookje leek, echt waar was.

Productie

Disney-magie heeft het unieke vermogen om generaties te fascineren, maar achter deze charme schuilt een verhaal van aanpassing en het overwinnen van moeilijkheden. Twee emblematische voorbeelden zijn ‘Mickey Mouse and the Beanstalk’ en ‘Bongo’, die samen de film ‘Bongo and the Three Adventurers’ uit 1947 vormen.

De populariteitscrisis en de Tweede Wereldoorlog

Oorspronkelijk was het de bedoeling dat ‘Mickey Mouse and the Beanstalk’ een onafhankelijke speelfilm zou zijn. Het doel was om de populariteit van Mickey Mouse nieuw leven in te blazen, die terrein verloor aan recentere personages als Donald Duck en Goofy. De Tweede Wereldoorlog en de economische gevolgen ervan dwongen Disney echter zijn ambities terug te schroeven.

Stakingen en creatieve spanningen

Naast economische obstakels werd de periode gekenmerkt door interne spanningen. Een animatorsstaking in 1941 verstoorde de dynamiek van de studio en bracht de creatieve moeilijkheden van die tijd onder de aandacht.

Eendracht maakt macht

Het was in deze context van instabiliteit dat ‘Bongo’, oorspronkelijk ook bedoeld als een op zichzelf staande film, werd ingekort en samengevoegd met ‘Mickey Mouse and the Beanstalk’ om ‘Bongo and the Three Adventurers’ te creëren. Deze unie vertegenwoordigt een soort metafoor voor het vermogen van Disney om zich aan te passen aan de omstandigheden, zelfs de meest ongunstige.

de erfenis

Tegenwoordig wordt "Bongo and the Three Adventurers" niet alleen beschouwd als een belangrijk moment in de animatiekunst, maar ook als een keerpunt in de bedrijfsgeschiedenis van Disney. De film laat zien dat zelfs in tijden van crisis en onzekerheid creativiteit kan gedijen.

De grootste les die we uit dit hoofdstuk in de geschiedenis van Disney kunnen trekken, is de kunst van het aanpassen. Ondanks obstakels en tegenslagen heeft de studio altijd een manier gevonden om iets magisch te creëren. En is dat uiteindelijk niet de kern van Disney-magie?

Technische fiche van “Bongo en de drie avonturiers”

Algemene informatie

• Originele titel: Leuk en leuk Gratis
• Originele taal: Engels
• Land van productie: De Verenigde Staten van Amerika
• Jaar: 1947
• Duur: 70 minuut
• Relatie: 1,37: 1
• soort: Animatie, Musical, Fantasie

Productie

• Regia: Jack Kinney, Bill Roberts, Hamilton Luske, William Morgan
• subject: uit het boek “Little Bear Bongo” van Sinclair Lewis en het sprookje “Jack and the Beanstalk”
• Filmscript: Homer Brightman, Harry Reeves, Lance Nolley, Tom Oreb, Eldon Dedini, Ted Sears
• producent:Walt Disney
• Productie huis: Walt Disney-producties
• Distributie in het Italiaans: RKO Radiofoto's

Tecnico

• Fotografie: Charles P. Boyle
• montage: Jack Bachom
• Speciale effecten: George Rowley, Jack Boyd, Ub Iwerks
• Muziek: Charles Wolcott, Paul J. Smith, Oliver Wallace, Eliot Daniel
• scenografie: Don DaGradi, Al Zinnen, Kendall O'Connor, Hugh Hennesy, John Hench, Glenn Scott, Ken Anderson

Entertainmentpersoneel

• entertainers: Ward Kimball, Les Clark, John Lounsbery, Fred Moore, Wolfgang Reitherman, Hugh Fraser, John Sibley, Marc Davis, Phil Duncan, Harvey Toombs, Judge Whitaker, Hal King, Art Babbitt, Ken O'Brien, Jack Campbell
• wallpapers: Ed Starr, Claude Coats, Art Riley, Brice Mack, Ray Huffine, Ralph Hulett

Tolken en karakters

• Edgar Bergen: zichzelf
• Luana Patten: zichzelf

nasynchronisatie

• Originele stemacteurs:
  • Edgar Bergen: Charlie McCarthy, Mortimer Snerd en Ophelia
  • Dinah Shore: Verteller
  • Anita Gordon: Zingende harp
  • Cliff Edwards: Japie Krekel
  • Billy Gilbert: Willie de Reus
  • Clarence Nash: Donald Duck en Cat
  • James MacDonald: Pest de overvaller
  • Walt Disney: Mickey Mouse
  • Pinto Colvig: Goofy
• Italiaanse stemacteurs:
  • Michele Malaspina: Edgar Bergen
  • Fiorenzo Fiorentini: Charlie McCarthy
  • Giusi Raspani Dandolo: Donald Duck en Ophelia
  • Gemma Griarotti: Verteller
  • Riccardo Billi: Talking Cricket en Pippo (zang)
  • Arnoldo Foà: Willie de Reus

Omgedoopt tot scènes (1992)

• Gaetano Varcasia: Mickey Mouse
• Luca Eliani: Donald Duck
• Vittorio Amandola: Goofy
• Massimo Corvo: Willie de Reus
• Lorena Bertini: Zingende harp

Bron: https://it.wikipedia.org/wiki/Bongo_e_i_tre_avventurieri